การสร้างแบบวัดทักษะพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรปราการ เขต 2

Main Article Content

ชนิดา รุดดิษฐ์
สุวิมล ติรกานันท์
กมลทิพย์ ศรีหาเศษ

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) สร้างแบบวัดทักษะพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์ 2) ตรวจสอบความตรงตามเกณฑ์สัมพันธ์ ชนิดความตรงร่วมสมัย และ 3) สร้างคะแนนจุดตัดที่ใช้พิจารณาปรับปรุงการเรียนการสอน กลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรปราการ เขต 2 จำนวน 664 คน ด้วยการสุ่มแบบชั้นภูมิ และใช้สถิติบรรยายในการวิเคราะห์ข้อมูล ผลการวิจัยพบว่า 1. แบบวัดทักษะพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์ มีค่าความเที่ยงเท่ากับ .86 มีค่าความยากอยู่ระหว่าง .35-.95 และมีค่าอำนาจจำแนกอยู่ระหว่าง .07-.58 2. ความตรงตามเกณฑ์สัมพันธ์ระหว่างคะแนนแบบวัดทักษะกับคะแนนวิชาวิทยาศาสตร์มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 โดยมีระดับความสัมพันธ์เท่ากับ .52 3. คะแนนจุดตัดในการพิจารณาผลการวัดทักษะพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์ พิจารณาใน 3 ระดับ คือ 3.1 ระดับที่ 1 การพิจารณาคะแนนรวม ใช้คะแนนจุดตัดเมื่อได้คะแนน 50% ขึ้นไป 3.2 ระดับที่ 2 การพิจารณารายทักษะ กำหนดคะแนนจุดตัด ดังนี้ ทักษะการสังเกต ทักษะการวัด ทักษะการจำแนกประเภท ทักษะการใช้จำนวน ทักษะการจัดกระทำและสื่อความหมายข้อมูล ทักษะการทดลอง และทักษะการสร้างแบบจำลอง ใช้คะแนนจุดตัดตั้งแต่ 80%, 75%, 70%, 65%, 60%, 55% และ 50% ขึ้นไป ตามลำดับ 3.3 ระดับที่ 3 การพิจารณารายบุคคล ใช้คะแนนจุดตัดเดียวกับการพิจารณารายทักษะ

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
รุดดิษฐ์ ช. . ., ติรกานันท์ ส. ., & ศรีหาเศษ ก. . (2021). การสร้างแบบวัดทักษะพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรปราการ เขต 2. วารสาร สถาบันวิจัยญาณสังวร มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, 12(1), 53–62. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/yri/article/view/252608
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2575. กรุงเทพฯ: บริษัทพริกหวานกราฟฟิค จำกัด.

พัชรี โคแสงรักษา. (2558). การพัฒนาทักษะกระบวนการทางวิทยาศาสตร์ และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิทยาศาสตร์สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 โดยใช้การจัดกิจกรรมการเรียนรู้ด้วยชุดกิจกรรม. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม มหาสารคาม.

สถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ. (2562). สรุปผลการทดสอบทางการศึกษาระดับชาติขั้นพื้นฐาน (O-NET). สืบค้นเมื่อวันที่ 7 เมษายน 2563, จาก https://www.niets.or.th/th/catalog/view/3865.

สุวิมล ติรกานันท์. (2550). การสร้างเครื่องมือวัดตัวแปรในการวิจัยทางสังคมศาสตร์ : แนวทางสู่การปฏิบัติ (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุวิมล ติรกานันท์. (2553). การวิเคราะห์ตัวแปรพหุในงานวิจัยทางสังคมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรปราการ เขต 2. (2562). รายงานผลการประเมินผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. สืบค้นเมื่อ 10 เมษายน 2563, จาก http://www.spn2.go.th/samutprakan2.

Darmaji, D., Kurniawan, A. D., & Irdianti, I. (2019). Physics education students’ science process skills. International Journal of Evaluation and Research in Education, 8(2), 293-298.