การศึกษาหน้าที่ทางไวยากรณ์ของคำว่า “ค่อย” ที่ปรากฏใช้ในภาษาไทย

บทคัดย่อ

บทความนี้ศึกษาหน้าที่ทางไวยากรณ์ของคำว่า ค่อย ที่ปรากฏใช้ในภาษาไทยปัจจุบันตามแนวไวยากรณ์หน้าที่นิยมแบบลักษณ์ภาษา ผลการศึกษาหน้าที่และความหมายของคำว่า “ค่อย” พบว่า สามารถจัดกลุ่มความความหมายตามบริบทการใช้ได้ 3 กลุ่ม คือ ‘ไม่ดัง เบา’ ‘ลักษณะอาการใดๆ ที่ไม่ดัง หรือ เบา’ และ ‘ลำดับถัดไป ไม่ใช่ขณะนี้’ เมื่อวิเคราะห์ลักษณะทางความหมายและวากยสัมพันธ์ของการใช้คำว่า ค่อย จึงสามารถสรุปได้ 2 หมวดหมู่ คือ หมวดหมู่คำศัพท์ ได้แก่ กริยาหลักและกริยาวิเศษณ์ อีกทั้งยังพบหมวดหมู่คำหน้าที่ คือ กริยาช่วย เมื่อพิจารณาลักษณะทางความหมายของหมวดหมู่ที่ต่างกันสอดคล้องกับโครงสร้างวากยสัมพันธ์ที่ต่างกันออกไป แสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงลักษณะบางประการที่สอดคล้องกับแนวคิดเรื่องการกลายเป็นคำไวยากรณ์ คือ การเกิดความหมายทั่วไป  การสูญเสียคุณสมบัติของหมวดคำเดิม และการขยายความหมายเชิงอุปลักษณ์            โดยกระบวนการกลายเป็นคำไวยากรณ์ของคำกริยา “ค่อย” ในภาษาไทยปัจจุบันจำแนกเป็น 2 เส้นทาง ได้แก่          คำกริยาหลักกลายเป็นกริยาวิเศษณ์และคำกริยาหลักกลายเป็นคำกริยาช่วยที่บ่งทัศนภาวะที่อาจเป็นจริง