การศึกษาแนวทางการพัฒนามหาวิทยาลัยสีเขียวให้ประสบความสำเร็จ กรณีศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี
คำสำคัญ:
ทัศนคติ, ความคาดหวัง, การมีส่วนร่วม, มหาวิทยาลัยสีเขียวบทคัดย่อ
การศึกษาวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาทัศนคติ ความคาดหวัง และการมีส่วนร่วมของนักศึกษาในการดำเนินงานมหาวิทยาลัยสีเขียวของมหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี การมีส่วนร่วมของนักศึกษาเกี่ยวกับการดำเนินงานมหาวิทยาลัยสีเขียวของมหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี ความสัมพันธ์ระหว่างความคาดหวังและทัศนคติกับการมีส่วนร่วมของนักศึกษาในการดำเนินงานมหาวิทยาลัยสีเขียวของมหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี และเสนอแนวทางการพัฒนามหาวิทยาลัยสีเขียวของมหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี ใช้วิธีการวิจัยเชิงปริมาณโดยใช้แบบสอบถามในการเก็บรวบรวมข้อมูลจากนักศึกษาของมหาวิทยาลัยในเดือนมกราคม-กุมภาพันธ์ 2565 ด้วยวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบบังเอิญ จำนวน 364 คน นำข้อมูลมาวิเคราะห์โดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าเฉลี่ย () ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) และสถิติเชิงอนุมาน ได้แก่ ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน (r) ผลการศึกษาพบว่า นักศึกษามีทัศนคติเกี่ยวกับการดำเนินงานมหาวิทยาลัยสีเขียวระดับมากที่สุด 4 ด้าน ได้แก่ ด้านของเสีย (WS) (
± S.D. = 4.38 ± 0.66) ด้านน้ำ (WR) ด้านสถานที่และโครงสร้างพื้นฐาน (SI) (
± S.D. = 4.25±0.61) และด้านพลังงานและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ (EC) (
± S.D. = 4.23 ± 0.60) มีความคาดหวังต่อโครงการมหาวิทยาลัยเขียวมากที่สุด 3 ด้าน ได้แก่ ด้านสถานที่และโครงสร้างพื้นฐาน (SI) (
± S.D. = 4.54 ± 0.67) ด้านของเสีย (WS) (
± S.D. = 4.38 ± 0.66) และด้านพลังงานและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ (EC) (
± S.D. = 4.32 ± 0.61) มีส่วนร่วมในโครงการมหาวิทยาลัยเขียวมากที่สุด 2 ด้าน ได้แก่ ด้านพลังงานและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ (EC) (
± S.D. = 4.32 ± 0.63) และด้านสถานที่และโครงสร้างพื้นฐาน (SI) (
± S.D. = 4.24 ± 0.70) ทัศนคติและความคาดหวังของนักศึกษาในภาพรวมมีความสัมพันธ์ทางบวกระดับสูงกับการมีส่วนร่วมในการดำเนินงานมหาวิทยาลัยสีเขียว (r = .646 และ .708 ตามลำดับ) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 มหาวิทยาลัยควรเพิ่มรายวิชาด้านสิ่งแวดล้อมในหลักสูตรและมีกิจกรรมเลือกด้านสิ่งแวดล้อมให้นักศึกษาเข้าร่วมตามความสนใจเพื่อส่งเสริมทัศนคติและการมีส่วนร่วมของนักศึกษาในกิจกรรมมหาวิทยาลัยสีเขียวมากขึ้น
Downloads
เอกสารอ้างอิง
นลินี ทวีสิน. (2552). มหาวิทยาลัยเยลก้าวสู่มหาวิทยาลัยสีเขียวที่ยั่งยืน. สืบค้นจาก http://www.meedee.net/magazine/edu/x-cite/2125-2125
UI Green Metric, Integrated Laboratory and Research center. (2021). The Top 10 Universities in 2021 UI green metric world university rankings. Retrieved from http://greenmetric.ui.ac.id
วุฒิพงษ์ ทวีวงศ์, อรเอม ตั้งกิจงามวงศ์, และประภัสรา นาคะพันธุ์อำไพ. (2564). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์เป็นมหาวิทยาลัยสีเขียวอย่างไร? การวางผังพื้นที่สีเขียวเพื่อส่งเสริมการบริการเชิงนิเวศ. Journal of Architectural/Planning Research and Studies, 15, 19-35. https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jars/article/download/243882/167430/875634
จารุวรรณ ลิมป์ไพบูลย์, สุคนทิพย์ สุภาจันทร์, และกาญจนา รัตนธีรวิเชียร. (2565). ปัจจัยที่มีผลต่อการพัฒนาเป็นมหาวิทยาลัยสีเขียวของมหาวิทยาลัยเอกชนไทย. วารสารบริหารธุรกิจและการบัญชี มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 6(1), 34-47.
