Model the propagation of the Buddhist missionary in India.
Main Article Content
Abstract
The objectives of this qualitative research were; 1. to study propagation methods of Thai Buddhist missionary in India, 2. to study the role in duty performance of Thai Buddhist missionary in India, and 3. to study suggestions in duty performance of Thai Buddhist missionary in India. The data were collected from 18 Thai Buddhist missionaries in India by in-depth interviews, group discussions, participatory observations, and biography. The data were analyzed by content analysis. The results of the study found that Buddhist missionaries bring Buddhist teachings to others, train oneself, train the others, live a life as a model of others, help solve problems, and lead people to the righteousness. The most importance is that the Buddhist missionaries must have voluntary mind, sacrifice for the public benefits and Buddhism, and they have to accomplish with knowledge, behavior, maturity, and dignity. The role of Thai Buddhist missionary in 4 aspects were as follows; In propagation, the missionaries can reach local people in all walks of life, teach Dhamma to them through local languages, arrange ordination for the interested, have evening chanting on Friday, give a speech to people participating in ceremony and wedding, and distribute giveaways to children. In education, the Thai Buddhist missionary provide Dhamma study and general education to monks and novices and grant scholarships to them until the doctorate level. Furthermore, nuns and lay-people working in the temples are encouraged to attend Dhamma study program and take the examination at Thai Temple in Bodhgaya. Thai monks also arrange Dhamma study for Indian children in Sunday school. In public assistance, there are Dhamma practice buildings for Buddhist pilgrims and hospitals for the poor and the sick living nearby. In tradition and ritual conservation, there is the harmony between the local tradition and Theravada tradition and Thai culture, such as Tod Kathin ceremony, robe offering ceremony, candle clockwise circumambulation, regular chanting and international chanting. Problems and suggestions; since missionary work in India has not been supported with budget from the state agencies, each Thai temple in India has to raise the fund for running its own work. The Thai missionaries in India have no welfare in journey fare and medical fee, and that results to the ineffective performance on behalf of the Thai Sangha. All these issues should be brought and reported to the Thai Sangha administration and the Thai government.
Article Details
References
พระเทพเวที,เทคนิคการสอนของพระพุทธเจ้า,พิมพ์ครั้งที่ 2 (กรุงเทพมหานคร : อมรินทร์เพร้นติ้งกรุ๊ฟ,2532)
พระพรหมคุณาภรณ์(ป.อ.ปยุตโต),แก่นแท้ของพระพุทธศาสนาแก่นธรรมการเผยแผ่เพื่อชีวิต,(กรุงเทพมหานคร : บริษัทสื่อตะวัน จำกัด,2545)
พระธรรมโกศาจารย์(ประยูร ธมฺมจิตโต),พุทธทาสภิกขุ บุคคลสำคัญของโลก,(กรุงเทพมหานคร : หจก. เอมี่ เทรดดิ้ง,2549)
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตโต),พุทธวิธีในการสอน,พิมพ์ครั้งที่ 5 , (กรุงเทพมหานคร : สหธรรมมิก จำกัด,2541)
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต),พุทธรรม,(กรุงเทพมหานคร : มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย,2538)
พระธรรมวิสุทธิกวี , คนไทยกับงานเผยแผ่พระพุทธศาสนา, , (กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์ชวนพิมพ์, 2546)
พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช) ป.ธ. 9 ราชบัณฑิต พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ ชุด คำวัด, วัดราชโอรสาราม กรุงเทพฯ พ.ศ. 2548
พระราชรัตนรังษี, สู่แดนพุทธองค์, ไม่ปรากฏแหล่งพิมพ์และ พ.ศ., หน้า 190
พระมหาปราโมทย์ มหาวีริโย (ปีกรม), “การศึกษาการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระราชรัตนรังสี (วีรยุทธ์ วีรยุทฺโธ)ในฐานะพระธรรมทูตไทยประจำประเทศอินเดีย”, วิทยานิพนธ์พุทธศาสตร์ มหาบัณฑิต.บัณฑิตวิทยาลัย : มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย,2548)
พระครูสังฆรักษ์จักรกฤณ์ (ภูริปญฺโญ),เทศกาลและพิธีกรรมพระพุทธศาสนา,(กรุงเทพมหานคร : จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์ จำกัด,2548)
พระมหาณรงค์ศักดิ์ โสภณสิทธิ, (กรุงเทพมหานคร : บริษัท เอที เทรดดิ้ง จำกัด,2545)
พระครูศรีปริยัติวิกรม(วัชรพงษ์ ทินฺนาโภ), “ศึกษาเทคนิคและรูปแบบการเผยแผ่พุทธธรรมของพระเทพสิงหบุราจารย์ (จรัญ ฐิตธมฺโม)”
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย,พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย,ทุติยมิตตสูตร,เล่มที่ 23
ราชบัณฑิตยสถาน,พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542, (กรุงเทพมหานคร : นามมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์, 2546)
ที.ปา/228. อภิ.วิ./804.
