การสื่อสารทางการเมืองผ่านหนังตะลุงภาคใต้ : ศึกษาในห้วงวิกฤตการณ์ ทางการเมืองปี พ.ศ.2548 - 2558
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัย เรื่องการสื่อสารทางการเมืองผ่านหนังตะลุงภาคใต้ : ศึกษาในห้วงวิกฤตการณ์ทางการเมืองปี พ.ศ.2548-2558 มีวัตถุประสงค์ 1) ศึกษาถึงบริบททางการเมืองที่ส่งผลต่อการสื่อสารทางการเมืองของหนังตะลุงภาคใต้ในห้วงวิกฤตการณ์ทางการเมืองช่วงปี พ.ศ. 2548-2558 2) ศึกษาถึงกระบวนการสื่อสารทางการเมืองของหนังตะลุงภาคใต้ที่ครอบคลุมทั้งด้านรูปแบบ เนื้อหา และวิธีการในห้วงวิกฤตการณ์ทางการเมืองช่วงปี พ.ศ. 2548-2558 โดยที่การศึกษาในครั้งนี้เป็นการศึกษาหนังตะลุงภาคใต้ในฐานะเป็นผู้ส่งข่าวสาร (Communicator) ในห้วงวิกฤตการณ์ทางการเมืองช่วงปี พ.ศ. 2548-2558 โดยการสัมภาษณ์แบบเจาะลึก การวิเคราะห์และตีความหมายข้อมูลเนื้อหาของการสื่อสารตามลำดับเหตุการณ์และเน้นไปที่ประเด็นหลัก ๆ ที่นายคณะหนังตะลุงภาคใต้ใช้สื่อสารถึงประชาชน และการวิจัยเชิงเอกสาร โดยมีนายคณะหนังตะลุงจำนวน 8 คณะ รวมทั้งประชาชนที่รับชมหนังตะลุงและผู้ที่เกี่ยวข้องเป็นผู้ให้ข้อมูล ผลการวิจัยพบว่า บริบททางการเมืองส่งผลต่อการสื่อสารของนายคณะหนังตะลุง คือต้องปรับบทพากย์ของตัวแสดงให้เข้ากับบริบททางการเมืองและเหตุการณ์ทางการเมืองในช่วงเวลานั้น ๆ เพื่อสร้างความบันเทิงและสร้างความรู้ทางการเมืองให้กับผู้ชมได้รับทราบ การสื่อสารทางการเมืองของหนังตะลุงภาคใต้เป็นไปตามทฤษฎีการสื่อสารของ เดวิด เค. เบอร์โล ได้แก่ ผู้ส่งสาร คือ นายคณะหนังตะลุงส่งสารเกี่ยวกับการเมืองไปยังผู้ชมหรือผู้รับสารซึ่งเป็นประชาชนในภาคใต้โดยผ่านช่องทาง การแสดงสด ผ่านทางสื่ออิเล็กทรอนิกส์ สื่อออนไลน์ต่าง ๆ โดยใช้ภาษาถิ่นในการสื่อสารเพื่อให้เกิดความเข้าใจในการสื่อสารโดยอาศัยทักษะในการสื่อสาร ทัศนคติ ระดับความรู้ และระบบสังคมวัฒนธรรมที่เหมือนกันทำให้การสื่อสารผ่านหนังตะลุงมีประสิทธิภาพและประสบความสำเร็จในการสื่อสาร ข้อสังเคราะห์ ผลจากการสังเคราะห์องค์ความรู้ใหม่ที่สกัดได้จากงานวิจัย คือ หนังตะลุงภาคใต้เป็นเครื่องมือสื่อสารที่ให้ความรู้ทางการเมืองที่ส่งไปยังประชาชนได้เป็นอย่างดีโดยสอดแทรกตามบริบทการเมืองในห้วงเวลานั้น ๆ นายหนังตะลุงเป็นสื่อพื้นบ้านที่เป็นเครื่องมือในการกล่อมเกลาทางการเมืองได้อย่างมีประสิทธิภาพเพราะทัศนคติทางการเมืองของนายหนังตะลุงมีผลต่อทัศนคติทางการเมืองของผู้ชม หนังตะลุงเป็นสื่อพื้นบ้านที่เป็นเครื่องมือในการกล่อมเกลาทางการเมืองได้อย่างมีประสิทธิภาพและ หนังตะลุงภาคใต้เป็นสื่อพื้นบ้านที่ไม่อาจดำรงคงอยู่ต่อไม่ได้หากขาดกลุ่มผู้ชมที่เป็นคนรุ่นใหม่
Article Details
เอกสารอ้างอิง
นันทนา นันทวโรภาส.(2549). สื่อสารการเมือง:ทฤษฎีและการประยุกต์ใช้. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สถาพรบุ๊คส์.
บุญชิรา ภู่ชนะจิต(2559). การสื่อสารทางการเมืองผ่านสื่อพื้นบ้าน : กรณีศึกษาคณะหนังประโมทัยในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ.ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต(สื่อสารการเมือง)วิทยาลัยสื่อสารการเมือง มหาวิทยาลัยเกริก.
ปิยตา สุนทรปิยะพันธ์ (2560).การสื่อสารในการเผยแพร่ความรู้ทางการเมืองผ่านหนังตะลุงของนาหนัง ประเคียง ระฆังทอง.ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต (นิเทศศาสตร์) มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ปรีดา นัคเร. (2549). แนวทางการส่งเสริมหนังตะลุงสำหรับกลุ่มผู้รับสารวัยรุ่นในจังหวัดสงขลา. วิทยานิพนธ์ ว.ม. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พิทยา บุษรารัตน์(2547).หนังตะลุงและโนราห์ในบริบทของโครงสร้างและพลวัตรทางสังคมวัฒนธรรมภาคใต้.วารสารทักษิณคดี 7 (1) : 110
ลิขิต ธีรเวคิน.(2549). วิวัฒนาการการเมืองการปกครองไทย, พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพฯ:สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วิมลมาศ ปฤชํากุล(2550).“อัตลักษณ์พื้นถิ่นในบันเทิงคดีภาคใต้.” วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรดุษฎีบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เสถียร เชยประทับ.(2540). การสื่อสารกับการเมืองเน้นสังคมประชาธิปไตย. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อุดม หนูทอง.(2531). ดนตรีและการละเล่นพื้นบ้านภาคใต้. สงขลา : ภาควิชาภาษาไทยและภาษาตะวันออก คณะมนุษย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒสงขลา.
David K. Berlo.(1960). The Process of Communication. New York: HollRinehartand Winston.
Tuan Prommet. (1989). Play on language Play on word. Songkhla: Rajabhat University. (In Thai)