การศึกษาเปรียบเทียบคำศัพท์ในภาษาจีนกลางและภาษาม้ง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเปรียบเทียบความเหมือนและความต่างของคำศัพท์ในภาษาจีนกลางและภาษาม้งใน 3 ลักษณะ คือ คำที่ออกเสียงคล้ายกันทุกอย่าง คำที่ออกเสียงคล้ายกันบางอย่างและคำที่ออกเสียงต่างกันโดยมีความหมายที่เหมือนกัน ซึ่งข้อมูลการวิจัยนี้เก็บรวบรวมจากหนังสือคำศัพท์ภาษาจีนกลางในชีวิตประจำวันและพจนานุกรมภาษาอังกฤษ-ภาษาม้ง กับ ภาษาม้ง-ภาษาอังกฤษ โดยเลือกศึกษาคำศัพท์ทั้งสิ้น 12 หมวดคำ รวม 1,472 คำ ผลการศึกษาวิจัย พบว่า ร้อยละ 92.39 ของคำศัพท์ในภาษาม้งและจีนกลางนั้นมีลักษณะเป็นคำที่ออกเสียงต่างกันแต่มีความหมายที่เหมือนกัน ร้อยละ 6.93 เป็นคำที่มีลักษณะออกเสียงคล้ายกันบางอย่าง และร้อยละ 0.68 คือคำที่มีลักษณะออกเสียงคล้ายกันทุกอย่าง ทั้งนี้ผู้วิจัยเห็นว่าการที่คำศัพท์บางส่วนในทั้งสองภาษาออกเสียงคล้ายกันอาจเนื่องมาจากชาวม้งในไทยสืบเชื้อสายมาจากชาวจีน แต่เนื่องจากภาษาจีนกลางและม้งมีตระกูลภาษาต่างกัน กอปรกับชาวม้งได้เข้ามาตั้งรกรากถิ่นฐานในไทยเป็นเวลายาวนานอันส่งผลให้วัฒนธรรมและภาษาดั้งเดิมของชาวม้งถูกหล่อหลอมเข้ากับวัฒนธรรมและภาษาในถิ่นฐานใหม่ จึงทำให้ภาษาจีนและม้งแตกต่างกันมากยิ่งขึ้น
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารมังรายสาร ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารมังรายสาร ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมังรายสาร หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อเพื่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรณ์จากวารสารมังรายสารก่อนเท่านั้น
References
คณะทำงานโครงการการคลังปัญญางสนพัฒนาชาวเขา. (2555). ชนเขาเผ่าแม้ว. กรุงเทพฯ: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การ สงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
จุฑามาศ แสนยากุล. (2557). เรียนภาษาม้ง (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: ศูนย์พัฒนาคุณภาพชีวิตและสังคม.
ชญานนท์ แสงศรีจันทร์. (2541). การศึกษาวิเคราะห์การใช้คำของคนไทลื้อสามระดับอายุที่อำเภอเชียงจังหวัดพะเยา. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
นันตพร นิลจินดา. (2532). การศึกษาภาษาญ้อในจุงหวัดสกลนคร นครพนมและปราจีนบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
นิรามิส เกียรติบุญศรี. (2545). ศัพท์ภาษาจีนกลางในชีวิตประจำวัน (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: บริษัทแสงสว่างเวิลด์เพลสจำกัด.
ปาลิตา คงสว่าง. (2545). ลักษณะการแปลคำศัพท์ของภาษาขมุ ซึ่งพูดโดยชาวขมุที่มีอายุต่างกันที่บ้านหิน ตุ้ม อำเภอบ้านไร่จังหวัดอุทัยธานี. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหิดล.
ปานวาด เชื้อสะอาด. (2555). การศึกษาเปรียบเทียบศัพท์ภาษาไทยลื้อ ในหมู่บ้านหย่วน อำเภอเชียงคำกับหมู่บ้านฟ้าสีทองอำเภอเชียงม่วน จังหวัดพะเยา. วิทยานิพนธ์ปริญญาบัณฑิต. พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ประภาพรรณ เสณีตันติกุล. (2527). การศึกษาภาษาไทยถิ่นใต้ จังหวัดสุราษฎร์ธานี นครศรีธรรมราช และสงขลา. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประสิทธิ์ ลีปรีชา. (2555). ม้ง หมากหลายชีวิตจากขุนเขาสู่เมือง (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: บริษัทแปลนพริ้นท์ติ้ง จำกัด.
พงศ์ศิริ นาคพงศ์. (2525). การจำแนกคำในภาษาถิ่นขอนแก่น. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
มณฑา ศรีขำ. (2534). การศึกษาเรื่องคำศัพท์ภาษามอญในจังหวัดนนทบุรี ลพบุรีและกาญจนบุรี.วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
มุจลินทร์ ลักษณะวงษ์. (2553). การศึกษาเปรียบเทียบคำศัพท์ภาษาไทถิ่นในจังหวัดสกลนคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
มูลนิธิกระจกเงา. พิพิธภัณฑ์ชาวเขา ม้ง. สืบค้นเมื่อวันที่ 28 สิงหาคม 2561, จาก: https://hmong.hilltribe.org/thai/
ยุวเรศ วุทธีรพล. (2547). การศึกษาเปรียบเทียบคำศัพท์ภาษาไทยถิ่นเหนือในตำบลฝายหลวง อำเภอลับแล จังหวัดอุตรดิตถ์ตำบลบ้านตึก อำเภอศรีสัชนาลัย จังหวัดสุโขทัย และตำบลตากออก อำเภอบ้านตาก จังหวัดตาก. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สุพิชญา ไกรกล สุพัตรา อินทนะ. (2558). การศึกษาเปรียบเทียบคำศัพท์หมวดตามหมวดต่างๆ ของภาษา ถิ่นผู้ไทในจังหวัดอำนาจเจริญ กับภาษาไทยมาตรฐาน. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: หาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
วรนุช ประพิณ. (2539). การศึกษาและเปรียบเทียบคำศัพท์ภาษาลาวโซ่งในจังหวัดนครปฐม ราชบุรีและเพชรบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ศิริรัตน์ ชูพันธ์ อรรถพลพิพัฒน์. (2560, มกราคม-เมษายน). ความหลากหลายทางภาษาและการสัมผัสภาษาในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี. 9(1), 53-66.
ศิรินยา จิตบรรจง. (2545). การวิเคราะห์การแปรการใช้คำศัพท์ของคนสามระดับอายุในภาษาแสกอำเภอนาหว้า จังหวัดนครพนม. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
เอกสัณห์ ชินอัครพงศ์. (2545). ระบบเสียงภาษาจีนเบื้องต้น. พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
เอมร ชื่นชม. (2542). ศึกษาและเปรียบเทียบคำศัพท์ในภาษาโซ่ จังหวัดสกลนคร จังหวัดนครพนมและจังหวัดมุกดาหาร. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
เอมอร เชาน์สวน. (2537). การศึกษาเปรียบเทียบภาษาลาวในจังหวัดนครปฐมและในแขวงบ่อแก้ว ประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
Danial Bruhn. (2006). The Phonetic Inventory of Mong Leng. United Kingdom: University of California.
Simon Ager. Hmong (Lus Hmoob / Lug Moob / Lol Hmogb). สืบค้นเมื่อวันที่ 24 กันยายน 2561, จาก: https://www.omniglot.com/writing/hmong.htm
Yuepheng L. Xiong. (2011). English – Hmong / Hmong – English Dictionary. United States of America: Hmongland Publishing Company.