แนวทางเสริมสร้างศักยภาพวิสาหกิจชุมชนในจังหวัดสระแก้ว ผ่านกระบวนการ มีส่วนร่วมของชุมชน : กรณีศึกษาวิสาหกิจชุมชนจักสานและผ้าทอ (QUIDELINES TO PROMOTE THE POTENTIALS OF COMMUNITY ENTERPRISE IN SAKAEO PROVINCE VIA PROCCESS OF COMMUNITY PARTICIPATION : CASE STUDY OF WICKERWORK AND WOVEN FABRIC COMMUNITY ENTERPRISE )
คำสำคัญ:
วิสาหกิจชุมชน, จักสาน, ผ้าทอ, สระแก้วบทคัดย่อ
การวิจัยแบบมีส่วนร่วมนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อหาแนวทางเสริมสร้างศักยภาพวิสาหกิจชุมชนจักสานและผ้าทอในจังหวัดสระแก้ว ซึ่งกลุ่มเป้าหมาย คือ ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียกับการดำเนินงานด้านวิสาหกิจชุมชนในจังหวัดสระแก้ว ตั้งแต่พุทธศักราช 2557-2561 จำนวน 30 คน แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง เป็นเครื่องมือในการวิจัย
ผลการวิจัยพบว่า แนวทางเสริมสร้างศักยภาพวิสาหกิจชุมชน ประกอบด้วย 1) จัดกระบวนการการรวมกลุ่มของชุมชน โดยปรับกระบวนการคิดจากการทำงานคนเดียวมาสู่การรวมกลุ่มกัน เพื่อให้มีกำลังพลในการพัฒนากลุ่มให้เข้มแข็ง และหาแนวทางที่เหมาะสมเพื่อเป็นสิ่งจูงใจให้สมาชิกดำเนินงานต่อเนื่องและสม่ำเสมอ 2) สร้างกิจกรรมการเรียนรู้ของชุมชน โดยการศึกษาดูงานที่สอดรับกับบริบทของชุมชน และจัดกิจกรรมการเรียนรู้ให้มีชีวิต โดยฝึกปฏิบัติกับเยาวชนกลุ่มเล็ก ๆ ในชุมชนให้เกิดแรงบันดาลใจในการสืบสานภูมิปัญญาท้องถิ่นและศิลปวัฒนธรรมไทย 3) จัดการวิสาหกิจชุมชนแบบมีส่วนร่วม เป็นเครือข่ายที่มีคณะกรรมการบริหารแบบยืดหยุ่นตามบริบทของชุมชน สร้างอัตลักษณ์ของผลิตภัณฑ์ทั้งระดับอำเภอและจังหวัด จัดตั้งชมรมจักสาน/การทอผ้าในโรงเรียนระดับอำเภอซึ่งมีทั้งกลุ่มผู้สูงอายุและเยาวชนโดยภาครัฐให้การสนับสนุน และจัดระบบการเงินให้โปร่งใส สมาชิกมีส่วนร่วม/เป็นหุ้นส่วน 4) นำเทคโนโลยีมาใช้ในกระบวนการผลิต/นวัตกรรม เพื่อให้เกิดการรับรองมาตรฐาน โดยเน้นความคิดสร้างสรรค์ผลงานเพื่อเพิ่มมูลค่าของผลิตภัณฑ์ สืบสานลวดลายผ้าทอแบบดั้งเดิมและสร้างสรรค์ลายใหม่ สร้างสรรค์ผลิตภัณฑ์ที่หลากหลายในด้านประโยชน์ใช้สอยด้วย และ 5) นำสื่อสังคมออนไลน์มาใช้เพื่อเพิ่มช่องทางการจัดจำหน่ายผลิตภัณฑ์ของชุมชน โดยสร้างสื่อผ่านโทรศัพท์มือถือ ที่เป็นเรื่องราวและผลกระทบของผลิตภัณฑ์ที่ทำให้เศรษฐกิจของชุมชนดีขึ้น มีช่องทาง
การจำหน่ายทั้งศูนย์รวมผลิตภัณฑ์ของชุมชนและการขายตรงผ่านสื่อสังคมออนไลน์ อีกทั้งมีการให้บริการหลังการขายหรือข้อแนะนำผลิตภัณฑ์ระหว่างการใช้งาน และจัดระบบการชำระเงินหลากหลายช่องทาง
Downloads
เอกสารอ้างอิง
[2] สุวิทย์ เมษินทรีย์. (2560, มิถุนายน). การพัฒนาประเทศไทย 4.0. ใน เอกสารประกอบการสัมมนาวิชาการเรื่อง องค์กรต้นแบบด้านการพัฒนาอย่างยั่งยืนด้วยปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
[3] ชุมชนจังหวัดสระแก้ว. (2559). รายชื่อผู้ที่ได้รับรองคุณภาพผลิตภัณฑ์ชุมชน จ.สระแก้ว. สืบค้นจาก http://tcis.tisi.go.th/public/certificatelist.aspx?province=27&provincename=สระแก้ว
[4] สุรีย์พร แสงอรุณ. (2554). รายงานข้อมูลวิสาหกิจชุมชนจังหวัดสระแก้ว (ตัดยอดข้อมูลวันที่ 1 สิงหาคม 2554). สระแก้ว: สำนักงานเกษตรจังหวัดสระแก้ว.