โมทนา สิทธิพิทักษ์, สิริฉันท์ สถิรกุล เตชพาหพงษ์, และพันธ์ศักดิ์ พลสารัมย์. (2564). ปัจจัยแห่งความสำเร็จของมหาวิทยาลัยสีเขียวที่ยั่งยืน. วารสารครุศาสตร์, 49(2), 1-10.
กองนโยบายและแผน. (2563). สารสนเทศปีการศึกษา 2565. เพชรบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี
UI Green Metric Secretariat. (2021). Guidelines UI green metric world university rankings 2021. Retrieved from https://greenmetric.ui.ac.id/publications/guidelines/2021/english
กลุ่มงานสื่อสารองค์กร. (2563). มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรีได้รับการจัดอันดับมหาวิทยาลัยสีเขียวโลก 2019. จาก https://www.pbru.ac.th/GreenU/project/GreenURanking63.html
กองนโยบายและแผน. (2563). แถลงนโยบายโครงการพัฒนามหาวิทยาลัยสีเขียว. สืบค้นจาก https://www.pbru.ac.th/GreenU/project/project8.html
จิตตรานนท์ จันทะเสน. (2563). ความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมการเป็นสานักงานที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมของบุคลากรสายสนับสนุนในมหาวิทยาลัยมหาสารคาม. วารสารวิทยาการสิ่งแวดล้อมไทย, 3(4), 25-38.
สิทธิโชค วรานุสันติกุล. (2546). จิตวิทยาสังคม. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ทัศนวลี ผึ้งสีใส. (2553). ทัศนคติของประชำชนที่อาศัยอยู่รอบบึงบอระเพ็ดต่อการประกาศขึ้นทะเบียนเป็นพื้นที่ชุ่มน้ำที่มีความสำคัญระหว่างประเทศ [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
เบญจา นิลบุตร. (2540). ความคาดหวังของข้าราชการตำรวจต่อรูปแบบภาวะผู้นำของผู้บังคับบัญชา [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สกาวเดือน ปธนสมิทธิ์. (2540). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการยอมรับการรื้อปรับระบบของพนักงานธนาคาร [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สิรินาฏ ไชยตา. (2561). การศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อการดำเนินการสู่ความเป็นมหาวิทยาลัยสีเขียวของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน นครราชสีมา. สืบค้นจาก http://www.ba-abstract.ru.ac.th/index.php/abstractData/viewIndex/298.ru
Okanović, A., Ješić, J., Ðaković, V., Vukadinović, S., and Panić, A. A. (2021). Increasing university competitiveness through assessment of green content in curriculum and eco-labeling in higher education. Sustainability, 13(2), 1-20. Article number 712. https://doi.org/10.3390/su13020712
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: สุรีวิริยาสาส์น.
กัลยา วาณิชย์บัญชา. (2545). การวิเคราะห์เชิงปริมาณ. กรุงเทพฯ: บริษัทธรรมสาร.
อารียา จำนงฤทธิ์, และภิรดา ชัยรัตน์. (2558). การมีส่วนร่วมของนิสิตเกี่ยวกับโครงการจักรยานตามนโยบายมหาวิทยาลัยสีเขียวของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตบางเขน. วารสารสหวิทยาการวิจัย ฉบับบัณฑิตศึกษา, 4(4), 181-191.
ศักดิ์ไทย สุรกิจบวร. (2545). จิตวิทยาสังคม. กรุงเทพฯ: สุรีวิริยาสาส์น.
