TIM Model: การพัฒนารูปแบบการท่องเที่ยววิถีพุทธเชิงบูรณาการ กรณีกลุ่มจังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง 1
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการท่องเที่ยววิถีพุทธเชิงบูรณาการ ในเขตพื้นที่กลุ่มจังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง 1 และเพื่อพัฒนารูปแบบการท่องเที่ยววิถีพุทธเชิงบูรณาการในเขตพื้นที่กลุ่มจังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง 1 ซึ่งเป็นการวิจัยเชิงผสมผสาน ในเขตพื้นที่ 4 จังหวัดคือ จังหวัดนครราชสีมา จังหวัดชัยภูมิ จังหวัดบุรีรัมย์ และจังหวัดสุรินทร์ โดยการวิจัยเชิงปริมาณอาศัยแบบสอบถาม กลุ่มตัวอย่างมีจำนวน 400 คน ใช้วิธีการสุ่มแบบสะดวก ส่วนการวิจัยเชิงคุณภาพ เก็บข้อมูลโดยอาศัยการสัมภาษณ์เชิงลึก การสัมภาษณ์เป็นกลุ่ม และการสนทนากลุ่ม ผู้ทรงคุณวุฒิจำนวน 20 คน ได้แก่ เจ้าอาวาส ปราชญ์ชุมชน นายอำเภอ เป็นต้น
ผลการวิจัย พบว่า การท่องเที่ยววิถีพุทธเชิงบูรณาการในเขตพื้นที่กลุ่มจังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง 1 ณ ปัจจุบันมุ่งเน้นที่การท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์และการท่องเที่ยวเชิงเกษตร โดยนักท่องเที่ยวให้ความสนใจกิจกรรมในกลุ่มการท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ งานวัฒนธรรมและประเพณี การท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ และการชมวิถีชีวิตในชนบท เนื่องจากมีเหตุ จูงใจจากการเป็นผู้สูงวัย ต้องการศึกษาแก่นแท้ของชีวิต เพิ่มพูนสติปัญญาเพื่อความสมดุลแห่งชีวิต พักผ่อนและสร้างมิตรภาพใหม่ๆ และตามรอยพระสงฆ์ โดยได้รับอิทธิพลผ่านสื่อประชาสัมพันธ์สมัยใหม่ สื่อบุคคล สื่อมวลชน Soft Power และป้ายโฆษณา ดังนั้น จึงสามารถนำมาพัฒนาเป็น TIM Model โดยบูรณาการเชื่อมโยงกระบวนการการท่องเที่ยวประวัติศาสตร์ การท่องเที่ยววิถีชุมชน และการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพเข้าด้วยกัน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
คณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ. (2566). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2566-2570). กรุงเทพมหานคร: กระทรวงการท่องเที่ยวและ
กีฬา.
ชัยธวัช ศิริบวรพิทักษ์. (2560). การวางแผนพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยวของจังหวัดมหาสารคาม.วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 8(2), 73-88.
ปฏิมาศ นิจยาชิต และ ธนาภรณ์ ทัศนภักดิ์. (2560). การจัดการองค์ประกอบการท่องเที่ยววิถีพุทธอย่างยั่งยืน จ.กาฬสินธุ์. วารสารวิชาการ คณะวิทยาการจัดการ
มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 2(4), 7-24.
พระมหาสุริยา มะสันเทียะ. (2562). กลยุทธ์ที่ส่งเสริมคุณค่าการท่องเที่ยวเชิงพุทธศาสนาในเกาะรัตนโกสินทร์. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยธนบุรี,
(1), 42-54.
พัทธนกร ศรีไชยวาน. (2561). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงเกษตร อำเภอวังน้ำเขียว จังหวัดนครราชสีมา ของนักท่องเที่ยวชาวไทย (ปริญญามหา
บัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพมหานคร.
ศรันยา เลิศพุทธรักษ์ และ สุรัติ สุพิชญางกูล. (2563). การรวบรวมองค์ความรู้ ศักยภาพและแนวทางการพัฒนาวัดเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวทางพุทธธรรม ในเขต อำเภอ
เมืองชลบุรี และอำเภอศรีราชา จังหวัดชลบุรี (รายงานผลการวิจัย). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา
สุวภัทร ศรีจองแสง และคณะ. (2561). การพัฒนาเส้นทางการท่องเที่ยวเชื่อมโยงอัตลักษณ์ทางการท่องเที่ยววิถีอีสานใต้. วารสารศิลปะศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี,
(1), 198-231.
Kaplan, R. S., & Norton, D. P. (2005). The office of strategy management. Harvard business review, 83(10), 72.
