ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อการมีวินัยในตนเองของนักศึกษาระดับปริญญาตรีมหาวิทยาลัยรามคำแหง

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเผยแพร่งานวิจัย1)เพื่อศึกษาถึงความสัมพันธ์ระหว่าง การอบรมการเลี้ยงดูแบบประชาธิปไตย การส่งเสริมทางด้านการเรียนของพ่อแม่ผู้ปกครอง สัมพันธภาพระหว่างนักศึกษากับอาจารย์ บรรยากาศในการเรียนกับการมีวินัยในตนเองของนักศึกษาระดับปริญญาตรีมหาวิทยาลัยรามคำแหง 2)เพื่อศึกษาปัจจัยที่สามารถพยากรณ์การมีวินัยในตนเองด้านต่าง ๆ ของนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยรามคำแหง กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งเป็นนักศึกษาที่กำลังอยู่ในระดับปริญญาตรี ชั้นปีที่ 1-4 จำนวน 393 คน เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสอบถาม การมีวินัยในตนเอง มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .837 การอบรมการเลี้ยงดูแบบประชาธิปไตย มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .844 การส่งเสริมด้านการเรียนของพ่อแม่ผู้ปกครอง มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .940 สัมพันธภาพระหว่างนักศึกษากับอาจารย์ มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .880 และ บรรยากาศในการเรียน มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .785 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลประกอบด้วยด้วย ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และการ ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1.การมีวินัยในตนเองของนักศึกษาระดับปริญญาตรีมหาวิทยาลัยรามคำแหง เมื่อพิจารณาค่าเฉลี่ยของตัวแปรแต่ละตัว พบว่า นักศึกษามีกับการมีวินัยในตนเอง การอบรมเลี้ยงดูแบบประชาธิปไตย และสัมพันธภาพระหว่างนักศึกษากับอาจารย์ อยู่ในระดับต่ำ การส่งเสริมทางด้านการเรียนของพ่อแม่ผู้ปกครอง และบรรยากาศในการเรียนอยู่ในระดับปานกลาง 2.ผลการศึกษาความสัมพันธ์ของปัจจัยต่าง ๆ ที่ส่งผลต่อการมีวินัยในตนเองของนักศึกษามหาวิทยาลัยรามคำแหง ระดับปริญญาตรี มีผลการวิจัยดังนี้ 2.1 ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยที่เกี่ยวข้อง ประกอบด้วย การอบรมเลี้ยงดูแบบประชาธิปไตย การส่งเสริมทางด้านการเรียนของพ่อแม่ผู้ปกครอง สัมพันธภาพระหว่างนักศึกษากับอาจารย์ และ บรรยากาศในการเรียนกับการมีวินัยในตนเอง มีค่าเท่ากับ .509 ซึ่งมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.05 โดยตัวแปรปัจจัยดังกล่าวร่วมกันอธิบายความแปรปรวนของการมีวินัยในตนเองได้ร้อยละ 25.10 2.2 ค่าสัมประสิทธิ์ถดถอยในรูปคะแนนมาตรฐาน (β) ของตัวแปรที่ส่งผลต่อการมีวินัยในตนเองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 เรียงลำดับจากตัวแปรที่ส่งผลมากที่สุดอันดับแรก ได้แก่ ตัวแปรการส่งเสริมทางด้านการเรียนของพ่อแม่ผู้ปกครอง (X2) ตัวแปรสัมพันธภาพระหว่างนักศึกษากับอาจารย์ (X3 ) และบรรยากาศในการเรียน (X4) มีความสัมพันธ์กับการมีวินัยในตนเอง โดยมีค่าสัมประสิทธิ์ถดถอย เท่ากับ.260 .242 และ .053 ตามลำดับ ส่วนตัวแปรการอบรมเลี้ยงดูแบบประชาธิปไตย (X1) ไม่พบความสัมพันธ์กับการมีวินัยในตนเอง 2.3. ตัวแปรที่สามารถพยากรณ์การมีวินัยในตนเองของนักศึกษาที่ระดับนัยสำคัญ .05 พบว่า การส่งเสริมทางด้านการเรียนของพ่อแม่ผู้ปกครอง (X2) และสัมพันธภาพระหว่างนักศึกษากับอาจารย์ (X3) ร่วมกันพยากรณ์การมีวินัยในตนเองของนักศึกษาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 เมื่อนำค่าสัมประสิทธิ์ถดถอยของพยากรณ์มาเขียนสมการสามารถเขียนได้ดังนี้ สมการในรูปคะแนนดิบ = 29.989 + .473 X3 + .353 X2 สมการในรูปคะแนนมาตรฐาน Z = .280Z_(x_3 )+276Z_(x_2 )