รูปแบบการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระธรรมทูตไทยในประเทศอินเดีย

Main Article Content

บุญร่วม คำเมืองแสน

บทคัดย่อ

งานวิจัยเชิงคุณภาพเรื่องนี้ มีวัตถุประสงค์ คือ 1.เพื่อศึกษารูปแบบการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระธรรมทูตไทยในประเทศอินเดีย 2.เพื่อศึกษาบทบาทการปฏิบัติหน้าที่ของพระธรรมทูตไทยในประเทศอินเดีย 3.เพื่อศึกษาข้อเสนอแนะเกี่ยวกับการปฏิบัติหน้าที่การเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระธรรมทูตไทยในประเทศอินเดีย โดยได้เลือกพระธรรมทูต จำนวน 14 รูป เครื่องมือวิจัยที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบการเดินทางเข้าพื้นที่ แบบสำรวจสภาพพื้นที่เบื้องต้น แบบสัมภาษณ์เชิงลึกรายบุคคล แบบสนทนากลุ่ม แบบสังเกตการณ์แบบมีส่วนร่วม แบบบันทึก แบบศึกษาประวัติชีวิต และอุปกรณ์อื่นๆ เช่น กล่องถ่ายรูป เป็นต้น แล้วตรวจความถูกต้องสมบูรณ์ของข้อมูลและวิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหา ผลการวิจัย พบว่า พระธรรมทูต เป็นผู้ที่สามารถนำหลักคำสอนในพระพุทธศาสนาให้เข้าถึงใจคน ฝึกตนได้ ฝึกคนอื่นได้ พูดให้เขาเชื่อ ทำให้เขาชอบ เป็นผู้นำจิตวิญญาณ เป็นแบบอย่างการดำเนินชีวิตที่ดีงาม เป็นผู้สามารถชี้ทางออก บอกทางบุญ หนุนทางธรรมได้ สิ่งสำคัญต้องมีใจรักและศรัทธาบริสุทธิ์ที่รักการเผยแผ่ เป็นผู้ที่มีจิตอาสาเสียสละเพื่อประโยชน์ต่อส่วนรวม ไม่มุ่งหวังว่าจะได้อะไรจากพระศาสนาทั้งยศ ตำแหน่งหรือสมณศักดิ์ แต่สิ่งที่ควรมุ่งหวังคือองค์ความรู้ความเสียสละที่ได้จากการทำงานให้กับพระศาสนา นอกจากนี้ จะต้องมีภูมิรู้ ภูมิธรรม ภูมิฐาน ภูมิใจ เป็นที่ตั้ง ผลการวิจัย พบว่า บทบาทของพระธรรมทูตทั้ง 4 ด้าน มีดังนี้ ด้านการเผยแผ่ สำคัญคือการเข้าใจ เข้าถึงประชาชนทุกระดับ นำหลักคำสอนไปแสดงแนะนำให้กับประชาชนให้ได้ โดยอาศัยเครื่องมือที่สำคัญคือภาษาที่ใช้ในการสื่อสาร มีการบรรพชาสามเณร มีการสวดมนต์เย็นทุกวันศุกร์ ให้ศีลให้พรแก่ชาวบ้านที่ไปเข้าร่วมกิจกรรมงานทำบุญ งานแต่งงาน แจกสิ่งของแก่เยาวชนอินเดียให้เด็กที่เข้ามาสวดมนต์ ด้านการศึกษา ส่งเสริมให้พระภิกษุสามเณรศึกษาพระปริยัติธรรม แผนกนักธรรมและแผนกสามัญ โดยสนับสนุนทุนการศึกษา จนจบระดับปริญญาเอก นอกจากนั้น ยังส่งเสริมให้แม่ชี ฆราวาสที่ทำงานอยู่ในวัดต้องเรียนธรรมศึกษาด้วย โดยมีการจัดสอบเป็นประจำทุกปี ซึ่งสนามสอบกลางรวมกันที่วัดไทยพุทธคยา วัดส่วนมากจะจัดให้มีโรงเรียนพระพุทธศาสนาวันอาทิตย์ เพื่อเปิดโอกาสให้เยาวชนอินเดียเข้ามามีส่วนร่วมด้วย ด้านสาธารณูปการ มีการก่อสร้าง อาคารปฏิบัติธรรม สำหรับผู้แสวงบุญ ได้เข้าพักอาศัย เพื่ออำนวยความสะดวก ผู้มาแสวงบุญ ห้องสุขาที่สะอาดและทันสมัย การก่อสร้างสถานพยาบาล เพื่อตรวจสุขภาพและรักษาผู้ป่วย ด้านรักษา ประเพณี/พิธีกรรม มีความกลมกลืนกัน แต่ไม่ทิ้งหลักการของเถรวาทและวัฒนธรรมไทย เช่น การทำบุญทอดกฐิน ทอดผ้าป่า เวียนเทียนในวันสำคัญทางพระพุทธศาสนา งานพุทธมโสถ และสวดมนต์สาธยายพระไตรปิฎกระดับนานาชาติ ผลการวิจัย พบว่า ขาดการสนับสนุนงบประมาณจากภาครัฐ ซึ่งแต่ละวัดนั้นต้องอาศัยความสามารถเฉพาะบุคคล จึงสามารถทำงานเผยแผ่ได้ ทำให้ประสิทธิภาพการทำงานได้ไม่เต็มที่ ขาดสวัสดิการ พระธรรมทูตไทยในประเทศอินเดียไม่มีสวัสดิการ เรื่องค่าเดินทาง ค่ารักษาพยาบาล ตลอดถึงบุพการีที่ต้องดูแลเนื่องจากอยู่ต่างในต่างแดน ขาดการประสานงานขององค์กรอย่างต่อเนื่อง อาจเป็นเพราะไม่มีงบประมาณสนับสนุน จึงส่งผลให้การสนองงานของคณะสงฆ์ไม่เต็มที่เท่าที่ควร

