การศึกษาวิเคราะห์กริยาวลีในจารึกพะเยา
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาวิเคราะห์คำกริยาวลีที่ปรากฏในจารึกพะเยา ผู้วิจัยใช้หลักเกณฑ์การกลายรูปของภาษาเป็นแนวคิดในการวิเคราะห์ โดยคัดเลือกจารึกพะเยาจำนวน 58 หลัก เพื่อการศึกษาวิเคราะห์และกำหนดขอบเขตหัวข้อการวิเคราะห์ ไว้ 3 ประการ คือ 1. ส่วนหลักของกริยาวลี 2. ส่วนเสริมของกริยาวลี และ 3. ส่วนขยายของกริยาวลี ส่วนหลักของกริยาวลี ผู้วิจัยแบ่งไว้ 2 ประการ ประกอบด้วย ส่วนหลักที่เป็นกริยาเดี่ยว และส่วนหลักที่เป็นกริยาเรียง ส่วนเสริมของกริยาวลี แบ่งออกเป็น 3ประการ ประกอบด้วย คำช่วยกริยา คำปฏิเสธ กรรมตรง ส่วนขยายกริยาวลี แบ่งออกเป็น 3 ประการ ประกอบด้วย บุพบทวลี วิเศษณ์วลี และปริมาณวลี ผลการวิจัยพบว่าส่วนหลักของกริยาวลีที่เป็นกริยาเดี่ยว จำนวน 30 คำ ส่วนหลักของกริยาวลีที่เป็นกริยาเรียง จำนวน 11 คำ ส่วนเสริมที่เป็นคำช่วยกริยาพบจำนวน 10 คำ ส่วนเสริมที่เป็นคำปฏิเสธพบจำนวน 3 คำ ส่วนเสริมที่เป็นกรรมตรง พบจำนวน 10 คำ ส่วนขยายที่เป็นบุพบทพบจำนวน 5 คำ ส่วนขายที่เป็นวิเศษณ์วลี พบจำนวน 4 คำ ส่วนขยายที่เป็นปริมาณวลีพบจำนวน 5 คำ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ธวัช ปุณโณทก. (2549). อักษรไทยโบราณลายสือไทย และวิวัฒนาการอักษรของชนชาติไทย. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธวัช ปุณโณทก. (2553). วิวัฒนาการภาษาไทยและอักษรไทย. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นววรรณ พุนธุเมธา. (2554). ไวยากรณ์ไทย. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2546. กรุงเทพฯ : นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่น.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2553). พจนานุกรมศัพท์ภาษาศาสตร์ (ภาษาศาสตร์ประยุกต์) ฉบับ ราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ : รุ่งศิลป์การพิมพ์.
วิจินตน์ ภาณุพงศ์. (2544). ทฤษฎีไวยากรณ์. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย