การจัดการคุณภาพบริการตามหลักเศรษฐกิจพอเพียง: กรณีเปรียบเทียบโรงแรม เครือภายในประเทศและนานาชาติของจังหวัดมหาสารคามและจังหวัดขอนแก่น
คำสำคัญ:
คุณภาพบริการ, เศรษฐกิจพอเพียง, โรงแรม, มหาสารคาม, ขอนแก่นบทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบการจัดการคุณภาพบริการตามหลักเศรษฐกิจพอเพียงของโรงแรมในจังหวัดมหาสารคามและขอนแก่น ซึ่งมีความสำคัญต่อการปรับปรุงคุณภาพบริการให้เข้ากับหลักเศรษฐกิจพอเพียงเพื่อให้สามารถดำเนินกิจการโรงแรมได้ตามปกติโดยเฉพาะเมื่อต้องเผชิญกับสถานการณ์โควิด-19 ในปัจจุบัน และเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพโดยใช้การสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้างกับผู้จัดการโรงแรม 2 คน ผู้เชี่ยวชาญและผู้จัดงานระดับผู้กำหนดนโยบาย รวม 2 คน ผู้วิจัยคัดเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจงพื้นที่ละ 4 คน รวมทั้งสิ้นจำนวน 8 คน
วิเคราะห์ข้อมูลด้วยเทคนิคการเชื่อมโยงปัจจัยที่เกี่ยวข้อง ผลการวิจัยพบว่า คุณภาพบริการห้องพักและภายในห้องพักของโรงแรมจังหวัดมหาสารคาม สามารถสร้างความพึงพอใจให้แก่ลูกค้าได้ในระดับมีความพอเพียง เพราะมีราคาเหมาะสมคุ้มค่าเงินซึ่งตรงกับความต้องการของลูกค้า ส่วนงานด้านการบริการข่าวสาร โถงต้อนรับ อาหารและเครื่องดื่ม
การจัดการกับสิ่งแวดล้อมและความปลอดภัยและคุณภาพของพนักงานไม่มีมาตรฐานสากลยังไม่สามารถสร้างความพึงพอใจให้กับลูกค้าได้ แต่พอมีศักยภาพในการจัดการคุณภาพบริการตามหลักเศรษฐกิจพอเพียง ส่วนโรงแรมนานาชาติของจังหวัดขอนแก่นมีการจัดการคุณภาพบริการในระดับมีความพอเพียง โดยห้องประชุมและสัมมนามีศักยภาพและมีความพอเพียงที่สามารถสร้างความพึงพอใจในระดับสากลมากที่สุดเพราะได้รับมาตรฐานสถานที่จัดงานทั้งระดับประเทศไทยและอาเซียน รองลงมาคืองานบริการภายในห้องพัก อาหารและเครื่องดื่ม ทั้งสองโรงแรมมีข้อจำกัดในด้านคุณภาพและความรู้ระดับสากลของพนักงาน ประเด็นด้านความพอประมาณ ความมีเหตุผล ภูมิคุ้มกัน คุณธรรมและความรู้เป็นข้อเสนอใช้เป็นประโยชน์ทั้งในเชิงวิชาการและการปฏิบัติ
Downloads
เอกสารอ้างอิง
UNWTO. (2020). The UNWTO recommendations on tourism and rural development: A guide to making tourism an effective tool for rural development. Retrieved December 15, 2020, from https://www.e-unwto.org/doi/epdf/10.18111/9789284422173
TCEB. (2021). Thailand Convention and Exhibition Bureau unveils operational plan New normal MICE-Sustainable growth. Retrieved May 2, 2021, from https://www.businesseventsthailand.com
Creswell, J. W. (2009). Research design: Qualitative, quantitative, and mixed methods approaches (3rd ed.). Los Angeles: Sage.
Yin, R. K. (1994). Case study research: Design and methods (2nd ed.). Thousand Oaks, CA, Sage.
Corbin, J., and Strauss. (2008). Basics of qualitative research. London, England: Sage.
