การพัฒนาบรรษัทภิบาลของนายจ้างและลูกจ้างตามหลักพุทธธรรมในสังคมไทย

บทคัดย่อ

ธรรมาภิบาลเป็นหลักที่อยู่กับสังคมไทยมาตั้งแต่รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2540 ผนวกกับการตราพระราชกฤษฎีกาว่าด้วยหลักเกณฑ์และวิธีการบริหารกิจการบ้านเมือง 2546 เป็นต้นมา ทำให้หน่วยงานรัฐ องค์การรัฐวิสาหกิจ และองค์การมหาชนได้ดำเนินกิจกรรมไปตามหลักนิติธรรม หลักคุณธรรม หลักความความโปร่งใส หลักการมีส่วนร่วม หลักความรับผิดชอบ หลักความคุ้มค่า ดังกล่าวมาตลอด 20 กว่าปี สำหรับภาคเอกชนใช้คำว่า หลักบรรษัทภิบาล ที่มุ่งสู่การกำกับดูแลกิจการที่ดีสามารถแสดงถึงความสัมพันธ์และความรับผิดชอบร่วมกันของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียทั้งหมด ส่วนธรรมาภิบาลในทางพระพุทธศาสนาแม้ว่าจะไม่มีโดยตรงแต่สามารถนำไปสู่การประยุกต์เพื่อการพัฒนาคน พัฒนางาน พัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างบุคลากร และพัฒนาองค์กรได้ ซึ่งบทความนี้มุ่งไปสู่การวิเคราะห์เพื่อการพัฒนาธรรมาภิบาลของนายจ้างและลูกจ้างตามหลักพุทธธรรมในสังคมไทย ได้แก่ ทิศเบื้องล่างว่าด้วยลูกจ้าง ประกอบด้วย 1) การเริ่มทำงานก่อน 2) เลิกงานหลังเจ้านาย 3) ไม่ทุจริต 4) มีประสิทธิภาพการทำงาน 5) ชื่นชมยกย่องเจ้านาย ส่วนนายจ้างควรมีเอื้อเฟื้อประกอบด้วย 1) มอบหมายงานที่เหมาะสม 2) มอบโบนัสและรางวัลรายปี 3) จัดสวัสดิการต่าง ๆ ตามสมควร 4) มอบของขวัญในวันพิเศษ และ 5) กำหนดวันหยุดและพักผ่อน