ปฏิบัติการในชีวิตประจำวันกับการต่อรองอัตลักษณ์ของผู้สูงอายุ

บทคัดย่อ

บทความนี้มุ่งอภิปรายปฏิบัติการในชีวิตประจำวันในฐานะการต่อรองอัตลักษณ์ผู้สูงอายุ ในบริบทของการครอบงำผู้สูงอายุด้วยภาพลักษณ์เหมารวมที่ผูกโยงกับความเสื่อมถอยและการพึ่งพิง ทำหน้าที่เบียดขับผู้สูงอายุให้เป็นเพียงกลุ่มวัฒนธรรมร่วมเพื่อควบคุมบงการ จากการที่ผู้เขียนสังเกตและพูดคุยอย่างไม่เป็นทางการกับกลุ่มผู้สูงอายุในฐานะผู้ช่วยวิจัย คนรู้จักมักคุ้น และคนแปลกหน้า พบว่า ผู้สูงอายุมิได้ยอมจำนนต่อภาพลักษณ์ดังกล่าว ทว่ากลับใช้กลยุทธ์ในชีวิตประจำวันเป็นเครื่องมือเพื่อต่อรอง และประกอบสร้างอัตลักษณ์ใหม่ขึ้นเป็น “ผู้สูงอายุ” ที่ยังคงมีงานทำ เป็นเสาหลักทางเศรษฐกิจของครอบครัว และมีอำนาจกำหนดความเป็นไปในทางสังคมของตนเอง ทั้งยังจัดวางตนเองเข้ากับรูปแบบความสัมพันธ์ใหม่ๆเพื่อก้าวข้ามภาพลักษณ์เหมารวม อัตลักษณ์ที่ถูกประกอบสร้างขึ้นสามารถลื่นไหลไปตามเงื่อนไขและสถานการณ์ ดังนั้น ปฏิบัติการในชีวิตประจำวันจึงเปรียบเสมือนการปลดปล่อยผู้สูงอายุจากประตูที่ลั่นดาล