SOCIAL MOBILITY, RECONSTRUCTION, AND OVERLAP OF KATHOEY’S TERRITORY: A CASE OF THAIILAND AND GERMANY
Keywords:
Social Mobility, Territory, Kathoey, Thailand, GermanyAbstract
The objectives of this article were to: 1) analyze the social mobility and the reconstruction of resettlement communities which comprised of the physical, social, cultural, and imaginary of the Kathoey’s cabaret performers, and 2) analyze an overlap of the complex components of resettlement communities of the Kathoey’s cabaret performers. By applying the research methodology of the constructionism grounded theory by Kathy Charmaz, the data was collected by in-depth interviews with 23 target groups of Kathoey’s cabaret performers in Thailand and Germany. The content analysis was used for data analysis base on interpretation and construction to summarize ideas into new concept. The results of the study were as follows: 1) The social mobilities and reconstruction of the Kathoey’s territory were related to the government policy as well as changes occurred within social life of Kathoey. In 1967, the collective social mobility occurred on the physical territory of Bangkok. The state’s announcement of new tourism policy in Pattaya City in 1967-1972 increased the dramatically growth of Pattaya. To becoming a modern tourist city, new business investments drew massive interest from Bangkok investors. This change stimulated large groups of Kathoey to move in Pattaya. In 1974 a new style of cabaret show was opened for the first time. To support the service policy according to the National Economic and Social Development Plan No. 3., the shows drew attention from both local tourists and the international ones. During 1961-1989, some Kathoey migrated to Germany because they want to search for the “better life”. The new flexible policy for migrants of the German government during the Cold War period allowed convenient immigration for several Kathoey migrants, 2) After resettlement, there was overlapping of the Kathoey’s territory over the physical habitat. These could be divided into 3 dimensions, society, culture, and imaginary. They flow and change because of a model of relationship beyond the boundary among Kathoey members. This study concluded that there was strong evidence of relationship between changing in the state policy and forms of social mobilities. Moreover, the pattern of migrations was beyond boundary and showed the overlapping of complex structure and social interactions.
Downloads
References
ชิเกฮารุ ทานาเบ. (2551). ชุมชนกับการปกครองชีวญาณ : กลุ่มผู้ติดเชื้อเอชไอวีในภาคเหนือของไทย. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน).
Tanabe, S. (Ed.). (2008). Imagining Communities in Thailand: Ethnographic Approaches. Chiang Mai, TH: Mekong Press.
Tanabe, S. (Ed). (2016). Communities of Potential: Social Assemblages in Thailand and Beyond. Chiang Mai, TH: Silkworm Books.
Goel, I. (2016). Hijra Communities of Delhi. Sexualities, 19(5-6), 535-546.
Spiro, M. E. (1967). Burmese Supernaturalism. Philadelphia: Institute for the Study of Human Issues.
Chua, J. L. (2015). The Vernacular Mobilization of Human Rights in Myanmar’s Sexual Orientation and Gender Identity Movement. Law & Society Review, 49(2), 229-332.
Blackwood, E. (2005). Gender Transgression in Colonial and Postcolonial Indonesia. The Journal of Asian Studies, 64(4), 849-879.
Thamrin, U. (2015). How Economy Matters to Indigenous Identity of Bissu, Transgender Priests of South Sulawesi, Indonesia. Singapore: Asia Research Institute, National University of Singapore.
Davies, S. G. (2010). Gender Diversity in Indonesia: Sexuality, Islam and Queer Selves. London: Routledge.
Tom, B. (2004). Gay Language and Indonesia: Registering Belonging. Journal of Linguistic Anthropology, 14(2), 248-268.
Wieringa, S. E. (2010). Gender Variance in Asia Discursive Contestations and Legal Implications. Gender, Technology and Development, 14(2), 143-172.
Safika, I., Johnson, T. P., Cho, Y. I., and Praptoraharjo, I. (2013). Condom Use among Men Who Have Sex with Men and Male-to-Female Transgenders in Jakarta, Indonesia. American Journal of Men’s Health, 8(4), 278-288.
Jackson, A. P. (1999). Tolerant but Unaccepting: The Myth of Thai ‘Gay Paradise’. In P. A. Jackson & M. N. Cook (Eds.), Gender and Sexualities in Modern Thailand (pp. 226-242). Bangkok: O.S. Printing House.
Jackson, A. P. (2011). Capitalism, LGBT Activism, and Queer Autonomy in Thailand. In P. A. Jackson (Ed.), Queer Bangkok: Twenty First Century Markets, Media, and Rights (pp. 195-204). Sai Wan: Hong Kong University Press.
เปรมปรีดา ปราโมช ณ อยุธยา. (2546). การช่วงชิงอัตลักษณ์ “กะเทย” ในงานคาบาเรต์โชว์ [วิทยานิพนธ์ปริญญาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
DeLanda, M. (2016). Assemblage Theory. Edinburgh: Edinburgh University Press.
Charmaz, K. (2013). Grounded Theory for Qualitative Research: A Practical Guide. London: SAGE Publications.
ชาย โพธิสิตา. (2562). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ : คู่มือนักศึกษาและนักวิจัยสังคมศาสตร์ ฉบับปรับปรุงใหม่ เพิ่มเนื้อหา (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: อมรินทร์ พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2519). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 3 พ.ศ. 2515-2519. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
วีระยุทธ ปีสาลี. (2557). กรุงเทพฯ ยามราตรี. กรุงเทพฯ: มติชน.
ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 1. (2514, 18 พฤศจิกายน). ราชกิจจานุเบกษา ฉบับพิเศษ. เล่ม 88 ตอนที่ 124. หน้า 1-2.
ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 303. (2515, 13 ธันวาคม). ราชกิจจานุเบกษา ฉบับพิเศษ. เล่ม 89 ตอนที่ 190. หน้า 11-16.
โจนาธาน [นามแฝง]. (2546). ตามรอยตำนานเมืองพัทยากับปริญญา ชวลิตธำรง ผู้พลิกผืนแผ่นดินเมืองพัทยา. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
Longjit, C., and Pearce, D. G. (2013). Managing a Mature Coastal Destination: Pattaya, Thailand. Journal of Destination Marketing and Management, 2(3), 165-175.
พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการเมืองพัทยา พ.ศ. 2521. (2521, 10 ตุลาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 95 ตอนที่ 120. หน้า 1-44.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Srinakharinwirot Research and Development Journal of Humanities and Social Sciences
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Srinakharinwirot Research and Development Journal of Humanities and Social Sciences is licensed Under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 4.0 International (CC-BY-NC-ND 4.0) License, Unless Otherwise Stated. Please Read Journal Policies Page for More Information on Open Access, Copyright and Permissions.