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
คำเมืองแสน บ. (2017). รูปแบบการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระธรรมทูตไทยในประเทศอินเดีย. วารสาร สถาบันวิจัยญาณสังวร มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, 8(2), 231–244. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/yri/article/view/178486
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กองพุทธศาสนศึกษา, สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.คู่มือประกอบการเผยแผ่พระพุทธ ศาสนาภาคปฏิบัติการ.กรุงเทพมหานคร:โรงพิมพ์สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ ,2553

พระเทพเวที,เทคนิคการสอนของพระพุทธเจ้า,พิมพ์ครั้งที่ 2 (กรุงเทพมหานคร : อมรินทร์เพร้นติ้งกรุ๊ฟ,2532)

พระพรหมคุณาภรณ์(ป.อ.ปยุตโต),แก่นแท้ของพระพุทธศาสนาแก่นธรรมการเผยแผ่เพื่อชีวิต,(กรุงเทพมหานคร : บริษัทสื่อตะวัน จำกัด,2545)

พระธรรมโกศาจารย์(ประยูร ธมฺมจิตโต),พุทธทาสภิกขุ บุคคลสำคัญของโลก,(กรุงเทพมหานคร : หจก. เอมี่ เทรดดิ้ง,2549)

พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตโต),พุทธวิธีในการสอน,พิมพ์ครั้งที่ 5 , (กรุงเทพมหานคร : สหธรรมมิก จำกัด,2541)

พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต),พุทธรรม,(กรุงเทพมหานคร : มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย,2538)

พระธรรมวิสุทธิกวี , คนไทยกับงานเผยแผ่พระพุทธศาสนา, , (กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์ชวนพิมพ์, 2546)

พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช) ป.ธ. 9 ราชบัณฑิต พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ ชุด คำวัด, วัดราชโอรสาราม กรุงเทพฯ พ.ศ. 2548

พระราชรัตนรังษี, สู่แดนพุทธองค์, ไม่ปรากฏแหล่งพิมพ์และ พ.ศ., หน้า 190

พระมหาปราโมทย์ มหาวีริโย (ปีกรม), “การศึกษาการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระราชรัตนรังสี (วีรยุทธ์ วีรยุทฺโธ)ในฐานะพระธรรมทูตไทยประจำประเทศอินเดีย”, วิทยานิพนธ์พุทธศาสตร์ มหาบัณฑิต.บัณฑิตวิทยาลัย : มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย,2548)

