การบริหารงานวัดของคณะสงฆ์ตามหลักธรรมาภิบาล อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา

บทคัดย่อ

รายงานวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาความคิดเห็นเกี่ยวกับการบริหารงานวัดของคณะสงฆ์ตามหลักธรรมาภิบาล อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา 2) เพื่อเปรียบเทียบการบริหารงานวัดของคณะสงฆ์ตามหลักธรรมาภิบาล อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา ที่มี อายุพรรษา ระดับการศึกษาทางธรรม ระดับการศึกษาทางโลก ตำแหน่งการปกครองคณะสงฆ์ และ ประสบการณ์บริหารวัด ต่างกัน และ 3) เพื่อศึกษาแนวทางแก้ไขปัญหาการบริหารงานวัดของคณะสงฆ์ตามหลักธรรมาภิบาล อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือแบบสอบถาม และแบบสัมภาษณ์ กลุ่มตัวอย่างในการศึกษาครั้งนี้ มี 2 กุล่ม คือ กลุ่มที่ 1 ได้แก่ พระสงฆ์อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา จำนวน 236 รูป โดยการวิจัยครั้งนี้ผู้วิจัยได้หาขนาดของกลุ่มตัวอย่างที่เหมาะสมโดยใช้สูตรของ Taro Yamane และใช้วิธีการสุ่มแบบอย่างง่าย (Simple Random Sampling) ในการเก็บรวบรวมข้อมูล กลุ่มที่ 2 ได้แก่ พระสังฆาธิการ จำนวน 5 รูป และใช้วิธีการสัมภาษณ์ในการเก็บรวบรวมข้อมูล สถิติที่ใช้คือ สถิติบรรยาย ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติอนุมาน ได้แก่ การทดสอบความแปรปรวนแบบทางเดียว (F-test / One-Way ANOVA) หากพบความแตกต่างจะทดสอบเป็นรายคู่ด้วยวิธี แอล.เอส.ดี (Least – Significant Different) แล้วนำมาวิเคราะห์และประมวลผลด้วยคอมพิวเตอร์ ผลการวิจัยพบว่า 1. พระสงฆ์มีความคิดเห็นต่อการบริหารงานวัดของคณะสงฆ์ตามหลักธรรมาภิบาล อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา โดยรวมทั้ง 4 ด้าน อยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านเรียงตามค่าเฉลี่ยจากมากไปหาน้อย พบว่า พระสงฆ์มีความคิดเห็นต่อการบริหารงานวัดของคณะสงฆ์ตามหลักธรรมาภิบาล อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา ที่มีค่าเฉลี่ยมากที่สุด ได้แก่ ด้านสาธารณสงเคราะห์ รองลงมา ได้แก่ ด้านการปกครอง และด้านศาสนศึกษาสงเคราะห์ และด้านที่มีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุด ได้แก่ ด้านสาธารณูปการ ตามลำดับ 2. ผลการเปรียบเทียบ พบว่า พระสงฆ์ที่มี พรรษา ระดับการศึกษาทางธรรม ระดับการศึกษาทางโลก ตำแหน่งการปกครองคณะสงฆ์และประสบการณ์บริหารวัด ต่างกัน มีความคิดเห็นต่อการบริหารงานวัดของคณะสงฆ์ตามหลักธรรมาภิบาล อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา โดยรวมทั้ง 4 ด้าน ไม่แตกต่างกัน ซึ่งไม่เป็นไปตามสมมติฐานของการวิจัยที่ตั้งไว้