คุณภาพชีวิตของนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยมหิดล วิทยาเขตศาลายา

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบระดับคุณภาพชีวิตของนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยมหิดล วิทยาเขตศาลายา กลุ่มตัวอย่างคือ นักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยมหิดล วิทยาเขตศาลายา ปีการศึกษา 2563 คำนวณขนาดกลุ่มตัวอย่างจากประชากร 6,681 คน ด้วยวิธีของทาโร ยามาเน ได้กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 707 คน จากนั้นสุ่มกลุ่มตัวอย่างแบบชั้นภูมิตามสัดส่วนของประชากรแต่ละกลุ่มวิชา เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถาม จำนวน 2 ส่วน คือ 1) ข้อมูลส่วนบุคคล ประกอบด้วย เพศ กลุ่มวิชาที่ศึกษา ชั้นปีที่กำลังศึกษา คะแนนเฉลี่ยสะสม รายรับต่อเดือน และสถานที่พักอาศัยระหว่างศึกษา 2) ระดับคุณภาพชีวิต จำนวน 5 องค์ประกอบ ตามแนวคิดของแฮนเดอร์ชอทท์ ไรท์และแฮนเดอร์สัน ตรวจสอบความเชื่อมั่นของแบบสอบถามด้วยการหาค่าสัมประสิทธิ์แอลฟ่าของครอนบาค มีค่าความเชื่อมั่นที่ระดับ 0.97 วิเคราะห์ข้อมูล
ส่วนบุคคลด้วยความถี่ ร้อยละ และวิเคราะห์ระดับคุณภาพชีวิตของนักศึกษาด้วยค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการศึกษาพบว่า นักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยมหิดล วิทยาเขตศาลายา มีคุณภาพชีวิตโดยรวมอยู่ในระดับดี เมื่อศึกษาเป็นรายด้านพบว่า ด้านการเรียน ด้านที่อยู่อาศัย ด้านความสัมพันธ์กับบุคคลอื่นและด้านบริการที่ได้รับจากมหาวิทยาลัยอยู่ในระดับดี ส่วนด้านชีวิตสังคมอยู่ในระดับปานกลาง การวิเคราะห์เปรียบเทียบระดับคุณภาพชีวิตของนักศึกษา จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคลด้วยการทดสอบค่าที (t-Test) และทดสอบความแปรปรวนทางเดียว (One Way ANOVA) เมื่อพบความแตกต่างจึงทดสอบเป็นรายคู่ด้วยวิธีของเชฟเฟ่ ผลการศึกษาพบว่า นักศึกษาที่มีชั้นปีที่กำลังศึกษา กลุ่มวิชาที่ศึกษา คะแนนเฉลี่ยสะสมและที่พักระหว่างศึกษาต่างกัน มีระดับคุณภาพชีวิตแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ส่วนนักศึกษาที่มี เพศและรายรับต่อเดือนต่างกันมีระดับคุณภาพชีวิตไม่แตกต่างกัน โดยสถาบันการศึกษาควรสนับสนุนคุณภาพชีวิตของนักศึกษาให้สอดคล้องกับความต้องการของนักศึกษาทุกกลุ่ม รวมถึงสอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงทางสังคม เศรษฐกิจและเทคโนโลยี โดยเฉพาะอย่างยิ่งด้านชีวิตสังคม