[5] ราตรี ประสงค์สุข. (2561, 24 ตุลาคม). สัมภาษณ์โดย อัมพวัลย์ วิศวธีรานนท์ ที่สำนักงานเกษตรอำเภอวัฒนานคร (บทสัมภาษณ์).
[6] อัมพวัลย์ วิศวธีรานนท์. (2562). จิตวิทยาสังคมและชุมชน. ใน เอกสารประกอบการสอนรายวิชา กจส.205. ปรับปรุงครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: วิทยาลัยโพธิวิชชาลัย มศว.
[7] ราชกิจจานุเบกษา. (2560). ประกาศคณะกรรมการส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน พ.ศ. 2560. สืบค้นจากhttp://www.sceb.doae.go.th/Documents/STC/prakedCE60.PDF
[8] วรวุฒิ โรมรัตนพันธ์. (2554). ทฤษฎีการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพฯ: ฟิสิกส์เซ็นเตอร์.
[9] สำนักงานเลขานุการคณะกรรมการส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน. (2562). วิสาหกิจชุมชนน่ารู้. สืบค้นจากhttp://www.sceb.doae.go.th/Ssceb2.htm#พระราชบัญญัติส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน
[10] ราชกิจจานุเบกษา. (2562). พระราชบัญญัติส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2562. สืบค้นจากhttp://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2562/A/050/T_0032.PDF
[11] Marquardt, M.J. (2002). Building the Learning Organization : Mastering the 5 Elements for Corporate Learning. 2nd ed. Palo Alto, CA: Davies-Black Pub.
[12] พิชาย รัตนดิลก ณ ภูเก็ต. (2552). องค์การ และการบริหารจัดการ. นนทบุรี: ธิงค์ บียอนด์ บุ๊คส์.
[13] กุลชลี พวงเพ็ชร์, สมพร พวงเพ็ชร์, และโสพิศ คำนวนชัย. (2561, พฤษภาคม-สิงหาคม). แนวทางการพัฒนาด้านการตลาดธุรกิจไข่เค็มใบเตย: กรณีศึกษาวิสาหกิจชุมชนกลุ่มแม่บ้านเกษตรกรบ้านโคก
พุทรา หมู่ที่ 2 ต.ถนนใหญ่ อ.เมือง จ.ลพบุรี. วารสาร Veridian E-Journal, Silpakorn University ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ. 11(2), 1440-1454.
[14] เพชรินทร์ นุชนารถ. (2551). การวิเคราะห์ความสำเร็จของวิสาหกิจชุมชน : กรณีศึกษาวิสาหกิจชุมชน ผู้ปลูกผักพื้นบ้านปลอดภัยจากสารพิษ ต.สิงหนาท อ.ลาดบัวหลวง จ.พระนครศรีอยุธยา.
สารนิพนธ์ หลักสูตรเศรษฐศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
[15] วันชัย เลิศฤทธิ์. (2556). สร้างกระบวนการเรียนรู้เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพงานวิสาหกิจชุมชน จ.ชัยนาท.ใน รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
[16] Bellostas, J. Ana, López-Arceiz, J. Francisco, and Mateos, Lydia. (2016, February). Social Value and Economic Value in Social Enterprises: Value Creation Model of Spanish Sheltered Workshops. Voluntas. 27(1). Retrieved from https://link.springer.com/article/10.1007/s11266-015-9554-6
[17] อัมพวัลย์ วิศวธีรานนท์, ธนัญญา กลมเกลียว, ธีร์วรา สุวรรณศักดิ์, วิรชา วิศวธีรานนท์, ศรจิตตรา ชูอินทร์, และธนกร ขันทเขตต์. (2561, พฤษภาคม-สิงหาคม). สภาพปัญหาและเงื่อนไขของการจัดการศูนย์พัฒนากิจการเพื่อสังคม วิทยาลัยโพธิวิชชาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. วารสาร Veridian E-Journal,Silpakorn University ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ. 11(2), 3361-3372.
[18] Galvis, Isabel. (2014). The Role of Stakeholders in the Social Enterprise Creation: An Effectual Approach. Thesis, M.A. (International business). Turku: Turku school of economics University of Turku.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ อยู่ภายใต้การอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 4.0 International (CC-BY-NC-ND 4.0) เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอย่างอื่น โปรดอ่านหน้านโยบายของวารสารสำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการเข้าถึงแบบเปิด ลิขสิทธิ์ และการอนุญาต
