การบริหารจัดการเพื่อความยั่งยืนของการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมโดยวิถีชุมชน กรณีศึกษา : ชุมชนกำแพงทองพัฒนา เขตภาษีเจริญ กรุงเทพมหานคร

Main Article Content

สุธิดารัตน์ มัทธวรัตน์
ชยาภรณ์ ศฤงคารทวีกุล

บทคัดย่อ

     การวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1. อัตลักษณ์ของชุมชนที่ส่งผลกับความสำเร็จของการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม 2. การบริหารจัดการแบบมีส่วนร่วมของผู้นำและสมาชิกในชุมชนจะนำไปสู่การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมที่ยั่งยืน ทำการวิจัยโดยศึกษาจากวรรณกรรมต่างๆ และสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้นำและสมาชิกในชุมชน และนักท่องเที่ยว จำนวน 38 คน ผลการวิจัยพบว่า อัตลักษณ์แบบดั้งเดิมของชุมชนมีผลทางบวกโดยตรงต่อการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม โดยเฉพาะการมีกฎหมายระดับประเทศให้ความคุ้มครอง และแนวการบริหารจัดการแบบตามสถานการณ์ โดยผู้นำทุกคนและสมาชิกในชุมชน มีส่วนร่วมในการบริหารจัดการ ตามบทบาท หน้าที่รับผิดชอบ การเคารพในความเป็นส่วนตัว อิสระ เรียบง่าย ภายใต้ความเชื่อในเรื่องของสุนทรียะทางศิลปะ วัฒนธรรมท้องถิ่น วิถีแห่งการดำรงชีวิตที่เรียบง่าย และการมิได้มุ่งเพื่อผลกำไร นำมาซึ่งความสำเร็จอย่างยั่งยืนในการจัดการท่องเที่ยวของชุมชน  หากต้องการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมให้ยั่งยืน ต้องคำนึงถึง   1. ความมีส่วนร่วมรับผิดชอบของผู้นำและสมาชิกในชุมชน 2. ความเข้าใจและการปกป้องชุมชนที่ใช้อำนาจทางกฎหมายของภาครัฐ  สรุปได้ว่าความสำเร็จอย่างยั่งยืนในการจัดการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ต้องสร้างปฏิสัมพันธ์ที่ดีระหว่างสมาชิกในชุมชน ภายใต้การยอมรับการมีส่วนร่วมดำเนินการและรับผลโยชน์ของสมาชิกในชุมชน  ร่วมกับความเข้าใจอย่างลึกซึ้งถึงรากเหง้าของชุมชนของผู้มาเยือน

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
มัทธวรัตน์ ส. ., & ศฤงคารทวีกุล ช. . . . (2021). การบริหารจัดการเพื่อความยั่งยืนของการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมโดยวิถีชุมชน กรณีศึกษา : ชุมชนกำแพงทองพัฒนา เขตภาษีเจริญ กรุงเทพมหานคร. วารสาร สถาบันวิจัยญาณสังวร มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, 12(2), 106–116. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/yri/article/view/256537
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

แผนวิสาหกิจการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย พ.ศ. 2560 – 2564. (2558). กรุงเทพมหานคร: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.

บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน. กรุงเทพมหานคร: เพรสแอนด์ดีไซด์.

มาเรียม นิลพันธุ์. (2551). วิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. นครปฐม: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากรวิทยาเขตพระราชวังสนามจันทร์นครปฐม.

สุจิตต์ วงษ์เทศ.(2545). กวีสยามนำเที่ยวกรุงเทพฯ. กรุงเทพมหานคร: พิฆเณศพริ้นท์ติ้ง เซ็นเตอร์.

Creswell, J. W., & Clark, V. L. P. (2017). Designing and conducting mixed methods research. Sage publications.

Choi, H. C., & Sirakaya, E. (2006). Sustainability indicators for managing community tourism. Tourism management, 27(6), 1274-1289.

Dodds, R., Ali, A. & Galaski, K. (2018). Mobilizing knowledge: determining key elements for success and pitfalls in developing community-based tourism. Current Issues in Tourism, 21(13), 1547-1568.

Fedorko, M. E., Hirsch, J. G., & Fried, B. (1971). Studies on transport of macromolecules and small particles across mesothelial cells of the mouse omentum: II. Kinetic features and metabolic requirements. Experimental cell research, 69(2), 313-323

Martin, D. C., & Bartol, K. M. (2003). Factors influencing expatriate performance appraisal system success: An organizational perspective. Journalof International management, 9(2), 115-132.