การประเมินระดับการพัฒนาของเมืองน่าอยู่: แนวคิดและกรณีศึกษา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้ นำเสนอกรอบแนวคิดสำหรับการประเมินและพัฒนาความน่าอยู่ของเมือง โดยบูรณาการกรอบการพัฒนาเมืองอย่างยั่งยืน (Urban Sustainability Framework: USF) เข้ากับแบบจำลองระดับการพัฒนาเมืองน่าอยู่ 7 ขั้น เพื่อนำเสนอแนวทางการประเมินความก้าวหน้าของเมืองสู่ความน่าอยู่และความยั่งยืน โดยคำนึงถึงบริบทเมืองและระดับการพัฒนาที่หลากหลาย ด้วยการทบทวนแนวคิดและเครื่องมือวัดความน่าอยู่ที่มีอยู่ เพื่อชี้ให้เห็นข้อจำกัดในการจัดการความซับซ้อนและความหลากหลายของมิติความน่าอยู่ในเมือง ได้แก่ โครงสร้างพื้นฐาน ความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อมความครอบคลุมทางสังคม ความสามารถในการแข่งขันทางเศรษฐกิจ และธรรมาภิบาล มีการวิเคราะห์กรณีศึกษาของเมืองในระดับการพัฒนาที่แตกต่างกันโดยใช้แบบจำลองที่พัฒนาขึ้นเพื่อแสดงให้เห็นถึงการประยุกต์ใช้ในบริบทที่แตกต่างกัน จากนั้นจะอภิปรายถึงความท้าทายในการนำแบบจำลองไปใช้และเสนอกลยุทธ์ในการจัดการกับความท้าทายเหล่านั้น โดยเน้นความสำคัญของการมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย การเก็บรวบรวมข้อมูล และการวางแผนระยะยาว และมีข้อเสนอแนะเชิงนโยบายสำหรับการบูรณาการแบบจำลองเข้ากับกระบวนการวางแผนเมือง การส่งเสริมนวัตกรรม การสร้างความร่วมมือระหว่างเมือง และทิศทางวิจัยในอนาคตที่เกี่ยวข้องกับการปรับปรุงแบบจำลอง การพัฒนาตัวชี้วัดเฉพาะสำหรับแต่ละขั้น และการสำรวจผลกระทบของเทคโนโลยีใหม่ต่อความน่าอยู่ของเมือง แนวทางแบบบูรณาการนี้นำเสนอเครื่องมือที่มีประโยชน์ต่อผู้กำหนดนโยบาย นักวางแผนเมือง และนักวิจัยในความพยายามสร้างเมืองที่น่าอยู่และยั่งยืนมากขึ้น
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1) บทความนี้เป็นลิขสิทธิ์ของสถาบันวิจัยสังคม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย แต่ความคิดเห็นและเนื้อหาเป็นของผู้แต่ง
2) ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารวิจัยสังคมและปริทัศน์ สถาบันวิจัยสังคม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้แต่งบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารวิจัยสังคมและปริทัศน์ สถาบันวิจัยสังคม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์ในการคัดลอก แต่ให้ระบุถึงการอ้างอิง
เอกสารอ้างอิง
Anciaes, P. R., & Jones, P. (2020). Transport policy for liveability – Valuing the impacts on movement, place, and society. Transportation Research Part A: Policy and Practice, 132, 157-173. https://doi.org/10.1016/j.tra.2019.11.009
Antognelli, S., & Vizzari, M. (2016). Ecosystem and urban services for landscape livability: A model for quantification of stakeholders' perceived importance. Land Use Policy, 50, 277–292. https://doi.org/10.1016/j.landusepol.2015.09.023
Asian Development Bank. (2019). Creating livable cities: Regional perspectives. https://www.adb.org/publications/creating-livable-cities
Brovarone, E. V., Scudellari, J., & Staricco, L. (2021). Planning the transition to autonomous driving: A policy pathway towards urban liveability. Cities, 108, 102996. https://doi.org/10.1016/j.cities.2020.102996
Economist Intelligence Unit. (2019). Global liveability index. https://www.eiu.com/n/the-global-liveability-index-2019
Global Platform for Sustainable Cities. (2018). Urban sustainability framework. 1st ed. World Bank. http://documents.worldbank.org//curated/en/339851517836894370/Urban-Sustainability-Framework-1st-ed
Hooper, P., Boruff, B., Beesley, B., Badland, H., & Giles-Corti, B. (2018). Testing spatial measures of public open space planning standards with walking and physical activity health outcomes: Findings from the Australian national liveability study. Landscape and Urban Planning, 171, 57-67. https://doi.org/10.1016/j.landurbplan.2017.12.001
Hooper, P., Knuiman, M., Foster, S., & Giles-Corti, B. (2015). The building blocks of a liveable neighbourhood: Identifying the key performance indicators for walking of an operational planning policy in Perth, Western Australia. Health & Place, 36, 173-183. https://doi.org/10.1016/j.healthplace.2015.10.005
Kaal, H. (2011). A conceptual history of livability: Dutch scientists, politicians, policy makers and citizens and the quest for a livable city. City, 15(5), 532-547. https://doi.org/10.1080/13604813.2011.595094
Mahmoudi, M., Ahmad, F., & Abbasi, B. (2015). Livable streets: The effects of physical problems on the quality and livability of Kuala Lumpur streets. Cities, 43, 104-114. https://doi.org/10.1016/j.cities.2014.11.016.
