พุทธวิธีการบริหารความขัดแย้ง

บทคัดย่อ

ความขัดแย้งในองค์การเป็นวิถีแห่งธรรมชาติที่เกิดจากมนุษย์ขาดความเข้าใจ (ความหลง) มีพฤติกรรมของความมักได้ ใฝ่เอาเกินกว่าความจำเป็นและพอดี (ความโลภ) จนส่งผลเป็นความขัดแย้งและรุนแรง (ความโกรธ) จากเหตุแห่งความไม่เข้าใจ ในวิถีพุทธกำหนดให้วางท่าทีใหม่ โดยแสดงออกต่อความขัดแย้งในองค์การอย่างเข้าใจ (ปัญญา) และวางท่าทีอย่างเหมาะสม (สติ) ความขัดแย้งที่เกิดขึ้นในองค์การมีสาเหตุเกิดจากระดับบุคคล จากพฤติกรรมการทำงานภายในองค์การ และกลุ่มต่างๆ ในองค์การ ล้วนแล้วแต่มีผลทำให้เกิดความขัดแย้งที่ก่อให้เกิดทั้งผลเสียและผลดี เช่น ความไม่เป็นเอกภาพในงาน ขาดการยอมรับ ขาดความไว้วางใจ ไม่เคารพกัน ขาดความร่วมมือในการทำงาน เกิดการต่อต้าน การสื่อสารถูกบิดเบือน ประสิทธิภาพการทำงานลดลง หรือผลดีคือ ความขัดแย้งที่ไม่รุนแรงจะทำให้เกิดการแสดงความคิดเห็นสร้างความสามัคคีในกลุ่ม พุทธวิธีการบริหารความขัดแย้งในองค์การพระพุทธศาสนา ทำให้รู้จักควบคุมตนเอง มองความขัดแย้งเป็นเพียงเครื่องมือหรือกลไกที่จะนำไปสู่การขับเคลื่อนองค์การให้ก้าวไปข้างหน้า แบบชาวพุทธ คือ “การวางเฉย” อย่างเข้าใจ และแปลงความขัดแย้งเป็นการแข่งขันที่โปร่งใส หรือเป็นไปตามเจตจำนงขององค์การ และพัฒนางานความขัดแย้งสู่การสร้างแรงจูงใจ เป็นแรงขับให้เป็นประสิทธิภาพในการทำงาน ความขัดแย้งต้องแก้ไข โดยผ่านการยึดถือ “กฎ-เกณฑ์-กติกา-หลักการ” ที่ถูกต้องตามหลักธรรมาภิบาล สำหรับโลกในยุคโลกาภิวัตน์  ยุคสื่อสารไร้พรหมแดนยุค Thailand 4.0 จำเป็นต้องใช้หลักพุทธวิธีในการบริหารความขัดแย้งเพื่อต่อยอดประโยชน์ให้เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องกับองค์การต่างๆในสังคม ทุกระดับจนถึงระดับประเทศชาติ ต่อไป