สภาพและระดับการรู้สิ่งแวดล้อมของอาสาสมัครพิทักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม

Main Article Content

ศิรดา นัยผ่องศรี
อาชัญญา รัตนอุบล
ปาน กิมปี

บทคัดย่อ

การวิจัยมีวัตถุประสงค์ เพื่อวิเคราะห์สภาพและระดับการรู้สิ่งแวดล้อมของอาสาสมัครพิทักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงปริมาณ โดยใช้แบบสอบถาม 2 ตอน 1. สภาพการรู้สิ่งแวดล้อมเป็นมาตรส่วนประมาณค่า 5 ระดับ Rating Scale และ 2. ระดับการรู้สิ่งแวดล้อม ข้อคำถามที่มีลักษณะ Rubric Scores เป็นเครื่องมือเก็บข้อมูลจากตัวอย่างอาสาสมัครพิทักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม 435 คน จากการสุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า สภาพการรู้สิ่งแวดล้อมของอาสาสมัครพิทักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมที่มีต่อองค์ประกอบ 1. ด้านความรู้ อยู่ในระดับมาก (x ̅=4.11, S.D. = 0.93) 2. ด้านทักษะ อยู่ในระดับมาก (x ̅=3.92, S.D.=0.98) และ 3. ด้านเจตคติอยู่ในระดับมาก (x ̅=4.12, S.D.=1.09) และมีผลของระดับการรู้สิ่งแวดล้อม ที่มีต่อองค์ประกอบ 1. ด้านความรู้ อยู่ในระดับวิเคราะห์ผล (x ̅=2.81, S.D.=1.24) 2. ด้านทักษะ อยู่ในระดับนำไปใช้ (x ̅=2.45, S.D.=1.08) 3. ด้านเจตคติ อยู่ในระดับวิเคราะห์ผล (x ̅=2.78, S.D.=1.05) อย่างไรก็ตามในแต่ละองค์ประกอบของการรู้สิ่งแวดล้อม แสดงให้เห็นว่ามีความรู้และความเข้าใจ มีความสามารถในการประเมินมาตรการสิ่งแวดล้อม แต่ยังขาดการมีส่วนร่วมในการลงมือปฏิบัติ ทักษะ ซึ่งอยู่ในระดับการนำไปใช้ ข้อเสนอแนะที่ได้จากผลวิจัยในครั้งนี้ คือ ควรมีกระบวนการจัดการศึกษานอกระบบโรงเรียนเพื่อเสริมสร้างการรู้สิ่งแวดล้อมต่อไป

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
นัยผ่องศรี ศ. ., รัตนอุบล . อ., & กิมปี ป. (2023). สภาพและระดับการรู้สิ่งแวดล้อมของอาสาสมัครพิทักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. วารสาร สถาบันวิจัยญาณสังวร มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, 14(1), 92–104. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/yri/article/view/266100
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กรมส่งเสริมคุณภาพสิ่งแวดล้อม. (2561). การศึกษาระดับพฤติกรรมด้านการจัดการขยะของคนไทย.(รายงานผลการวิจัย).กรุงเทพฯ: กรมส่งเสริมคุณภาพสิ่งแวดล้อม.

เก ประเสริฐสังข์, ดุษฎี โยเหลา, และสมไทย วงษ์เจริญ. (2561). การวิจัยปฏิบัติการเชิงวิพากษ์เพื่อสร้างรูปแบบและกลไกการจัดการขยะอย่างครบวงจรบนฐานการมีส่วน

ร่วมของโรงเรียนและชุมชน. วารสารพฤติกรรมศาสตร์, 24(2), 66-80.

กอร์, อัล. (2553). โลกร้อน ความจริงที่ไม่มีใครอยากฟัง : เปิดโปงวิกฤตสิ่งแวดล้อมและทางรอดของมวลมนุษย์ (คุณากร วาณิชย์วิรุฬห์, ผู้แปล. พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ:

มติชน.

ยุพา อยู่ยืน อิมรอน มะลูลีม และวลัยพร ชิณศรี (ม.ป.ป.) การบริหารจัดการมูลฝอยของชุมชนตำบลคูหลวง อำเภอลาดหลุมแก้ว จังหวัดปทุมธานี.

http://grad.vru.ac.th/pdf-journal/JourIS-TP54/10Yupa.pdf

นงนภัส คู่วรัญญู เที่ยงกมล. (2551). สิ่งแวดล้อมและการพัฒนา เล่ม 1 (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ

สถาบันพลาสติก. (2558). รายงานฉบับสมบูรณ์โครงการพัฒนาอุตสาหกรรมพลาสติก. กรุงเทพฯ : สถาบันพลาสติก.

UNESCO. (1989). Environmental literacy for all. UNESCO-UNEP ENVIRONMENTAL EDUCATION

NEWSLETTER, 14(2). https://unesdoc.unesco.org/ark:/48223/pf0000153577

Yamane, Taro. (1973). Statistics, An Introductory Analysis,nd ED., New York : Harper and Row.