การสร้างศาสนสัมพันธ์ของการเข้าสู่ประชาคมอาเซียนมองผ่านปรัชญาหลังนวยุคของท่านพุทธทาสภิกขุ: การศึกษาเชิงวิเคราะห์วิจักษ์และวิธาน

บทคัดย่อ

ดุษฎีนิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาหลักศาสนสัมพันธ์กับการเข้าสู่ประชาคมอาเซียน 2) เพื่อศึกษาแนวคิดปรัชญาหลังนวยุคและอรรถปริวรรตของท่านพุทธทาสภิกขุ 3) เพื่อประยุกต์ใช้ปรัชญาหลังนวยุคและอรรถปริวรรตของท่านพุทธทาสมาใช้ในการสร้างศาสนสัมพันธ์และการแก้ปัญหาเกี่ยวกับศาสนาในประชาคมอาเซียน และ 4) เพื่อนำเสนอองค์ความรู้ใหม่ วิธีการวิจัย ใช้การวิจัยเชิงคุณภาพ(Qualitative Research) และการพรรณนาความ (Description) จากข้อมูลที่ผ่านการวิเคราะห์และตีความ(Analysis and Hermeneutics) ผลการวิจับพบว่าการใช้หลักอรรถปริวรรตในฐานะเป็นเครื่องมือของปรัชญาหลังนวยุคโดยผ่านการตีความหรือหลักอรรถปริวรรตของท่านพุทธทาสภิกขุทั้ง ๕ ประการ คือ หลักความเป็นสากล (Universality) หลักความหมายของภาษา ( Meaning of Language) หลักเจตนารมณ์ของคัมภีร์ (The Will of Scripture) หลักโวหารเปรียบเทียบ ( Comparative Description) และหลักประโยชน์ปัจจุบัน ( Utility in the Present time) มาปรับใช้ในฐานะเป็นเครื่องมือในการสร้างความเข้าใจและสร้างศาสนสัมพันธ์ในกลุ่มประชาคมอาเซียน เป็นการเตรียมตัวเพื่อเข้าสู่ประชาคมอาเซียน สามารถขจัดอุปสรรคที่ขวางกั้นความเป็นปึกแผ่นได้ ทั้งในระดับปัจเจกและประชาคมอาเซียน