การพัฒนาคุณภาพชีวิตประชาชนตามหลักไตรสิกขาของเทศบาลตำบลทาปลาดุก อำเภอแม่ทา จังหวัดลำพูน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
วิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) ศึกษาระดับคุณภาพชีวิตของประชาชนในเขตเทศบาลตำบลทาปลาดุก 2) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างหลักไตรสิกขากับคุณภาพชีวิตตามของประชาชนในเขตเทศบาลตำบลทาปลาดุก 3) เสนอแนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตตามหลักไตรสิกขาของประชาชนในเขตเทศบาลตำบลทาปลาดุก ดำเนินการตามระเบียบวิธีวิจัยแบบผสานวิธี ประชากรในการวิจัยคือ ประชาชนที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป ที่อาศัยอยู่ในเขตเทศบาลตำบลทาปลาดุก จำนวน 5,825 คน นำมาสุ่มกลุ่มตัวอย่างได้กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 375 คน เครื่องมือการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม มีค่าความเชื่อมั่นอยู่ที่ .987 ใช้วิธีการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการหาค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์โดยใช้สถิติสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน เพื่อทดสอบสมมติฐาน สัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 12 รูปหรือคน โดยใช้เทคนิคการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า
1) ระดับการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในเขตเทศบาลตำบลทาปลาดุก พบว่าด้านชีวิตครอบครัว ด้านชีวิตในชุมชน ด้านการทำงาน ด้านสุขภาพ ด้านสภาพแวดล้อมทางกายภาพ อยู่ในระดับมาก ส่วนด้านการใช้สติปัญญา และด้านความมั่นคงทางเศรษฐกิจ อยู่ในระดับปานกลาง ตามลำดับ
2) ความสัมพันธ์ระหว่างหลักไตรสิกขากับการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในเขต เทศบาลตำบลทาปลาดุก โดยรวมมีความสัมพันธ์เชิงบวก ในระดับสูง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01
3) แนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตตามหลักไตรสิกขาของประชาชนในเขตเทศบาลตำบลทาปลาดุก พบว่า 1) ด้านศีล มีส่วนร่วมในการช่วยเหลือพัฒนาชุมชนเพื่อนำไปสู่การปรับเปลี่ยนประพฤติที่ดีทั้งกาย วาจา ใจ 2) ด้านสมาธิ การดำเนินชีวิตให้มีความสุข 3) ด้านปัญญา รู้เท่าทันโลกและชีวิตเพื่อเป็นแนวทางในการพัฒนาคุณภาพชีวิตให้ดียิ่งขึ้น
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กนกวรรณ วังคะฮาด และบัวพันธ์ พรหมพักพิง. (2565). คุณภาพชีวิตผู้สูงอายุตำบลนาพู่ อำเภอเพ็ญ จังหวัดอุดรธานี. วารสารสังคมศาสตร์ปัญญาพัฒน์. 4(4), 283.
กัญณัฏฐ์ กรวิทย์ธนโชติ สุดา สุวรรณาภิรมย์ และวัลลภ รัฐฉัตรานนท์. (2567). แนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตสู่ความสำเร็จของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นในกรุงเทพมหานคร. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์. 7(3), 1.
จินตวีร์ เกษมศุข. (2554). การสื่อสารกับการเปลี่ยนแปลงของสังคม. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชิตวัฒน์ ต๊ะนา. (2566). การส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุของเทศบาลตำบลศรีบัวบาน อำเภอเมืองลำพูน จังหวัดลำพูน. สารนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ณัฐกิตติมา จิตรานุเคราะห์ และอุทัย สติมั่น. (2568). กระบวนการเสริมสร้างครอบครัวสันติสุขภายใต้พลังบวร โดยพุทธสันติวิธี. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 13(1), 1.
ณิชาพัฒน์ คำดี. (2567). การบูรณาการหลักพุทธจริยธรรมเพื่อส่งเสริมการปฏิบัติงาน ของบุคลากรองค์การบริหารส่วนจังหวัดลำพูน. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์. 7(4), 123-124.
เทศบาลตำบลทาปลาดุก อำเภอแม่ทา จังหวัดลำพูน. สภาพทั่วไปและข้อมูลพื้นฐาน. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา : https://tapladuk.org/wordpress/?p=4989 [5 เมษายน 2567].
