การบูรณาการพุทธวิธีเพื่อรณรงค์การใช้ภาษาไทยของวัยรุ่นยุคใหม่

Main Article Content

จรุงภรณ์ กลางบุรัมย์

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. เพื่อศึกษาองค์ประกอบของพุทธวิธีเพื่อรณรงค์การใช้ภาษาไทยของวัยรุ่นยุคใหม่ 2. เพื่อสร้างและพัฒนารูปแบบการบูรณาการพุทธวิธีเพื่อรณรงค์การใช้ภาษาไทยของวัยรุ่นยุคใหม่จากข้อมูลเชิงประจักษ์ 3. เพื่อถ่ายทอดองค์ความรู้การบูรณาการพุทธวิธีเพื่อรณรงค์การใช้ภาษาไทยของวัยรุ่นยุคใหม่ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักศึกษา บุคลากรสถาบันการศึกษา ผู้เชี่ยวชาญ จากมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด และมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด จำนวน 136 รูป/คน ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 4 รูป/คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบสัมภาษณ์ แบบสอบถาม มีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ 0.93 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา 
ผลการวิจัย พบว่า 1. องค์ประกอบและตัวบ่งชี้การบูรณาการพุทธวิธีเพื่อรณรงค์การใช้ภาษาไทยของวัยรุ่นยุคใหม่ มี 4 องค์ประกอบ 32 ตัวบ่งชี้ และระดับความคิดเห็นเกี่ยวกับการบูรณาการพุทธวิธีเพื่อรณรงค์การใช้ภาษาไทยของวัยรุ่นยุคใหม่ โดยรวมอยู่ในระดับมาก 2. การพัฒนารูปแบบการ บูรณาการพุทธวิธีเพื่อรณรงค์การใช้ภาษาไทยของวัยรุ่นยุคใหม่ ประกอบด้วย ด้านการฟัง ด้านการเขียน หลักการใช้ภาษา และด้านการอ่าน 3. การถ่ายทอดองค์ความรู้การบูรณาการพุทธวิธีเพื่อรณรงค์การใช้ภาษาไทยของวัยรุ่นยุคใหม่ โดยใช้คู่มือที่มีส่วนประกอบต่าง ๆ และเนื้อหาสาระ ด้านรูปแบบและการใช้ภาษา ด้านการออกแบบ ด้านรูปเล่ม ความเป็นไปได้จากการนำคู่มือไปใช้ ด้านประโยชน์จากการนำคู่มือไปใช้ มีความเหมาะสมมากที่สุด สามารถนำไปใช้ได้อย่างประสิทธิภาพ   

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
กลางบุรัมย์ จ. (2025). การบูรณาการพุทธวิธีเพื่อรณรงค์การใช้ภาษาไทยของวัยรุ่นยุคใหม่. วารสาร สถาบันวิจัยญาณสังวร มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, 16(2), 1–11. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/yri/article/view/285486
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

พระภูงาม อนุตฺตโร (ลาเสน) (2564) ได้ศึกษา ปัจจัยที่ส่งผลต่อการใช้ภาษาไทยของวัยรุ่นในสังคมดิจิทัล. วารสารปัญญาและคุณธรรม, 1(1), 31–38.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตโต). (2555). โยนิโสมนสิการ: วิธีคิดที่ถูกต้อง. กรุงเทพฯ: มูลนิธิพุทธธรรม.

วศิน อินทสระ. (2546). พุทธธรรมเพื่อการพัฒนาชีวิต. กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.

สมใจ ตันติวัฒน์. (2560). การบูรณาการหลักพุทธธรรมในการให้การปรึกษาแก่นักเรียนเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. วารสารมหาจุฬาวิชาการ, 4(2), 1-15.

สำนักราชเลขาธิการ. (2562). รวมพระราชดำรัสและพระบรมราโชวาทเกี่ยวกับภาษาไทย. กรุงเทพฯ: สำนักราชเลขาธิการ.

Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement,

(3), 607–610.