หลักธรรมาภิบาลในมิติความสัมพันธ์ระหว่างการเมืองภาคประชาชนกับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น จังหวัดราชบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยเรื่อง “หลักธรรมาภิบาลในมิติของความสัมพันธ์ระหว่างการเมืองภาคประชาชนกับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น จังหวัดราชบุรี” มีวัตถุประสงค์ในการวิจัย เพื่อ 1) ศึกษาระดับ การดำเนินงานตามหลักธรรมาภิบาล 2) ศึกษาระดับการเข้าร่วมกิจกรรมทางการเมืองของประชาชน 3) เปรียบเทียบระดับการดำเนินงานตามหลักธรรมาภิบาล จำแนกตามประเภทและขนาด 4) เปรียบเทียบระดับการดำเนินงานตามหลักธรรมาภิบาล จำแนกตามสถานภาพส่วนบุคคล 5) ศึกษามิติความสัมพันธ์ระหว่างธรรมาภิบาลในการดำเนินงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น จังหวัดราชบุรี กับการเมืองภาคประชาชน 6) ศึกษาปัญหาและอุปสรรคในการดำเนินงานตามหลักธรรมมาภิบาล และ 7) หาแนวทางการส่งเสริมการเมืองภาคประชาชนในการมีส่วนร่วมดำเนินงานตามหลักธรรมาภิบาลขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น จังหวัดราชบุรี การวิจัยครั้งนี้ เป็นการวิจัยแบบผสม ประกอบด้วย การใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงปริมาณและ วิธีวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มตัวอย่างเป็นประชาชนที่มีภูมิลำเนาอยู่ในเขตองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น จังหวัดราชบุรี 26 แห่ง 10 อำเภอ มีขนาดกลุ่มตัวอย่างตามวิธีการของ Yamane จำนวน 440 คน สำหรับกลุ่มเป้าหมาย เป็นผู้บริหารขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น จำนวน 2 คน เป็นข้าราชการการเมือง จำนวน 1 คน และข้าราชการ จำนวน 1 คน จาก 26 แห่ง รวม 52 คน ผลการวิจัย พบว่า 1) มีการใช้หลักธรรมาภิบาลในการดำเนินงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น จังหวัดราชบุรี ในภาพรวมอยู่ในระดับมากทั้ง 10 หลัก 2) ประชาชนมีการเข้าร่วมกิจกรรมทางการเมืองในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลางทั้ง 3 ด้าน 3) ระดับการดำเนินงานตามหลักธรรมาภิบาล จำแนกตามประเภท ขนาดและสถานภาพส่วนบุคคล แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับความเชื่อมั่น .05 4) ในภาพรวม มิติความสัมพันธ์ระหว่างการเมืองภาคประชาชนกับ หลักธรรมาภิบาลในการดำเนินงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 จำนวน 2 หลัก ได้แก่ หลักการตอบสนอง และหลักนิติธรรม 5) ปัญหาและอุปสรรคในการดำเนินงานตามหลักธรรมมาภิบาลขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น พบว่า มีข้อจำกัดของบุคลากรทั้งฝ่ายบริหาร ฝ่ายปฏิบัติการและงบประมาณ ประชาชนให้ความร่วมมือน้อย และผลจากการตรวจสอบของ สตง. 6) แนวทางการส่งเสริมการเมืองภาคประชาชนในการมีส่วนร่วมดำเนินงานตามหลักธรรมาภิบาลขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ทั้ง 3 ด้าน ตามลำดับความสำคัญ คือ ด้านรูปแบบทางการเมืองภาคประชาชน ด้านการตรวจสอบ และด้านการเลือกตั้ง
Article Details
เอกสารอ้างอิง
คณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ, สำนักงาน. (2552). คู่มือการจัดระดับการกำกับดูแลองค์การภาครัฐตามหลักธรรมาภิบาลของการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี. กรุงเทพฯ : พรีเมียร์โปร.
คุณากร กรสิงห์. (2550). การศึกษาเปรียบเทียบการนำหลักธรรมาภิบาลมาใช้ในองค์การบริหาร ส่วนตำบล จังหวัดนครสวรรค์. เชียงใหม่ : มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ไชยรัตน์ เจริญสินโอฬาร. (2542). วาทกรรมการพัฒนา : อำนาจ ความรู้ ความจริง เอกลักษณ์และความเป็นอื่น. โครงการหนังสือเล่ม อันดับที่ 16 ศูนย์วิจัยและผลิตตำรา มหาวิทยาลัยเกริก.
ณัฐกร วิทิตานนท์ และ ธีระวัฒน์ ปาระมี. (2555). กฎหมายเลือกตั้งท้องถิ่น.(พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพ ฯ : Sat Four.
ณรงค์ บุญสวยขวัญ. (2549). ขบวนการปฏิบัติการประชาสังคมกับการใช้อำนาจรัฐในพื้นที่ลุ่มน้ำปากพนังจังหวัดนครศรีธรรมราช. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
. (2552). การเมืองภาคพลเมือง : บทวิเคราะห์แนวคิดและปฏิบัติการท้าทายอำนาจ การเมืองในระบบตัวแทน. กรุงเทพ ฯ : เอดิสันเพรส โปรดักส์.
. (2551). “พัฒนาการการเมืองภาคประชาชน : บทสังเคราะห์และข้อสังเกตปรากฏการณ์ในสังคมการเมืองไทย”. วารสารสถาบันพระปกเกล้า. เล่มที่ 6 ฉบับที่ 2 : 28-58.