เทศบาลตำบลทาปลาดุก. (2566). แผนพัฒนาท้องถิ่นห้าปี (พ.ศ.2566-2570) แก้ไขเปลี่ยนแปลงและเพิ่มเติม ครั้งที่ 3 พ.ศ.2566.
แผนพัฒนาจังหวัดลำพูน พ.ศ.2566-2570.
ธนวัฒน์ แก่นจำปา และชาญยุทธ หาญชนะ. (2565). คุณภาพชีวิตของเกษตรกรชาวไร่อ้อยอำเภอศรีบุญเรือง จังหวัดหนองบัวลำภู. วารสารสังคมศาสตร์ปัญญาพัฒน์. 4(4), 115.
นัฐพล บุญสอน บุญทัน ดอกไธสง และพิเชฐ ทั่งโต. (2567). การประยุกต์หลักภาวนา 4 เพื่อส่งเสริมคุณภาพชีวิตในการปฏิบัติงานของบุคลากรสำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา. วารสารวิชาการรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์. 6(2), 58-59.
บังอร เบ็ญจาธิกุล. (2566). การมีส่วนร่วมในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุขององค์การบริหารส่วนตำบลบางขนุน อำเภอบางกรวย จังหวัดนนทบุรี. วารสารมณีเชษฐาราม วัดจอมมณี. 5(2), 113-114.
ประมา ศาสตระรุจิ. (2561). ศึกษาสภาพสังคมเพื่อหาแนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิต: กรณีศึกษา จังหวัดกระบี่. วารสารอินทนิลทักษิณสาร. 13(1), 155.
ปริญญ์ ปราชญานุพร. (2539). ข้อสังเกตและข้อเสนอแนะการพัฒนาแนวคิดและเครื่องชี้วัดสังคมและคุณภาพชีวิตในต่างประเทศ ในอนุชาติ พวงสำลี และอรทัย อาจอ่ำ. การพัฒนาเครื่องชี้วัดคุณภาพชีวิตและสังคมไทย. กรุงเทพมหานคร : สำนักงานสนับสนุนการวิจัย (สกว).
พระครูปฐมธีรวัฒน์ (ฐิตธมฺโม). (2566). การพัฒนาหมู่บ้านรักษาศีล 5 ต้นแบบของชุมชนวัดสำโรงอำเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์. 8(6), 77.
พระมหานันทวิทย์ ธีรภทฺโท. (2558). รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตอย่างยั่งยืนของชุมชนตาแนวทางพระพุทธศาสนา. รายงานวิจัย. สถาบันวิจัยพุทธศาสตร์ : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาบุญล้อม ปุญฺกาโม (เตียเปิ้น) พระมหาวีรธิษณ์ วรินฺโท (อินทะโพธิ์) และธวัช หอมทวนลม.2566). การประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในพื้นที่ชุมชนท่าทราย จังหวัดสมุทรสาคร. วารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร. 6(1), 221-222.
พระมหาสมชาย ขนฺติสรโณ (มะลิซ้อน) และพระราชวัชรสารบัณฑิต (ประสาร จนฺทสาโร). (2567). รูปแบบการบริหารจัดการวัดเพื่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในกรุงเทพมหานคร. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์. 7(6), 136-137.
พระวิมาน คมฺภีรปญฺโ (ตรีกมล). (2562). การศึกษาวิเคราะห์กระบวนการดำเนินชีวิตด้วยพุทธสันติ.วิธีตามแนวศีล 5. วารสารสังคมศาสตร์ปัญญาพัฒน์. 1(1), 31.
พระสมพงษ์ สุวโจ (ไชยณรงค์). (2561). การประยุกต์ใช้หลักไตรสิกขาในการดําเนินชีวิตในสังคมยุค
ดิจิทัล. วารสารสังคมศาสตร์และวัฒนธรรม. 2(1), 15-16.
