การมีส่วนร่วมอนุรักษ์ป่าของประชาชนหมู่บ้านลุ่มสุ่ม ตำบลไทรโยค อำเภอไทรโยค จังหวัดกาญจนบุรี

Main Article Content

พระเทพ วิสุทธิกวี

บทคัดย่อ

การวิจัยเรื่องนี้ มีวัตถุประสงค์ของการวิจัย คือ 1. เพื่ออรรถาธิบายการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ป่าของประชาชน 2. เพื่อวิเคราะห์และสงเคราะห์ปัจจัยที่ส่งเสริมการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ป่าของประชาชน 3. เพื่อแสวงหลักธรรมทางพระพุทธศาสนาที่นำมาประยุกต์ใช้ของการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ป่าของประชาชน การวิจัยนี้เป็นวิจัยเชิงคุณภาพ วิธีการเก็บข้อมูลภาคสนามเริ่มจากการเลือกพื้นที่ในการวิจัย การสำรวจพื้นที่ก่อนลงภาคสนามและการวางแผนก่อนการปฏิบัติงาน การเลือกกลุ่มศึกษา/ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ และเทคนิคการเก็บรวบรวมข้อมูล เครื่องมือวิจัยในการรวบรวมข้อมูลภาคสนามได้แก่ แบบสัมภาษณ์เชิงลึกเป็นรายบุคคล แบบสัมภาษณ์เชิงลึกรายกลุ่ม แบบสังเกตสภาพแวดล้อม แบบสังเกตการณ์แบบไม่มีส่วนร่วม และแบบศึกษาประวัติชีวิต ผลของการวิเคราะห์ข้อมูลนำเสนอด้วยวิธีพรรณนาการโดยสรุปประเด็นได้ดังต่อไปนี้ ผลการวิจัยพบว่า ชาวบ้านได้มีเศรษฐกิจชุมชนที่เกิดจากการนำวัสดุจากป่าชุมชนมาประกอบ เช่นการจักสานไม้ไผ่ทำแคร่ การทำผลิตภัณฑ์จากเศษไม้ไผ่นำมาขายเพิ่มมูลค่าแก่ครัวเรือน จนทำให้หมู่บ้านได้รับรางวัลจากการประกวดผลงานนวัตถกรรม ธ.ก.ส. ประจำปีบัญชี 2558 ประเภทเกษตรกรลูกค้ารองชนะเลิศอันดับ 1 ทุนพัฒนายกระดับคุณภาพชีวิต ชุมชนของบ้านสามัคคีธรรม เป็นชุมชนที่มีความสามัคคี มีวิถีชีวิตอยู่อย่างเรียบง่ายและมีความสงบสุขทุกครอบครัว จนได้รับมอบใบประกาศเกียรติคุณจากตำรวจภูธร ภาค 7 ว่าเป็นชุมชนดีเด่นอันดับที่ 4 ในการดำเนินการตามโครงการชุมชนปลอดภัยไร้อาชญากรรม เมื่อปี 2558 ที่ป่าชุมชนของหมู่บ้านพบว่าเป็นพื้นที่เชิงภูเขาที่ได้รับอนุญาตให้จัดตั้งเป็นพื้นที่ป่าชุมชน จำนวน 500 ไร่ มีความอุดมสมบูรณ์ไปด้วยพืชพันธ์ธัญญาหาร ที่ชุมชนได้อาศัยเป็นแห่งอาหารนำมาเลี้ยงชีพและประกอบอาชีพเพิ่มรายได้แก่ครัวเรือน ชาวบ้านได้จัดทำฝายกันน้ำไว้ใช้ในหน้าแลง ได้ช่วยกันป้องกันรักษาป่าชุมชน มีการจัดตั้งคณะกรรมการป่าชุมชน ซึ่งเป็นความเข้มแข็งของชุมชน ชุมชนมีความรักต่อป่าชุมชน เห็นประโยชน์และคุณค่าของป่าชุมชนที่ก่อให้เกิดรายได้ สร้างอาชีพที่แน่นอนแก่ชุมชน เป็นแหล่งต้นน้ำ เป็นอ่างเก็บน้ำ ทำให้ชุมชนได้รับประโยชน์อย่างมาก ชุมชนได้ดำเนินการทำกิจกรรมหลายอย่าง เช่นสร้างฝายชะลอน้ำ จัดกิจกรรมบวชป่าเทิดพระเกียรติ จัดสถานที่ท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ และจัดตั้งกองทุนอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมไว้

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
วิสุทธิกวี พ. (2016). การมีส่วนร่วมอนุรักษ์ป่าของประชาชนหมู่บ้านลุ่มสุ่ม ตำบลไทรโยค อำเภอไทรโยค จังหวัดกาญจนบุรี. วารสาร สถาบันวิจัยญาณสังวร มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, 7(2), 1–14. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/yri/article/view/178835
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

เกษม จันทร์แก้ว. วิทยาสาสตร์สิ่งแวดล้อม. กรุงเทพมหานคร : อีกษรการพิมพ์, ๒๕๓๐.

ชูศรี วงศ์รัตนะ. เทคนิคการใช้สถิติเพื่อการวิจัย. พิมพ์ครั้งที่ ๗. กรุงเทพมหานคร : เทพเนรมิต, ๒๕๔๑.

เทียม คมกฤส. นโยบายการป่าไม้. พระนคร : อักษรสยามการพิมพ์, ๒๕๑๔.

ธนู แก้วโอกาส. ประวัติศาสตร์และอารยธรรมสากล. กรุงเทพมหานคร : พี.ที.มีเดีย มาร์เก็ตติ้ง, ๒๕๓๐.

