THE DEVELOPMENT COMMUNICATION FOR SOCIAL NETWORK OF SENIOR PERSONS DANCE FOR HEALTH ACTIVITY IN MUENG DISTRICT, CHANTHABURI PROVINCE
การสื่อสารเพื่อการพัฒนาเครือข่ายทางสังคมของกิจกรรมลีลาศเพื่อสุขภาพผู้สูงอายุ ในเขตอำเภอเมืองจังหวัดจันทบุรี
DOI:
https://doi.org/10.14456/nrru-rdi.2018.23Keywords:
Development communication for social network, Dance for health campaignAbstract
The research aimed to: (i) analyse in social networks among senior persons involved in dance for health activity, and (ii) develop a health communication campaign among senior persons via dance for health activity. A mix-method between quantitative and qualitative research methodology was employed. An analysis of social network was implemented among forty key informants who were the members of dance for health social network. The senior persons’ lifestyle questionnaire was collected the data, and UCINET program version 6.0 was employed to analyse the social network. The research result found out that the social network of senior persons in dance for health activity was the degree centrality with the highest level at 39, closeness centrality with the highest level at 100, and between centrality with the highest level at 53.473. According to participatory observation, and in-depth interview found out that the task network of senior persons in dance for health divided into 6 parts: group relationship, group activity management, dance activity movement, dance training, dance for health party, and dance for health activity inheritance for new generations. After that the focus group discussion was employed the eight of core member, thus finding the approach of senior persons communication campaign by SWOT analysis approach, discovered that health communication campaign approach was the project of dance for health community: brotherhood relationship in Chanthaburi. The evaluation results showed that knowledge, attitude, and practice--- KAP changed were found among 160 participants in an excellent level
References
กิตติวงค์ สาสวด. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในจังหวัดภาคตะวันออก. วารสารชุมชนวิจัย, 11(2), 21-38.
เกศินี จุฑาวิจิตร. (2548). การสื่อสารเพื่อการพัฒนาท้องถิ่น (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: ศูนย์หนังสือมหาวิทยาลัย ธรรมศาสตร์.
ปัทมาวดี สิงหจารุ. (2558). การออกกำลังกายด้วยลีลาศของผู้สูงอายุ. สักทอง: วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ (สทมส.), 21(2), 99-108.
ยุบล เบ็ญจรงค์กิจ. (2554). การวางแผนและการประเมินผลการสื่อสารเชิงกลยุทธ์. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รัจน์ชีวาต์ ตั๋นติกุลวรา, บดินทร์ ปั้นบำรุงกิจ และ สมพงษ์ เส้งมณีย์. (2561). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อวิถีชีวิตผู้สูงอายุในเขตเมืองจันทบุรี. วารสารวิทยาการจัดการปริทัศน์, 20(1), 35-47.
สมคิด แทวกระโทก. (2560). แนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุพื้นที่องค์การบริหารส่วนตำบลในเขตอำเภอจักราชจังหวัดนครราชสีมา. วารสารชุมชนวิจัย, 11(1), 158-170.
สราวุธ ชัยวิชิต. (2552). ความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมผู้นำนันทนาการกับการจัดโปรแกรมการใช้เวลาว่างขององค์กรการใช้เวลาว่างในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขานันทนาการ, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
Aronson, E., & Golden, B. W. (1962). The effective of relevant and irrelevant accept of communicator creditability on opinion change. Journal of Personality, 1(30), 135-136.
Borgatti, S. P., Everett, M. G., & Freeman, L. C. (2002). Ucinet 6 for Windows: Software for Social Network Analysis. Harvard, MA: Analytic Technologies.
Borgatti, S.P., Everett, M.G., & Johnson, J.C. (2013). Analyzing Social Networks. UK : Sage Publications.
Ethier, J. (2006). Current Research in Social Network Theory. Retrieved July 11, 2018, from http:// www.ccs.neu.edu/home/perrolle/archive/Ethier-SocialNetworks.html
Middlebrook, P. N. (1974). Social psychology and modern life. New York : Knopf.
Northouse, L. L., & Northouse, P. G. (1998). Health communication: Strategies of health professionals. London : Pearson Education.
Schäfer, M. S., & Taddicken, M. (2015). Opinion Leadership Revisited: A classical concept in a changing media environment. International Journal of communication, 9, 956-959.
