การพัฒนาระบบการจัดการแหล่งท่องเที่ยวให้มีคุณภาพ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวที่มีอยู่เดิมแนวริมฝั่งแม่น้ำบางปะกงให้มีระบบการจัดการที่มีคุณภาพ โดยใช้วิธีการดำเนินการวิจัยแบบผสมวิธีระหว่างการวิจัยเชิงคุณภาพ กับการวิจัยเชิงปริมาณ ด้วยการเก็บข้อมูลเชิงคุณภาพ และการเก็บข้อมูลเชิงปริมาณ ซึ่งผู้ให้ข้อมูล ได้แก่ ผู้บริหารแหล่งท่องเที่ยว และผู้เชี่ยวชาญในการร่วมพัฒนาแหล่งท่องเที่ยว กระบวนการวิจัยแบ่งออกเป็น 2 ระยะ ได้แก่ ระยะที่ 1 กำหนดแหล่งท่องเที่ยวที่มีศักยภาพสูงสำหรับใช้เป็นบริบทการศึกษาด้วยการประเมินศักยภาพแหล่งท่องเที่ยว และระยะที่ 2 การพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวที่มีอยู่เดิมให้มีระบบการจัดการที่มีคุณภาพ ผลการวิจัย พบว่า แหล่งท่องเที่ยวที่มีอยู่เดิมแนวริมฝั่งแม่น้ำบางปะกงให้มีระบบการจัดการที่มีคุณภาพได้ง่าย ได้แก่ วัดไชยภูมิธาราม และวัดประศาสน์โสภณ ได้มีการกำหนดกลุ่มนักท่องเที่ยว การพัฒนาการนำเสนอคุณค่าของแหล่งท่องเที่ยว การพัฒนาช่องทางการติดต่อสื่อสาร การพัฒนาการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับนักท่องเที่ยว การพัฒนากระแสรายได้การพัฒนาทรัพยากรหลักการพัฒนากิจกรรมหลัก การพัฒนาพันธมิตรหลัก และการพัฒนาโครงสร้างต้นทุน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
Aukerman, H. (2011). Water and Land Recreation Opportunity Spectrum (WALROS), Users' Handbook. Colorado: US Department of the Interior, Bureau of Reclamation.
Lensink, S. and Klemm, W. (2015). Developing green infrastructure design guidelines for urban climate adaptation. Journal on Landscape Architecture. 12(3), 60-71.
McDonagh, D. (2008). Do it Until it Hurts!: Empathic Design Research. An International Journal-Annual Review, 2 (3), 103-110.
Horayangkura, V. (2016). Urban Design and Development: Towards Creating Livability. Journal of Environmental Design, 3(2), 2-23.
Kumar, V. (2013). 101 design methods: A structured approach for driving innovation in your organization. John Wiley & Sons.
