STATEGIES FOR EDUCATIONAL QUALITY UPGRADING OF SCHOOL UNDER NAKHON RATCHASIMA PRIMARY EDUCATIONAL SERVICE AREA OFFICE 2
ยุทธศาสตร์การยกระดับคุณภาพการศึกษาของโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 2
DOI:
https://doi.org/10.14456/nrru-rdi.2018.27Keywords:
Strategy, Educational quality upgrading, Strategy evaluationAbstract
The main research purpose was to develop strategies for upgrading educational quality of schools. Research method was divided into 3 phases. The instrument were questionnaire with the reliability of 0.95, evaluate form on feasibility, utility, accuracy, and appropriateness, and focus group of 9 experts. Data were analyzed by packaged program. Data was analyzed by percentage, mean, and standard deviation. The research found that the educational quality of the schools was at a low level. Strategies for enhancing the educational quality of schools as the followings: the strategy for enhancing the quality of education of schools, under Nakhon Ratchasima Primary Educational Service Area Office 2, was divided into six strategies; (1) to expand access to education services and lifelong learning, consisting of one output, 7 strategies, and 5 indicators, (2) to promote and develop digital technology for education, consisting of one output, 4 strategies, and 4 indicators, (3) to develop human resources, including research that corresponds to the needs of community development, consisting of one output, 8 strategies, 6 Indicators. (4) to develop teachers and educational personnel according to professional standards, consisting of one output, 5 strategies, 5 indicators, (5) to promote participation in school quality improvement, consisting of one output, 6 strategies, 5 indicators, and 6), to allocate resources in the education system to create responsibility and reduce disparities between areas, consisting of one output, 5 strategies, 7 indicators. An evaluation of the strategy for enhancing the quality of education of schools was at a highest level.
References
พงษ์ชัย บุญคง และ ถนอมวรรณ ประเสริฐเจริญสุข. (2553). ปัญหาการบริหารจัดการหลักสูตรสถานศึกษาโรงเรียนเอกชน อำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น. Journal of Education Graduate Studies Research Khon Kaen University, 4(4), 116-122.
รุ่งนภา จินดามล และ คมสันท์ ขจรปัญญาไพศาล. (2556). การศึกษาสภาพและปัญหาการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อการบริหารงานวิชาการในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากาฬสินธุ์ เขต 3. วารสารมหาวิทยาลัยนครพนม, 3(3), 98-107.
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2560). แนวคิด ทฤษฎี และประเด็นเพื่อการบริหารทางการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพมหานคร : ทิพยวิสุทธิ์.
ศิริชัย กาญจนวาสี. (2553). การนำแผนยุทธศาสตร์สู่การปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย. (2557). ยุทธศาสตร์การปฏิรูปการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพมหานคร : อักษรเจริญทัศน์.
สมบูรณ์ ศิริสรรหิรัญ. (2547). การพัฒนารูปแบบการพัฒนาคุณลักษณะภาวะผู้นำของคณบดี. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 2. (2560). แผนปฏิบัติการประจำปี 2557. นครราชสีมา : กลุ่มนโยบายและแผน สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 2.
องค์กรเพื่อความร่วมมือและการพัฒนาทางเศรษฐกิจ (OECD). (2555). ผลการสอบโครงการประเมินผลการศึกษาปิซ่า (PISA). พ.ศ. 2555. สืบค้นเมื่อ 1 พฤษภาคม 2561, จาก http://www.bangkokbiznews.com/blog/ detail/631580
Eisner, E. W. (1976). “Education connoisseurship and criticism.” The Journal of Aesthetic Education, 10(3), 135-150.
Guskey, T. R. (2002). Evaluation professional development. California : A Sage Publication.
Hisschemöller, M., & Hoppe, R. (2001). Coping with intractable controversies : The case for problem structuring in policy design and analysis. Policy Studies Review Annual, 12(5), 47-72.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
McCauley, C. D., Moxley, R. S., & Velsor, E. V. (1998). Handbook of leadership development. San Francisco : Jossey-Bass.