Ryan, C. (1995). Researching tourist satisfaction: Issues, concepts, problems. London, England: Routledge.
Parasuraman, A., Zeithaml, V., and Berry, L. (1985). A conceptual model of service quality and its implications for future research. Journal of Marketing, 49, 41-50.
Parasuraman, A., Zeithaml, V., and Berry, L. (1994). Reassessment of expectations as a comparison standard in measuring service quality: Implication for further research. Journal of Marketing, 58(1), 111-124.
Thai Hotels Association. (2021). Hotel Standards. Retrieved May 10, 2021, from http://www.Thaihotels.org /16747351
TCEB. (2021). ASEAN MICE Venue Standards. Retrieved May 10, 2021, from https://asean.org/storage /2012./05/ASEAN-MICE-Venue-Standards-Meeting-Room.pdf
Mongkhonchairoek, P. J. (2019). Rural tourism management according of sufficiency economy philosophy in Thailand. The Journal of The International Buddhist Studies College, 4(2), 65-71.
Patton, M. Q. (2002). Qualitative research and evaluation methods (3rd ed.). Newbury Park, CA: Sage.
Chansuchai, P. (2019). The value-added product of community enterprise according to sufficiency economy toward sustainable development of entrepreneurs. Polish Journal of Management Studies, 20(2), 174-185.
Thal, K. R., and Hudson, S. (2019). A conceptual model of wellness destination characteristics that contribute to psychological well-being. Journal of Hospitality and Tourism Research, 43(1), 41-57.
Seubsman, S., Kelly, M., and Sleigh, A. (2013). The sufficiency economy and community sustainability in rural northeastern Thailand. Asian Culture and History, 5(2), 57-65.
Ali, F., Hussain, K., Konar, R., and Jeon, H. (2016). The effect of technical and functional quality on guests’ perceived hotel service quality and satisfaction: A SEM-PLS analysis. Journal of Quality Assurance in Hospitality and Tourism, 1-25. https://doi.org/10.1080/1528008X.2016.1230037
Suttipun, M., and Arwae, A. (2020). The influence of sufficiency economy philosophy practice on SME’s performance in Thailand. Entrepreneurial Business and Economics Review, 8(2), 181-198.
Curry, R. L., and Sura, K. (2007). Human resource development (HRD) theory and Thailand’s sufficiency economy concept and its “OTOP” program. Journal of Third World Studies, 24(2), 85-94.
Kantabutra, S. (2005). Leadership for sustainable organizations. Sasin Journal of Management, 11, 59-72.
Lekhakula, J., Feongkaew, C., and Jansuri, A. (2020). Integration of sufficiency economy and pro poor tourism for sustainable tourism development. Journal of Rattana Bundit University, 15(2), 183-193. Retrieved May 10, 2021, from http://so03.tci-thaijo.org/index.php/rbac/view/249182
Pruetipibultham, O. (2010). The sufficiency economy philosophy and strategic HRD: A sustainable development for Thailand. Human Resource Development International, 13(1), 99-110.
Suttipun, M. (2019). The longitudinal study of sufficiency economy philosophy reporting of listed companies in the Stock Exchange of Thailand. Asia-Pacific Journal of Business Administration, 11(2), 187-206.
Suttipun, M., and Arwae, A. (2020). The influence of sufficiency economy philosophy practice on SME’s performance in Thailand. Entrepreneurial Business and Economics Review, 8(2), 181-198.
UNDP. (2007). Thailand human development report 2007: Sufficiency economy and human development. Bangkok, Thailand: Keen Publishing (Thailand), Co., Ltd.
Chaiyanupong, N. (2016). Living the sufficiency economy philosophy: A study of Thai business decision makers [Unpublished doctoral dissertation]. Alliant International University.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์)
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ อยู่ภายใต้การอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 4.0 International (CC-BY-NC-ND 4.0) เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอย่างอื่น โปรดอ่านหน้านโยบายของวารสารสำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการเข้าถึงแบบเปิด ลิขสิทธิ์ และการอนุญาต