พระครูสังฆรักษ์จักรกฤณ์ (ภูริปญฺโญ),เทศกาลและพิธีกรรมพระพุทธศาสนา,(กรุงเทพมหานคร : จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์ จำกัด,2548)

พระมหาณรงค์ศักดิ์ โสภณสิทธิ, (กรุงเทพมหานคร : บริษัท เอที เทรดดิ้ง จำกัด,2545)

พระครูศรีปริยัติวิกรม(วัชรพงษ์ ทินฺนาโภ), “ศึกษาเทคนิคและรูปแบบการเผยแผ่พุทธธรรมของพระเทพสิงหบุราจารย์ (จรัญ ฐิตธมฺโม)”

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย,พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย,ทุติยมิตตสูตร,เล่มที่ 23

ราชบัณฑิตยสถาน,พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542, (กรุงเทพมหานคร : นามมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์, 2546)

ที.ปา/228. อภิ.วิ./804.

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์(ป.อ.ปยุตฺโต),กาลานุกรม พระพุทธศาสนาในอารยธรรมโลก, สำนักพิมพ์ผลิธรรม ในเครือ บริษัท สำนักพิมพ์แพ็ทแอนด์โฮม จำกัด,กรุงเทพมหานคร, 2560

องฺ.ปญฺจก.22/159/205.

องฺ.สตฺตก.23/37/57.

องฺ.อฏฐก. 23/106/146-150.

องฺ.สตฺตก. 20/505/179-184.

พระมหาสุภา อุทฺโท.พระสงฆ์ไทยใน 2 ทศวรรษหน้า พ.ศ.2541-2560.กรุงเทพมหานคร:สำนักพิมพ์สุขภาพใจ,2542

พระราชวรมุนี(ประยุทธ์ ปยุตฺโต).สถาบันสงฆ์กับสังคมไทย.กรุงเทพมหานคร:สำนักพิมพ์มูลนิธิโกมลคีมทอง,2527

วสิน อินทสระ.พุทธวิธีในการสอน.พิมพ์ครั้งที่4.กรุงเทพมหานคร:สำนักพิมพ์ธรรมดา,2545

พระพรชัย คนฺธสาโร(แก้ววิเชียร) ,ยุทธศาสตร์การเผยแผ่ของพระพุทธเจ้า,บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย,วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตรมหาบัณฑิต,2550

พระมหาชัยยันต์ ธมฺมวิสุทฺธิโก(ธรรมสุทธิ์) “ศึกษาวิธีการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระราชธรรมเจติยาจารย์ (หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินธโร)” บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย,วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตรมหาบัณฑิต,2550

พระมหาประจบ สทฺธาธิโก(แหล่งหล้า) “การเผยแผ่พระพุทธศาสนานิกายวัชรยานในประเทศไทย”บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย,วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตรมหาบัณฑิต,2552

พระสมบูรณ์ ยโสธโร (ชารินทร์) “ศึกษาวิเคราะห์บทบาทการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของคณะสงฆ์ไทย”บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย,วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตรมหาบัณฑิต,2554

ดร.คงชิต ชินสิญจน์ “การพัฒนารูปแบบการประชาสัมพันธ์เพื่อเผยแผ่พระพุทธศาสนาของมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย” บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย,วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต,2551

พระมหามนัส กิตฺโตสาโร (สุภาพ) “ประสิทธิภาพวิธีการเผยแผ่ธรรมของพระนักจัดรายการวิทยุในเขตกรุงเทพมหานคร”บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย,วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต,2554

พระมหาบุญไทย ปุญฺญมโน(ด้วงวงศ์) “ศึกษาการเผยแผ่พระพุทธศาสนาโดยการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศของคณะสงฆ์ไทยในปัจจุบัน”บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย,วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต,2553

เพชรพิกุล ณ นคร ได้ทำการศึกษาวิจัยเรื่อง “ศึกษาประสิทธิภาพการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของธรรมทูตคณะธรรมยุตในสหรัฐอเมริกา” บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย,วิทยานิพนธ์ศาสน ศาสตรดุษฎีบัณฑิต,2554