ถวิลวดี บุรีกุล. (2556). การประเมินคุณภาพประชาธิปไตย : คู่มือปฏิบัติ. กรุงเทพฯ : สถาบันพระปกเกล้า.
ประภาส ปิ่นตบแต่ง. (2551). “ประชาธิปไตยทางตรงในบริบทปัญหาของประชาธิปไตยแบบตัวแทน” ใน ก้าวไม่พ้นประชานิยม : แสวงหาประชาธิปไตย ณรงค์ เพ็ชรประเสริฐ.(บรรณาธิการ) กรุงเทพมหานคร : คณะเศรษฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พรศักดิ์ ผ่องแผ้ว และ ธีรภัทร์ เสรีรังสรรค์. (2539).รายงานการวิจัยเรื่องคณะกรรมการการเลือกตั้ง.นนทบุรี : มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ไพบูลย์ โพธิ์สุวรรณ. (2551). ยุทธศาสตร์การพัฒนาท้องถิ่นสู่ผลสัมฤทธิ์ กรณีศึกษาองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรดุษฎีบัณฑิต คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
มนัส สุวรรณ และคณะ. (2546).รายงานสรุปสำหรับผู้บริหารโครงการวิจัยเรื่อง การตรวจสอบขององค์กรภาคประชาชนในระบบการบริหารงาน และกิจการสาธารณะของท้องถิ่น. เชียงใหม่ : คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
มหาดไทย, กระทรวง. (2544). หนังสือกระทรวงมหาดไทย ด่วนที่สุด ที่ มท 0318/ว 86 ลงวันที่ 12 มกราคม 2544 เรื่อง การขอซักซ้อมแนวทางการดำเนินงานตามโครงการส่งเสริมอาชีพของสภาตำบลและองค์กาบริหารส่วนตำบล โดยถือปฏิบัติตามระเบียบกระทรวงมหาดไทย ว่าด้วยการดำเนินงานโครงการเศรษฐกิจชุมชน พ.ศ. 2541 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2543.
มนูญ จันทร์สมบูรณ์. (2550). วัฒนธรรมธรรมาภิบาลของผู้นำท้องถิ่นและประชาชนในเขตองค์การบริหารส่วนตำบล. ดุษฎีนิพนธ์สหวิทยาการดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
รัชยา ภักดีจิตต์. (2555). ธรรมภิบาลเพื่อการบริหารภาครัฐและภาคเอกชน. กรุงเทพฯ :วีพริ้นท์ (1991).
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2540
วรเจตน์ ภาคีรัตน์. (2542). การเลือกตั้งในรัฐเสรีประชาธิปไตย วารสารศาลรัฐธรรมนูญ. ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 (กันยายน-ธันวาคม 2542).
สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดราชบุรี.(ออนไลน์) จาก th.m.wikipedia.org/wiki/สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดราชบุรี เข้าถึงข้อมูลเมื่อวันที่ 12 กรกฎาคม 2557.
สุรศักดิ์ โตประสี. (2553). ธรรมาภิบาลในการบริหารงานคลังขององค์การบริหารส่วนตำบล.หลักสูตรปริญญาดุษฎีบัณฑิต (รัฐประศาสนศาสตร์). มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
เสกสรรค์ ประเสริฐกุล. (2553). การเมืองภาคประชาชนในระบอบประชาธิปไตยไทย. (พิมพ์ครั้งที่ 3) กรุงเทพฯ : วิภาษา.
ส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่น, กรม. (2557). ข้อมูลจำนวนองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. ข้อมูล ณ วันที่ 9 มิถุนายน 2557. (ออนไลน์) จาก http://www.dla.go.th/work/abt/summarize. เข้าถึงข้อมูลเมื่อวันที่ 6 กรกฎาคม 2557.
(2546). องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่มีการบริหารจัดการที่ดีตามหลักธรรมาภิบาล. กรุงเทพฯ : กรมส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่น.
สมบูรณ์ ศิริประชัย. (2542). “ธรรมาภิบาลภายใต้กระแสโลกาภิวัตน์ : นัยต่อประเทศไทย.” รัฐศาสตร์สาร. 2(30) : 4-11.
หควณ ชูเพ็ญ. (2553). โครงสร้างและภาระหน้าที่ขององค์การบริหารส่วนท้องถิ่นกับความสัมพันธ์ ในการแสดงความรับผิดชอบของการปฏิบัติหน้าที่. เอกสารประกอบการบรรยายวิชาการ ปกครองท้องถิ่นเปรียบเทียบ หลักสูตรปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต วิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
อรพินท์ สพโชคชัย. (2541). “สังคมเสถียรภาพและกลไกประชารัฐที่ดี (Good Governance)” ทีดีอาร์ไอ. ฉบับที่ 20 เดือนธันวาคม 2541.
Denhardt J.V. and Denhardt R.B., (2003). The New Public Service : Serving not Steering. New York : M.E. Sharpe.
Jayasuriya, K. (2005). Capacity Beyond the Boundary: New Regulative State,Fragmentation, and Relational Capacity. in Challenges to State Policy Capacity.edited by M. Painter and J. Pierre. New York: Palgrave MaMillan.
Santiso, C. (2001). Good governance and aid effectiveness : The World Bank and conditionality. The Georgetown Public Policy Review, 7 (1), 1-22.
Shimomura, Y. (2003). The role of governance in Asia. n.p.
Weiss, Thomas G. (2000). Governance, Good Governance And Global Governance: Conceptual And Actual Challenges. Third World Quarterly 2:795-814.
Williamson, O.E. (1996). The Mechanism of Governance. New York : Oxford University Press.
