พุทธบูรณาการการสอนในชั้นเรียนตามหลักกัลยาณมิตร

Main Article Content

พระมหาอุดร อุตฺตโร

บทคัดย่อ

การสอนในทางพระพุทธศาสนา เป็นคำสอนที่สามารถนำมาบูรณาการในการสอนได้ทุกระดับชั้นเรียน โดยเฉพาะในชั้นเรียนระดับการศึกษาชั้นต้นๆ เด็กจะได้เรียนรู้วิธีการตั้งแต่เริ่มต้น จะเป็นพื้นฐานในการเรียนรู้ต่อไป และจะได้พัฒนาต่อยอดระบบการเรียนรู้ ฝึกฝน จนเกิดความชำนาญ จากการเรียนรู้ทางกาย และพัฒนาการเรียนรู้ทางปัญญา ความรู้ที่เป็นพื้นฐานความรู้นั้นซึ่งเริ่มต้นจากมีผู้แนะนำ ชี้ทางในสิ่งที่ถูก หรือกัลยาณมิตร เป็นผู้ที่หวังดีที่จะให้เกิดการพัฒนาไปในทางที่ดี ด้วยเหตุที่คุณลักษณะของกัลยาณมิตรประกอบด้วย ต้องเป็นผู้น่ารัก น่าเคารพ น่าเจริญใจ น่ายกย่องในฐานะผู้ทรงคุณ รู้จักพูดให้ได้ผล รู้จักชี้แจงให้เข้าใจ อดทนต่อถ้อยคำ แถลงเรื่องลึกล้ำได้ ไม่ชักนำในเรื่องเหลวไหล เพราะฉะนั้น กัลยาณมิตรเป็นปัจจัยสำคัญต่อผู้เรียนในการมีความรู้ วิธีคิด และการปฏิบัติที่ถูกตามหลักการ กฎเกณฑ์ ทฤษฎี ของสัมมาทิฐิ ความคิดรวบยอดที่ถูก หรือมโนทัศน์ มโนมติ และความคิดรวบยอดเหล่านี้จะนำไปใช้ในการตรึกตรองในกระบวนการคิดพิจารณาความสัมพันธ์ของเหตุและผล

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
อุตฺตโร พ. (2017). พุทธบูรณาการการสอนในชั้นเรียนตามหลักกัลยาณมิตร. วารสาร สถาบันวิจัยญาณสังวร มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, 8(2), 309–318. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/yri/article/view/178531
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ, การจัดสาระการเรียนรู้พระพุทธศาสนา กลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม ตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2544, หน้า 220-221.

ประทีป พืชทองหลาง. “รูปแบบการปรึกษาเชิงพุทธตามหลักกัลยาณมิตร”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต (พระพุทธศาสนา). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 2556.

พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช). พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ ชุดคำวัด.กรุงเทพมหานคร: วัดราชโอรสาราม, 2548.

พระธรรมปิฎก (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). เพื่อชุมชนแห่งการศึกษาและบรรยากาศแห่งวิชาการ (คุณธรรมของครูอาจารย์และผู้บริหาร). กรุงเทพมหานคร : สหธรรมิก, 2540.

พระธรรมปฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพครั้งที่ 16. กรุงเทพมหานคร: บริษทัเอส อาร.พริ้นติ้ง แมส โปรดักส จํากัด, 2551.

พระพรหมคณุาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). พุทธวิธีในการสอน. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์ บริษัท สหธรรมิก จำกัด, 2549.

พระสมุห์ สมรวย จิรญาโณ (นาคาฉวี). “พุทธศาสนากับการศึกษา”. บทความวิชาการ, [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: http://www.phd.mbu.ac.th/index.php/2914-98-28-98-57-4/79-2914-98-28-98-55-53/136-2916-93-96-14-53-39[1 มีนาคม 2560].

พันตรี ป. หลงสมบุญ (รวบรวมและเรียบเรียง). พจนานุกรม มคธ-ไทย. กรุงเทพมหานคร: บริษัท ธรรมสาร จำกัด, 2546.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 2539.

วศิน อินทสระ. พุทธวิธีในการ. กรุงเทพมหานคร : มหามกุฎุราชวิทยาลัย, 2524.

วัลนิกา ฉลากบาง. “การพัฒนาความสามารถในการรู้จักคิดแบบโยนิโสมนสิการและการบริโภคด้วยปัญญาของนักศึกษาสถาบันราชภัฏสกลนคร”. ปริญญานิพนธ์ วท.ด. (การวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ประยุกต์). กรุงเทพมหานคร: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 2548.

วิชิต สุรัตน์เรืองชัย และคณะ, “การศึกษาสภาพและปัญหาการจัดการเรียนการสอนของคณาจารย์ มหาวิทยาลัยบูรพา”, วารสารศึกษาศาสตร์, ปีที่ 17 ฉบับที่ 2 (พฤศจิกายน – มีนาคม 2549) : 116.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. ทฤษฏีการเรียนรู้เพื่อพัฒนากระบวนการคิด. กรุงเทพมหานคร : ไอเดียสแควร์, 2540.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติพุทธศักราช 2542 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ.2545. กรุงเทพมหานคร : พริกหวานกราฟิก, 2545.