ธวัชชัย เสถียรกาล. (2545). ทัศนคติของลูกจ้างอุทยานแห่งชาติต่อการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ: กรณีศึกษาอุทยานแห่งชาติเขาสามร้อยยอด จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
จำรอง เงินดี. (2552). จิตวิทยาสังคม. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
อุไรวรรณ เกิดผล. (2539). ปัจจัยที่มีต่อความคาดหวังของหัวหน้าสถานีอนามัยต่อระบบการนิเทศงานสาธารณสุขผสมผสานในจังหวัดลพบุรี [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยมหิดล.
จักรีนนท์ หรือโอภาศ. (2558). การรับรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมต่อการนำนโยบายมหาวิทยาลัยสีเขียวสู่การปฏิบัติของนักศึกษาและบุคลากร มหาวิทยาลัยมหิดล วิทยาเขตกาญจนบุรี [สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยมหิดล.
อภิรมย์ อาทิตย์ตั้ง, ศศิธร สุวรรณเทพ, และปาณเลิศ ศิริวงศ์. (2559). การศึกษาความคิดเห็นของนักศึกษาเรื่อง Green Living at KMUTT ผ่านการจัดการเรียนการสอนวิชามนุษย์กับหลักจริยศาสตร์เพื่อการดำเนินชีวิต. วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ มก., 42(2), 59-79.
อธิภัทร สายนาค. (2543). การศึกษาเจคติต่อการจัดกิจกรรมเคลื่อนไหวและจังหวะของครูที่ใช้การประเมินการปฏิบัติการสอน [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
จรูญศักดิ์ แพง, และวิราษ ภูมาศรี. (2562). การมีส่วนร่วมของนักศึกษาในการพัฒนาสิ่งแวดล้อมแบบยั่งยืน กรณีศึกษานักศึกษามหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตล้านนา. วารสาร มมร. วิชาการล้านนา, 8(1), 101-108.
อิสรี รอดทัศนา. (2558). มหาวิทยาลัยสีเขียว. วารสาร มฉก. วิชาการ, 18(36), 171-188.
ธวัชชัย บัวขาว, และมนสิชา เพชรานนท์. (2555). การกำหนดนโยบายและแนวทางปฏิบัติสู่มหาวิทยาลัยสีเขียวกรณีศึกษา มหาวิทยาลัยทักษิณ วิทยาเขตพัทลุง. วารสารวิชาการคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สจล., 14, 40-55.
ธรัช อารีราษฎร์. (2557). มหาวิทยาลัยสีเขียว: การดำเนินงานกรีนไอที. วารสารวิชาการการจัดการเทคโนโลยีสารสนเทศและนวัตกรรม, 1(2), 64-77.
Fachrudin, H. T., and Fachrudin, K. A. (2021). factors influencing energy conservation application in green campus design based on green behavior. International Journal of Energy Economics and Policy, 11(4), 511-520.
ซูไบดี โตะโมะ, และมูฮำหมัดตายุดิน บาฮะคีรี. (2565). การรับรู้และการมีส่วนร่วมของบุคลากรและนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏยะลาต่อการจัดการสิ่งแวดล้อมสู่การเป็นมหาวิทยาลัยสีเขียว. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา, 17(2), 107-114. https://so04.tci-thaijo.org/index.php/yru_human/article/view/252565
ภัครัศ สีธิ, และวิไลพร นามวงศ์. (2558). การมีส่วนร่วมของบุคลากรมหาวิทยาลัยแม่โจ้ต่อการจัดการสิ่งแวดล้อมที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาสู่มหาวิทยาลัยสีเขียว (Green University). สืบค้นจาก https://mdc.library.mju.ac.th:8080/mm/fulltext/research/2560/pakarat_seethi_2558/fulltext.pdf
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2024 วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ อยู่ภายใต้การอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 4.0 International (CC-BY-NC-ND 4.0) เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอย่างอื่น โปรดอ่านหน้านโยบายของวารสารสำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการเข้าถึงแบบเปิด ลิขสิทธิ์ และการอนุญาต