การจัดการทุนมนุษย์ในศตวรรษที่ 21: บริบทความท้าทายในองค์การภาครัฐ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความทางวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่ออธิบายถึงความหมาย ความสำคัญ แนวคิด ทฤษฎี ปัจจัยหน้าที่หลักของการจัดการทุนมนุษย์ และกระบวนการจัดการทุนมนุษย์ตามมุมมองของนักวิชาการ ซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อผู้สนใจที่จะศึกษาด้านการจัดการทุนมนุษย์ในศตวรรษที่ 21 เนื่องจากผู้ปฏิบัติงานเป็นทรัพยากรที่มีคุณค่าและเป็นปัจจัยสำคัญที่จะนำองค์การไปสู่ความสำเร็จ การจัดการทุนมนุษย์จึงมีความแตกต่างจากทรัพยากรอื่น ๆ ผู้บริหารจึงต้องทำความเข้าใจ ถึงความต้องการของผู้ปฏิบัติงาน โดยให้ความสำคัญกับสิทธิเสรีภาพ คุณภาพชีวิต ความปลอดภัยและความยุติธรรม และ ในการจัดการทุนมนุษย์จะดำเนินการตั้งแต่การรับผู้ปฏิบัติงานเข้ามาปฏิบัติงานจนถึงผู้ปฏิบัติงานนั้นพ้นจากงาน ประกอบด้วย การได้มาของทุนมนุษย์ การรักษาทุนมนุษย์ และการให้พ้นจากงาน ซึ่งเกี่ยวข้องกับการบริหารจัดการให้ได้ผู้ปฏิบัติงานที่ดีมาปฏิบัติงาน สามารถจัดวางผู้ปฏิบัติงานให้เหมาะสมกับภาระงานและระหว่างปฏิบัติงานมีการพัฒนาและส่งเสริมสนับสนุนผู้ปฏิบัติงานอย่างเต็มศักยภาพ ดูแลด้านสุขภาพ และความปลอดภัย ตลอดจนเตรียมการสำหรับผู้ที่ จะเกษียณอายุงานหรือการเลิกจ้าง ซึ่งเป้าหมายของการจัดการทุนมนุษย์จะเน้นที่การสร้างคุณค่าและการใช้ศักยภาพของผู้ปฏิบัติงานที่จะทำให้องค์การบรรลุวัตถุประสงค์มีความมั่นคง มั่งคั่ง และอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุข
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
จริยา ขุนพรหม, จินต์ วิภาตะกลัศ และกฤษณะ ดาราเรือง. (2559). การบริหารจัดการทุนทางปัญญาและองค์การแห่งการเรียนรู้ที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการจัดการศึกษาด้าน
วิทยาศาสตร์ของโรงเรียนมัธยมศึกษาในเขตภาคเหนือของประเทศ. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยเจ้าพระยา, 5(1), 115-128
ชญานุช จาตุรจินดา. (2564). AI กับการบริหารงานบุคคล. วารสารสังคมศาสตร์, 51(1), 31-50
ชินวัตร เชื้อสระคู. (2561) การบริหารทุนมนุษย์กับทรัพยากรมนุษย์ : แนวคิดที่เหมาะสมต่อการนำมาใช้ในองค์กรไทย. Journal of HRintelligence. สถาบันเสริมศึกษา
และทรัพยากรมนุษย์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 14(1), 88-104
ชัชวาลย์ ทัตศิวัช. (2552). คุณภาพการให้บริการภาครัฐ: ความหมาย การวัด และการประยุกต์ในระบบบริหารภาครัฐไทย. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลย
อลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์, 7(10), 105-146.
