กลวิธีทางภาษาเพื่อการเสียดสีที่ใช้นำเสนอนิเวศสำนึก ในรวมเรื่องสั้น “รางวัลจากป่า” ของณัฐวัฒน์ อุทธังกร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากลวิธีทางภาษาเพื่อการเสียดสีที่ใช้นำเสนอนิเวศสำนึก ในหนังสือรวมเรื่องสั้น “รางวัลจากป่า” ของณัฐวัฒน์ อุทธังกร จากเรื่องสั้นจำนวน 12 เรื่องที่นำเสนอเรื่องราวเกี่ยวกับธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ผลการศึกษาพบว่า ผู้เขียนใช้ภาษาเป็นเครื่องมือในการเสียดสีวิพากษ์วิจารณ์ความคิดและพฤติกรรมของมนุษย์ที่เป็นสาเหตุของปัญหาสิ่งแวดล้อมและการทำลายธรรมชาติในสังคมไทย โดยปรากฏกลวิธีทางภาษาเพื่อการเสียดสีจำนวน 5 กลวิธี ได้แก่ กลวิธีการใช้คำกล่าวประชด กลวิธีการล้อเลียน กลวิธีการเปรียบเทียบ กลวิธีการใช้ถ้อยคำเหน็บแนม และกลวิธีการใช้คำถามเชิงวาทศิลป์ กลวิธีเหล่านี้ล้วนเป็นกลวิธีที่กระตุ้นให้ผู้อ่านเกิดการตั้งคำถามและพิจารณาถึงบทบาทของมนุษย์ต่อธรรมชาติอันนำไปสู่การสร้างจิตสำนึกเชิงนิเวศ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารมังรายสาร ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารมังรายสาร ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมังรายสาร หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อเพื่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรณ์จากวารสารมังรายสารก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
กานมณี ภู่ภักดี. (2547). ความหมายและคุณค่าของชีวิตในนิเวศลุ่มลึกตามทัศนะของอาร์เนนาสส์. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2555). การคิดเชิงเปรียบเทียบ. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: ซัคเซสมีเดีย.
ณัฐวัฒน์ อุทธังกร. (2552). ตะลุยป่าล้านนา. กรุงเทพฯ: บ้านหนังสือ.
ณัฐวัฒน์ อุทธังกร. (2553). รางวัลจากป่า. กรุงเทพฯ: บ้านหนังสือ.
ธัญญา สังขพันธานนท์. (2556). วรรณคดีสีเขียว กระบวนทัศน์และวาทกรรมธรรมชาติในวรรณคดีไทย. ปทุมธานี : นาคร.
นัทธนัย ประสานนาม. (2548). เรื่องสั้นแนวเสียดสีของไทยระหว่าง พ.ศ. 2535-2545 : การศึกษาแนวคิดและกลวิธี. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เนื่องน้อย บุณยเนตร.(2537). จริยศาสตร์สภาวะแวดล้อม : โลกทัศน์ในพุทธปรัชญาและปรัชญาตะวันตก. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุณย์เสนอ ตรีวิเศษ และสมเกียรติ รักษ์มณี. (2560). พลังอำนาจทางภาษาจากวาทกรรมของเสกสรร ประเสริฐกุล. วารสารวิวิวรรณสาร, 1(1), 11-38.
วััลภา ธารเวท และมารศรี สอทิพย์์. (2567). แนวคิดนิเวศสำนึก: การวิเคราะห์วรรณกรรมเยาวชน เรื่องเจ้าหนูผู้พิทักษ์แห่งเกาะลิบง ของกิติศักดิ์ ศรีแก้วบวร. วารสารนานาชาติ มหาวิทยาลัยขอนแก่น
สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 14(2), 122-147.
สุนทรี สังข์อยุทธ์. (2533). การวิเคราะห์ลักษณะเสียดสีในร้อยกรองไทยปัจจุบัน. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
อุมาภรณ์ สังขมาน. (2559). กลวิธีทางภาษาในวัจนกรรมเสียดสีเพื่อสร้างความตลกขบขันของไทย. วารสารมนุษยศาสตร์, 23(1), 154-178.
Glotfelty, C. (1996). Introduction: Literary Studies in an Age of Environmental Crisis. In Glotfelty, C. and Fromm, H. (Eds). The Ecocriticism Reader: Landmarks in Literary Ecology. Athens and London: U of Georgia Press.
