รูปแบบการให้การศึกษาธรรมศึกษาแก่ข้าราชการ

Main Article Content

พระมหาคำสัน วิสุทฺธิญาโณ

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษารูปแบบการให้การศึกษาธรรมศึกษาแก่ข้าราชการ 2) เพื่อเปรียบเทียบความคิดเห็นของข้าราชการที่มีต่อการให้การศึกษาธรรมศึกษาแก่ข้าราชการ 3) เพื่อศึกษาปัญหาและข้อเสนอแนะการให้การศึกษาธรรมศึกษาแก่ข้าราชการ 4) เพื่อนำเสนอรูปแบบการให้การศึกษาธรรมศึกษาแก่ข้าราชการ ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพการ การให้การศึกษาธรรมศึกษาแก่ข้าราชการ โดยรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน โดยเรียงลำดับตามค่าเฉลี่ยจากสูงไปหาต่ำพบว่า ด้านผลผลิตมีค่าเฉลี่ยสูงสุด รองลงมาได้แก่ด้านปัจจัยนำเข้าและด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่ำสุด ได้แก่ ด้านกระบวนการ 2) ข้าราชการที่มีเพศต่างกันมีความคิดเห็นต่อการให้การศึกษาธรรมศึกษาโดยรวมแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ส่วนข้าราชการที่มีอายุและระดับการศึกษาแตกต่างกัน มีความคิดเห็นต่อการให้การศึกษาธรรมศึกษา โดยรวมไม่แตกต่างกัน 3) ปัญหาและข้อเสนอแนะการให้การศึกษาธรรมศึกษาแก่ข้าราชการ มีดังนี้ 1) ด้านปัจจัยนำเข้า คือ การกำหนดเวลาเรียนไม่สอดคล้องกับเวลาทำงานของผู้เรียนและไม่สอดคล้องกับเนื้อหาวิชา ดังนั้น ควรจัดเวลาเรียนให้มีความเหมาะสม 2) ด้านกระบวนการ คือ การแนะนำวัตถุประสงค์การเรียนยังไม่ครอบคลุมและขาดการประเมินความรู้พื้นฐานของผู้เรียน ดังนั้น ควรมีการชี้แจงวัตถุประสงค์การเรียนรู้ให้ครอบคลุมและควรมีการประเมินความรู้พื้นฐานของผู้เรียน 3) ด้านการควบคุมการเรียนการสอน คือ ผู้สอนใช้คำถามที่เน้นการวัดความรู้ความจำมากกว่าความเข้าใจ ดังนั้น ผู้สอนควรใช้คำถามที่เน้นวัดความรู้เชิงบูรณาการมากกว่าความจำ 4) ด้านผลผลิต คือ ผู้เรียนขาดความเข้าใจเกี่ยวกับการฝึกสมาธิ ดังนั้น ควรมีการเพิ่มหลักสูตรและกิจกรรมเกี่ยวกับการฝึกสมาธิ 5) ด้านอื่น ๆ คือ ขาดการสนับสนุนงบประมาณในการจัดการศึกษาธรรมศึกษาจากหน่วยงานราชการ ดังนั้น หน่วยงานราชการที่จัดการศึกษาธรรมศึกษาควรสนับสนุนงบประมาณในการจัดการศึกษาธรรมศึกษาให้เพียงพอองค์ความรู้ใหม่ของการให้การศึกษาธรรมศึกษาแก่ข้าราชการ ซึ่งสามารถสร้างเป็นรูปแบบการศึกษา คือ “KTTCM” Model เพื่อนำไปสู่การจัดการศึกษาธรรมศึกษาแก่ข้าราชการ เชิงบูรณาการได้

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
วิสุทฺธิญาโณ พ. (2013). รูปแบบการให้การศึกษาธรรมศึกษาแก่ข้าราชการ. วารสาร สถาบันวิจัยญาณสังวร มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, 4(1), 11–24. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/yri/article/view/174317
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ธำรง บัวศรี. คู่มือการปฏิบัติงานโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์การศาสนา, 2531.

พระธรรมปิฎก (ป. อ. ปยุตโต). การศึกษา : เครื่องมือพัฒนาที่ยังต้องพัฒนา, (กรุงเทพมหานคร : สหธรรมิก จำกัด, 2541.

สาโรช บัวศรี. การศึกษาตามแนวพุทธศาสตร์. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์เจริญผล, 2529.

สนิท ศรีสำแดง. พุทธศาสนากับหลักการศึกษา. กรุงเทพมหานคร : นีลนาราการพิมพ์, 2534.

สำนักงานแม่กองธรรมสนามหลวง. เรื่องสอบธรรมของสนามหลวงแผนกธรรม 2550.กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย, 2550.

คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. “การปลูกฝังคุณธรรมจริยธรรมผู้เรียนโดยผ่านกระบวนการเรียนการสอนธรรมศึกษาชั้นตรี-โท-เอกในสถานศึกษา”. ทุนการวิจัยจากกรมการศาสนา กระทรวงวัฒนธรรม ปีงบประมาณ 2549.

พระครูศรีกิตติวรากร (บุญชัย กิตฺติปุญฺโญ). “การจัดการศึกษาพระปริยัติธรรม แผนกธรรม ฝ่ายธรรมศึกษา สำนักเรียนคณะจังหวัดนนทบุรี ภาค 1”. วิทยานิพนธ์ สาขาวิชาการจัดการการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์, 2551.

พระมหาสุพจน์ สุวโจ (พยัคฆ์พิทยางกูร). “การประเมินหลักสูตรพระปริยัติธรรมแผนกธรรม : ศึกษากรณีนักธรรมชั้นตรี”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 2545.

สำนักพัฒนาคุณธรรมจริยธรรม. “การศึกษารูปแบบและแนวทางการพัฒนาการเรียนการสอนธรรมศึกษาในสังคมไทย : ศึกษาสภาพความเป็นจริงและความคาดหวังของผู้เรียนธรรมศึกษาทุกระดับช่วงชั้น”. รายงานการวิจัย. กรมการศาสนา : กระทรวงวัฒนธรรม, 2549.