โชคชัย สุเวชวัฒนกูล และกนกกานต์ แก้วนุช. (2555). ทางเลือก-ทางรอดจากวิกฤตเศรษฐกิจของกิจกรรมทุนมนุษย์ในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและบริการตามหลัก
ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง:กิจกรรมการบริหารและการพัฒนาทุนมนุษย์. การประชุมวิชาการระดับชาติในวันคล้ายวันสถาปนาสถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์ประจำปี
กรุงเทพฯ : สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ญาศินี เกิดผลเสริฐ. (2562). รูปแบบการพัฒนาทุนมนุษย์เพื่อการเสริมสร้างความเป็นพลเมืองที่ตื่นตัวในชุมชน . (ดุษฎีนิพนธ์ สาขานโยบายสาธารณะและการจัดการภาค
รัฐ). มหาวิทยาลัยมหิดล, นครปฐม
ดนัย เทียนพุฒ. (2551). บริหารคนในทศวรรษหน้า. กรุงเทพ: เอ็กซเปอร์เน็ท.
ดนัย ผ่องแผ้ว, ศรายุทธ คชพงศ์, กุลชาติ บุญกลั่นสอน และโชติ บดีรัฐ. (2564). ทุนมนุษย์ : การจัดการทรัพยากรมนุษย์ในองค์กรภาครัฐ. Journal of Modern
Learning Development. 6(5), 289-302
นารินี แสงสุข และคณะ. (2561). การจัดการทุนมนุษย์ในยุค Thailand 4.0 ของ SMEs. การประชุมวิชาการระดับชาติเพื่อนำเสนอผลงานวิจัยด้านบริหารธุรกิจและ
สังคมศาสตร์ ครั้งที่ 2 วันที่ 28 มิถุนายน 2561 กรุงเทพฯ, คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยรามคำแหง : 231-240
นิ่มนวล คำปลื้ม. (2556). ความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารทุนมนุษย์กับแรงจูงใจในการปฏิบัติงานของครูในสังกัดสำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตาม
อัธยาศัย จังหวัดราชบุรี (วิทยานิพนธ์หลักสูตรศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีการบริหารการศึกษา). มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี, ปทุมธานี
นิสดารก์ เวชยานนท์. (2551). มิติใหม่ในการบริหารทุนมนุษย์. กรุงเทพฯ : กราฟิโกซิสเต็มส์.
บรรพต วิรุณราช. (2552). การจัดการทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ : เอ. เอส. เทคนิคการพิมพ์.
พรธิดา วิเชียรปัญญา. (2547). การจัดการความรู้ : พื้นฐานและการประยุกต์. กรุงเทพฯ : ธรรมกมลการพิมพ์.
ฟ้าวิกร อินลวง. (2561). การจัดการทุนมนุษย์สมัยใหม่ยุคเจนเนอเรชั่นวาย ระดับปฏิบัติการ : กรณีศึกษา สถานประกอบการในนิคมอุตสาหกรรมภาคเหนือ ลำพูน. วารสาร
วิชาการมหาวิทยาลัยธนบุรี. 12(ฉบับพิเศษ ), 43-55
รัตน์ติกานต์ อินทร์สุข, ภัชญาภา คงขน และธนัสถา โรจนตระกูล. (2563). การจัดการทุนมนุษย์ตามแนวพุทธศาสนา. Journal of Modern Learning Development.
(4), 218-226
ลัดดาวัลย์ คงทอง. (2561). รูปแบบการพัฒนาทุนมนุษย์ในเขตเศรษฐกิจพิเศษ จังหวัดสระแก้ว (ดุษฎีนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชรัฐประศาสนศาสตร์).
มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, ปทุมธานี
วิรัช วิรัชนิภาวรรณ. (2552). การบริหารจัดการของหน่วยงานของรัฐ : การวิเคราะห์เปรียบเทียบตัวชี้วัด. กรุงเทพฯ : โฟรเพซ.
ศูนย์บูรณาการพัฒนามนุษย์ (ศบม.). (2565). โลกในศตวรรษที่ 21 เป็นโลกที่ขับเคลื่อนด้วยปัญญามนุษย์. สืบค้น 17 กรกฎาคม 2565 จาก
สุรศักดิ์ ชะมารัมย์. (2560). การจัดการทุนมนุษย์ : ความหมาย ความสำคัญ วิวัฒนาการ และแนวโน้ม. วารสารวิชาการและวิจัย มทร. สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์,
(1), 56-67.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). สรุปสาระสำคัญแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560 - 2564).
กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2564). (ร่าง) แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 “พลิกโฉมประเทศไทยสู่ สังคมก้าวหน้า
เศรษฐกิจสร้างมูลค่าอย่างยั่งยืน”. กรุงเทพฯ : สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ : 7-8.
สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2563). คู่มือแนวทางการพัฒนาบุคลากรภาครัฐ พ.ศ. 2563-2565. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน.
อธิพันธ์ อุทธา. (2558). การบริหารทุนมนุษย์ในองค์กรของบริษัท รวมเกษตรกรอุตสาหกรรม จำกัด จังหวัดขอนแก่น. การประชุมวิชาการทางธุรกิจและนวัตกรรมทางการ
จัดการระดับชาติและนานาชาติ ประจำปี 2558. ขอนแก่น : วิทยาลัยบัณฑิตศึกษาการจัดการ (MBA) มหาวิทยาลัยขอนแก่น : 813-819
อลงกรณ์ มีสุทธา และสมิต สัชฌุกร. (2551). การประเมินผลการปฏิบัติงาน การประเมินโดยใช้ Competency ฉบับปรับปรุง. พิมพ์ครั้งที่ 13. กรุงเทพมหานคร : สมาคมส่ง
เสริมเทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุ่น).
เอลวิส โคตรชมภู และจุฬาพรรณภรณ์ ธนะแพทย์. (2565). การบริหารทุนมนุษย์ในยุคศตวรรษที่ 21. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์. 7(1), 1017-1028
Armstrong, M. (1992). Strategies for Human Resource Management. London: Kogan Page.
Baron, A. & Armstrong, M. (2007). Human Capital Management: Achieving Added Value through People. London: Philadelphia: Kogan Page
Ltd.
Bartol, K. & Martin D. (1994). Management. 2nd ed. New York: McGraw-Hill.
Burrell, G, & Morgan, G. (1979). Sociological Paradigms and Organizational Analysis. London: Heinemann, 1-37.
Chueasraku, Chinnawat. (2018). Shift from Human Resources to Human Capital: Is it compatible ith firms in central-Isaan?, Oral presentation
at the 2nd National and International Conference on Education and Technology Research (ICET II) : Critical Innovation. July 26th, 2018. (75-
. Roi Et Rajabhat University.
Clark, T. J. (1999). Success through Quality. Wisconsin: ASQ: Quality Press.
Crouch, W. and Jamison, J.N. (1995). The Work of Civil Service Commission. Chicago: Civil Service Assembly.
Chueasraku, Chinnawat. (2018). Shift from Human Resources to Human Capital: Is it compatible ith firms in central-Isaan?, Oral presentation
at the 2nd National and International Conference
Elisabeth E. Bennett and Rochell R. McWhorter. (2021). Virtual HRD’s Role in Crisis and the Post Covid-19 Professional Lifeworld: Accelerating
Skills for Digital Transformation. Advances in Developing Human Resources 2021. 23(1), 5–25
Mondy, R. W., & Noe, R. M. (1996). Human Resource Management. 6th ed. Upper Saddle River, NJ: Prentice-Hall.
Stahl, S. (1992). Saying the P word: Nine guidelines for exemplary phonics instruction. The Reading Teacher, 45, 618-625.
Werther, W. B. & Keith, D. (1993). Human Resource and Personal Management. 4th ed. New York: McGraw-Hill.
Werther, W. B. & Keith D. (1985). Personal Management and Human Resources. 2nd ed. New York: McGraw-Hill.
Yoders, D. (1993). Personnel Principles and Policies. 2nd ed. New Jersey: Prentice-Hall.
Zhisheng Chen. (2021). Influence of working form During the COVID-19 Crisis and HR Practitioner Response. Frontiers in Psychology. Volume
Article 710517.