พระสุกิจ อคฺคมหาเสนาวํโส (อัครมหาเสนาวงศ์). (2559). ความสัมพันธ์ระหว่างประสิทธิภาพในการ
ปฏิบัติงานกับคุณภาพชีวิต ตามหลักศีล 5 ของบุคลากรเทศบาลตำบลสันกำแพง อำเภอสันกำแพง จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาตร์. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระหลาว ฐานวโร (ปู่เลา). (2565). การพัฒนาคุณภาพชีวิตของแรงงานข้ามชาติที่อยู่อาศัยในพื้นที่ตำบลเวียงยอง อำเภอเมืองลำพูน จังหวัดลำพูน. สารนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระอธิการดิลก เดชะสยาม พระกิตติพงษ์ มะกรูดอินทร์ และเจษฎา กันยามาศ. (2567). บทบาทวัด
ในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ : กรณีศึกษา วัดในตําบลหัวเขา อําเภอเดิมบางนางบวช จังหวัดสุพรรณบุรี. วารสาร มจร สุพรรณบุรีปริทรรศน์. 3(1), 1-2.
พีรพงศ์ กนกเลิศวงศ์ และธนสุวิทย์ ทับหิรัญรักษ์. (2563). การพัฒนาโมเดลความสุขของคนในชุมชน
เขตพื้นที่อําเภอบ้านตากจังหวัดตาก. วารสาร มจร มนุษยศาสตร์ปริทรรศน์. 6(1), 85-86.
ภัทราภรณ์ ด้วงเรือง และนัทนิชา หาสุนทรี. (2563). การพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุของเทศบาล
นครนนทบุรี จังหวัดนนทบุรี. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์. 6(1), 122-123.
ภูรีภัทร ห้วยหงษ์ทอง และกรกต ชาบัณฑิต. (2568). พุทธนวัตกรรมเพื่อการส่งเสริมประสิทธิภาพการ
ปฏิบัติงานของบุคลากรเทศบาลในจังหวัดนครปฐม. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์. 8(2), 28-29.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
รัตนา ปันจุติ. (2559). การพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้ด้อยโอกาสในเขตพื้นที่เทศบาลตำบลอุโมงค์ อำเภอเมืองจังหวัดลำพูน”, วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาตร์. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วีนัส ธรรมสาโรรัชต์ เกียรติศักดิ์ สุขเหลือง และสุรพล สุยะพรหม. (2567). การบูรณาการหลักไตรสิกขาเพื่อการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาจังหวัดราชบุรี. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์. 7(1), 80
สุพล ศิริ บุญทัน ดอกไธสง และพิเชฐ ทั่งโต. (2567). ประสิทธิผลการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุขององค์กรปกครอง ส่วนท้องถิ่นในจังหวัดเพชรบูรณ์. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์. 7(2), 70-71.
สุภาคงค์ จันทวานิช และวศนี ศิลตระกูล. (2539). การพัฒนาแนวคิดและเครื่องชี้วัดสังคมและคุณภาพชีวิตในต่างประเทศ
สุมณฑา สุภาวิมล บุญทัน ดอกไธสง และสมาน งามสนิท. (2567). การบูรณาการหลักไตรสิกขาเพื่อส่งเสริมการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดปทุมธานี. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์. 7(1), 93-94.
อนุชาติ พวงสำลี และอรทัย อาจอ่ำ. การพัฒนาเครื่องชี้วัดคุณภาพชีวิตและสังคมไทย.กรุงเทพมหานคร : สำนักงานสนับสนุนการวิจัย (สกว).
อรุณศรี ผลเพิ่ม มาลี ไชยเสนา และกุลชญา ลอยหา. (2567). อนาคตภาพของระบบการสร้างเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาพผู้สูงอายุ ในทศวรรษหน้า. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 12(4), 1491-1492.
อัญชิสา หัดจุมพล และเฉลิมขวัญ สิงห์วี. (2567). การมีส่วนร่วมในชุมชน ความพึงพอใจต่อที่อยู่อาศัยและคุณภาพชีวิตของหัวหน้าครัวเรือนในโครงการพัฒนาที่อยู่อาศัยชุมชนริมคลองลาดพร้าว เขตสายไหม กรุงเทพมหานคร. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์. 7(5), 72.
อำนาจ บัวศิริ. (2561). กระบวนการสร้างภาวะผู้นำด้วยหลักไตรสิกขา. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์. 5(3), 26-27.
ESCAP. (1990). Guidelines on Methodological Approaches to the Conduct of A
Regional Survey of the Quality of life as on Aspect of Human Resources Development. New York : McGraw-Hill.