Meijer, A., & Bolívar, M. P. R. (2016). Governing the smart city: a review of the literature on smart urban governance. International Review of Administrative Sciences, 82(2), 392–408. https://doi.org/10.1177/0020852314564308
Norouzian-Maleki, S., Bell, S., Hosseini, S.-B., Faizi, M., & Saleh-Sedghpour, B. (2018). A comparison of neighbourhood liveability as perceived by two groups of residents: Tehran, Iran and Tartu, Estonia. Urban Forestry & Urban Greening, 35, 8-20. https://doi.org/10.1016/j.ufug.2018.08.004
Norouzian-Maleki, S., Bell, S., Hosseini, S. B., & Faizi, M. (2015). Developing and testing a framework for the assessment of neighbourhood liveability in two contrasting countries: Iran and Estonia. Ecological Indicators, 48, 263–271. https://doi.org/10.1016/j.ecolind.2014.07.033
Organisation for Economic Co-operation and Development (OECD). (2019). Green growth indicators 2019. Paris: OECD Publishing. https://www.oecd-ilibrary.org/environment/data/oecd-environment-statistics/green-growth-indicators-edition-2019_c3557fcf-en
Pamer, V. (2019). Urban planning in the most liveable city: Vienna. Urban Research & Practice, 12(3), 285-295. https://doi.org/10.1080/17535069.2019.1635728.
Paul, A., & Sen, J. (2018). Livability assessment within a metropolis based on the impact of integrated urban geographic factors (IUGFs) on clustering urban centers of Kolkata. Cities, 74, 142-150. https://doi.org/10.1016/j.cities.2017.11.015
Sasanpour, F. (2017). Livable city: One step towards sustainable development. Journal of Contemporary Urban Affairs, 1(3), 13-17. https://doi.org/10.25034/ijcua.2018.3673
Secretariat of the Convention on Biological Diversity. (2014) Global biodiversity outlook 4 — Summary and conclusions. Montréal: Secretariat of the Convention on Biological Diversity.https://www.cbd.int/gbo/gbo4/gbo4-summary-en.pdf
Siemens. (2011). Asian green city index: Assessing the environmental performance of Asia’s major cities. München. https://w1.siemens.com.cn/userfiles/AGCI%20Report_EN.pdf
Sintusingha, S., Wu, H., & Li, X. (2017). A Note on the liveability measure in Melbourne. In P.X.W. Zou, J.Sanjayan, M.Alam, & X.Xu (Eds.), Proceedings of 22nd International Conference on Advancement of Construction Management and Real Estate, CRIOCM 2017. (pp. 595–603). China: CRIOCM 2017.
Sochacka, B. A., Kenway, S. J., & Renouf, M. A. (2021). Liveability and its interpretation in urban water management: Systematic literature review. Cities, 113, 103154. https://doi.org/10.1016/j.cities.2021.103154.
Vitale Brovarone, E., Cotella, G., & Staricco, L. (2021). Rural Accessibility in European Regions. Routledge. https://doi.org/10.4324/9781003083740
Wang, Y-J., Chen, Y., Hewitt, C., Ding, W-H., Song, L-C., Ai, W-X., Han, Z-Y., Li, X-C., & Huang, Z-L. (2021). Climate services for addressing climate change: Indication of a climate livable city in China. Advances in Climate Change Research, 12(5), 744-751. https://doi.org/10.1016/j.accre.2021.07.006
