สถานภาพองค์ความรู้การศึกษาวัจนลีลาในวิทยานิพนธ์ไทย ในรอบ 3 ทศวรรษ (พ.ศ. 2530 - 2560)

บทคัดย่อ

บทความเรื่อง “สถานภาพองค์ความรู้การศึกษาวัจนลีลาในวิทยานิพนธ์ไทย ในรอบ 3 ทศวรรษ (พ.ศ. 2530 – 2560)” มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาวิทยานิพนธ์สาขาภาษาไทยของหลักสูตรศิลปศาสตรมหาบัณฑิต และอักษรศาสตรมหาบัณฑิต จากสถาบันอุดมศึกษาของรัฐ ช่วง พ.ศ. 2530-2560 โดยเก็บรวบรวมข้อมูลจากฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ที่ให้บริการสืบค้นข้อมูลวิทยานิพนธ์ ผลการศึกษาพบวิทยานิพนธ์ที่ศึกษาโดยใช้แนวคิด วัจนลีลา จำนวน 19 เรื่อง นักวิจัยใช้แนวทางศึกษา 2 แนวทาง ได้แก่ 1) การศึกษาเชิงทฤษฎี จำนวน 14 เรื่อง โดยศึกษาในสื่อต่าง ๆ ได้แก่ กวีนิพนธ์ บทเพลง ตำรากฎหมาย วรรณกรรม สารคดี ข่าว และรายการโทรทัศน์ และ 2) การศึกษาเชิงประยุกต์ จำนวน 5 เรื่อง คือ การศึกษาการแปรของระบบเสียงสระ และพยัญชนะในภาษาไทย โดยการศึกษาในเชิงทฤษฎีได้แผ่ขยายวงกว้างมากที่สุดใน พ.ศ. 2545 ส่วนการศึกษาวัจนลีลาเชิงประยุกต์ปรากฏขึ้นครั้งแรก เมื่อ พ.ศ. 2537 และมีการศึกษาเพิ่มขึ้นตามลำดับ ทั้งนี้ผลการศึกษาทำให้เห็นความสนใจและพัฒนาการในการทำวิทยานิพนธ์โดยใช้แนวคิดวัจนลีลา