นิวัติ เรืองพานิช, ดร., ศ. การอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. กรุงเทพมหานคร :มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์,๒๕๔๒.

. นิเวศวิทยาทรัพยากรธรรมชาติ. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์รั้วเขียว, ๒๕๔๑.

. ป่าและการป่าไม้. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์ศูนย์ส่งเริมวิชาการ, ๒๕๔๘.

. ป่าและการป่าไม้ในประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร : ศูนย์ส่งเสริมวิชาการ, ๒๕๔๘.

พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต), คนไทยกับป่า. กรุงเทพมหานคร : บริษัทเคล็ดไทย จำกัด, ๒๕๓๗.

. พุทธธรรม. พิมพ์ครั้งที่ ๒. กรุงเทพมานคร : มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๒๙.

. พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ ๑๒. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย, ๒๕๔๖.

. พจนานุกรมพุทศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ ๑๑. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๔๕.

พระธรรมโกศาจารย์ (ประยุทธ ธมฺมจิตฺโต), ดร., ศ. โลกทัศน์ชาวพุทธ. กรุงเทพมหานคร : มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๔๘.

พระพิมลธรรม อาสภเถระ. วิสุทธิมรรค-ความไทย พรหมวิหารนิเทศ ปริเฉทที่ ๙. กรุงเทพมหานคร : ธรรมสภา, ๒๕๔๖.

พุทธทาสภิกขุ. วิธีระงับทุกข์. เชียงใหม่ : พุทธนิคมจัดพิมพ์, ๒๕๓๒.

. คู่มือมนุษย์ : ฉบับสมบูรณ์ : ธรรมสภาจัดพิมพ์, ๒๕๓๔.

. ชุมนุมเรื่องยาวของพุทธทาสภิกขุ.สุราษฎร์ธานี : ธรรมทานมูลนิธิจัดพิมพ์, ๒๕๔๔.

มหาวงศ์ ชาญบาลี. พระวิสุทธิมรรคแปลเล่มเดียวจบ. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์ธรรมบรรณาคาร, ๒๕๒๕.

รสนา โตสิตระกูล. ปฏิวัติยุคสมัยด้วยฟางเส้นเดียว : ทางออกของเกษตรกรรมและอารยธรรม.กรุงเทพมหานคร : โกมลคีมทอง, ๒๕๓๐.

วิทย์ บูรณเที่ยงธรรม. พจนานุกรมสัตว์และพืชเมืองไทย. กรุงเทพมหานคร : บำรุงสาส์น, ๒๕๓๐.

สวัสดิ์ โนนสูง. ทรัพยากรและสิ่งแวดล้อม. กรุงเทพมหานคร : โอเดียนสโตร์ม ๒๕๔๓.

แสง มนวิทูร. ศาสนาพรหมณ์. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์ธรรมศาสตร์, ๒๕๐๖.

สำนักงานธรรมชาติศึกษา. สัตว์ป่าเมืองไทย. กรุงเทพมหานคร : ธรรมชาติศึกษา, ๒๕๒๕.

ส. ศิวลักษ์. อโสกาวทาน. กรุงเทพมหานคร : บริษัทเคล็ดไทย, ๒๕๓๕.

จุลทอน สะอาด, “การมีส่วนร่วมของประชาชนในการอนุรักษ์ป่าชุมชน : กรณีศึกษาชุมชนปาง

สัก กิ่งอำเภอแม่เปิน จังหวัดนครสวรรค์”. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, ๒๕๔๕.

ชัยวัฒน์ พุ่มพวง. “ปัจจัยที่มีผลต่อความคิดเห็นด้านบทบาทในการป้องกันรักษาทรัพยากรป่าไม้ของสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนตำบล อำเภอพาน จังหวัดเชียงราย”,วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, ๒๕๔๕.

ณรงค์ บ่วงรัตน์. “ลักษณะทางเศรษฐกิจสังคมของราษฎรท้องถิ่นที่มีผลต่อการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้บริเวณเขตรักษาพันธ์สัตว์ป่าตะเบะ–ห้วยใหญ่”. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, ๒๕๓๙.

นรินทร์ ปิ่นสกุล. “บทบาทของผู้นำท้องถิ่นในการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้ กรณีศึกษาความคิดเห็นของผู้นำท้องถิ่นในมหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย”. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, ๒๕๔๔.

นริศ ภูมิภาคพันธ์. “ลักษณะนิเวศวิทยาและการใช้ประโยชน์แหล่งกระจายพันธ์ของกระทิง ในพื้นที่ที่มีความแตกต่างกันของภูมิสาสตร์”. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, ๒๕๕๐.

บุญนำ เงินวิไล. “ความคิดเห็นของปะชาชนต่อแนวทางการจัดการป่าชุมชนบ้านท่าตะคร้อ ตำบลท่าตะคร้อ อำเภอหนองหญ้าปล้อง จังหวัดเพชรบุรี”. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต.บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, ๒๕๔๗.

ประสพสุข พันธ์ประยูร. “บทบาทของพระสงฆ์ในการอนุรักษ์ทัพยากรป่าไม้ ในจังหวัดภาคเหนือของประเทศไทย”. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, ๒๕๓๕.

เพิ่มบุญ จูฑะเนตมีย์. “ความคิดเห็นของราษฎรที่มีต่อรูปแบบการจัดการทรัพยากรป่าไม้ สำหรับหมู่บ้านแม้วคลองลาน อำเภอคลองลาน จังหวัดกำแพงเพชร”. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย:มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, ๒๕๔๗.