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์(ป.อ.ปยุตฺโต),กาลานุกรม พระพุทธศาสนาในอารยธรรมโลก, สำนักพิมพ์ผลิธรรม ในเครือ บริษัท สำนักพิมพ์แพ็ทแอนด์โฮม จำกัด,กรุงเทพมหานคร, 2560
องฺ.ปญฺจก.22/159/205.
องฺ.สตฺตก.23/37/57.
องฺ.อฏฐก. 23/106/146-150.
องฺ.สตฺตก. 20/505/179-184.
พระมหาสุภา อุทฺโท.พระสงฆ์ไทยใน 2 ทศวรรษหน้า พ.ศ.2541-2560.กรุงเทพมหานคร:สำนักพิมพ์สุขภาพใจ,2542
พระราชวรมุนี(ประยุทธ์ ปยุตฺโต).สถาบันสงฆ์กับสังคมไทย.กรุงเทพมหานคร:สำนักพิมพ์มูลนิธิโกมลคีมทอง,2527
วสิน อินทสระ.พุทธวิธีในการสอน.พิมพ์ครั้งที่4.กรุงเทพมหานคร:สำนักพิมพ์ธรรมดา,2545
พระพรชัย คนฺธสาโร(แก้ววิเชียร) ,ยุทธศาสตร์การเผยแผ่ของพระพุทธเจ้า,บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย,วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตรมหาบัณฑิต,2550
พระมหาชัยยันต์ ธมฺมวิสุทฺธิโก(ธรรมสุทธิ์) “ศึกษาวิธีการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระราชธรรมเจติยาจารย์ (หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินธโร)” บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย,วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตรมหาบัณฑิต,2550
พระมหาประจบ สทฺธาธิโก(แหล่งหล้า) “การเผยแผ่พระพุทธศาสนานิกายวัชรยานในประเทศไทย”บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย,วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตรมหาบัณฑิต,2552
พระสมบูรณ์ ยโสธโร (ชารินทร์) “ศึกษาวิเคราะห์บทบาทการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของคณะสงฆ์ไทย”บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย,วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตรมหาบัณฑิต,2554
ดร.คงชิต ชินสิญจน์ “การพัฒนารูปแบบการประชาสัมพันธ์เพื่อเผยแผ่พระพุทธศาสนาของมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย” บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย,วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต,2551
พระมหามนัส กิตฺโตสาโร (สุภาพ) “ประสิทธิภาพวิธีการเผยแผ่ธรรมของพระนักจัดรายการวิทยุในเขตกรุงเทพมหานคร”บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย,วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต,2554
พระมหาบุญไทย ปุญฺญมโน(ด้วงวงศ์) “ศึกษาการเผยแผ่พระพุทธศาสนาโดยการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศของคณะสงฆ์ไทยในปัจจุบัน”บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย,วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต,2553
เพชรพิกุล ณ นคร ได้ทำการศึกษาวิจัยเรื่อง “ศึกษาประสิทธิภาพการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของธรรมทูตคณะธรรมยุตในสหรัฐอเมริกา” บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย,วิทยานิพนธ์ศาสน ศาสตรดุษฎีบัณฑิต,2554