A Comparative Study of Vocabulary in Mandarin Chinese and Hmong

Main Article Content

Chananya Puangthong
Kritanon Thaowattanakul

Abstract

The purpose of this study is to compare the similarities and differences of vocabulary in Mandarin Chinese and Hmong in three aspects: the words that have similar pronunciation in all syllables; the words which are pronounced similarly in some syllables; and the words that their pronunciations are different. The data were collected from a book about Mandarin Chinese vocabulary used in daily life,and dictionary of English and Hmong language, with 12 categories of words, totally 1,472 words.  The results demonstrated that 92.39% of vocabulary in Mandarin Chinese and Hmong were the words that their pronunciations are different; 6.93% were the words which are pronounced similarly in some syllables; and 0.68% were the words that have similar pronunciation in all syllables.  Furthermore, the researcher found that some vocabulary in both languages is pronounced similarly, probably due to the Hmong people in Thailand descended from the Chinese.  However, Mandarin Chinese and Hmong have different language family.  In addition, the Hmong people settled in Thailand for a long time resulted in the Hmong culture and the original language have been integrated into the new culture and language, that caused Mandarin Chinese and Hmong more different.

Article Details

Section
Research Articles

References

กุณฑลีย์ ไวทยะวณิช. (2534). การศึกษาเรื่องภาษาถิ่นใต้จังหวัดยะลา ปัตตานี และนราธิวาส. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

คณะทำงานโครงการการคลังปัญญางสนพัฒนาชาวเขา. (2555). ชนเขาเผ่าแม้ว. กรุงเทพฯ: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การ สงเคราะห์ทหารผ่านศึก.

จุฑามาศ แสนยากุล. (2557). เรียนภาษาม้ง (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: ศูนย์พัฒนาคุณภาพชีวิตและสังคม.

ชญานนท์ แสงศรีจันทร์. (2541). การศึกษาวิเคราะห์การใช้คำของคนไทลื้อสามระดับอายุที่อำเภอเชียงจังหวัดพะเยา. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

นันตพร นิลจินดา. (2532). การศึกษาภาษาญ้อในจุงหวัดสกลนคร นครพนมและปราจีนบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

นิรามิส เกียรติบุญศรี. (2545). ศัพท์ภาษาจีนกลางในชีวิตประจำวัน (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: บริษัทแสงสว่างเวิลด์เพลสจำกัด.

ปาลิตา คงสว่าง. (2545). ลักษณะการแปลคำศัพท์ของภาษาขมุ ซึ่งพูดโดยชาวขมุที่มีอายุต่างกันที่บ้านหิน ตุ้ม อำเภอบ้านไร่จังหวัดอุทัยธานี. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหิดล.

ปานวาด เชื้อสะอาด. (2555). การศึกษาเปรียบเทียบศัพท์ภาษาไทยลื้อ ในหมู่บ้านหย่วน อำเภอเชียงคำกับหมู่บ้านฟ้าสีทองอำเภอเชียงม่วน จังหวัดพะเยา. วิทยานิพนธ์ปริญญาบัณฑิต. พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.

ประภาพรรณ เสณีตันติกุล. (2527). การศึกษาภาษาไทยถิ่นใต้ จังหวัดสุราษฎร์ธานี นครศรีธรรมราช และสงขลา. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ประสิทธิ์ ลีปรีชา. (2555). ม้ง หมากหลายชีวิตจากขุนเขาสู่เมือง (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: บริษัทแปลนพริ้นท์ติ้ง จำกัด.

พงศ์ศิริ นาคพงศ์. (2525). การจำแนกคำในภาษาถิ่นขอนแก่น. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

มณฑา ศรีขำ. (2534). การศึกษาเรื่องคำศัพท์ภาษามอญในจังหวัดนนทบุรี ลพบุรีและกาญจนบุรี.วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

มุจลินทร์ ลักษณะวงษ์. (2553). การศึกษาเปรียบเทียบคำศัพท์ภาษาไทถิ่นในจังหวัดสกลนคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

มูลนิธิกระจกเงา. พิพิธภัณฑ์ชาวเขา ม้ง. สืบค้นเมื่อวันที่ 28 สิงหาคม 2561, จาก: https://hmong.hilltribe.org/thai/

ยุวเรศ วุทธีรพล. (2547). การศึกษาเปรียบเทียบคำศัพท์ภาษาไทยถิ่นเหนือในตำบลฝายหลวง อำเภอลับแล จังหวัดอุตรดิตถ์ตำบลบ้านตึก อำเภอศรีสัชนาลัย จังหวัดสุโขทัย และตำบลตากออก อำเภอบ้านตาก จังหวัดตาก. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สุพิชญา ไกรกล สุพัตรา อินทนะ. (2558). การศึกษาเปรียบเทียบคำศัพท์หมวดตามหมวดต่างๆ ของภาษา ถิ่นผู้ไทในจังหวัดอำนาจเจริญ กับภาษาไทยมาตรฐาน. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: หาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

วรนุช ประพิณ. (2539). การศึกษาและเปรียบเทียบคำศัพท์ภาษาลาวโซ่งในจังหวัดนครปฐม ราชบุรีและเพชรบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ศิริรัตน์ ชูพันธ์ อรรถพลพิพัฒน์. (2560, มกราคม-เมษายน). ความหลากหลายทางภาษาและการสัมผัสภาษาในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี. 9(1), 53-66.

ศิรินยา จิตบรรจง. (2545). การวิเคราะห์การแปรการใช้คำศัพท์ของคนสามระดับอายุในภาษาแสกอำเภอนาหว้า จังหวัดนครพนม. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

เอกสัณห์ ชินอัครพงศ์. (2545). ระบบเสียงภาษาจีนเบื้องต้น. พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.

เอมร ชื่นชม. (2542). ศึกษาและเปรียบเทียบคำศัพท์ในภาษาโซ่ จังหวัดสกลนคร จังหวัดนครพนมและจังหวัดมุกดาหาร. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

เอมอร เชาน์สวน. (2537). การศึกษาเปรียบเทียบภาษาลาวในจังหวัดนครปฐมและในแขวงบ่อแก้ว ประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

Danial Bruhn. (2006). The Phonetic Inventory of Mong Leng. United Kingdom: University of California.

Simon Ager. Hmong (Lus Hmoob / Lug Moob / Lol Hmogb). สืบค้นเมื่อวันที่ 24 กันยายน 2561, จาก: https://www.omniglot.com/writing/hmong.htm

Yuepheng L. Xiong. (2011). English – Hmong / Hmong – English Dictionary. United States of America: Hmongland Publishing Company.