แนวทางการบริหารทางการศึกษาผลสัมฤทธิ์โรงเรียนวิถีพุทธในกรุงเทพมหานคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับคุณภาพแผนพัฒนาการศึกษา การบริหารการศึกษา ปัญญาวุฒิธรรม พฤติกรรมการศึกษา และผลสัมฤทธิ์โรงเรียนวิถีพุทธ 2) เพื่อศึกษาอิทธิพลของคุณภาพแผนพัฒนาการศึกษา การบริหารการศึกษา ปัญญาวุฒิธรรม พฤติกรรมการศึกษา ที่ส่งต่อผลสัมฤทธิ์โรงเรียนวิถีพุทธ และ
3) เพื่อศึกษาแนวทางการบริหารทางการศึกษาผลสัมฤทธิ์โรงเรียนวิถีพุทธในกรุงเทพมหานคร การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบผสมผสานระหว่างเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ การวิจัยเชิงปริมาณมีกลุ่มตัวอย่างคือ ครูพระสอนศีลธรรม และบุคลากรครูของกลุ่มบริหารวิชาการ และกลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม จำนวน 420 ตัวอย่าง สุ่มกลุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้น ใช้แบบสอบถามในการเก็บรวบรวมข้อมูล วิเคราะห์ข้อมูลด้วยแบบจำลองสมการโครงสร้าง สำหรับการวิจัยเชิงคุณภาพ เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์เจาะลึก ประกอบด้วย ผู้อำนวยการโรงเรียน ครูพระสอนศีลธรรมของโรงเรียนวิถีพุทธชั้นนำ สพม. เขต 2 กรุงเทพมหานคร จำนวน 18 คน และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) การบริหารการศึกษา พฤติกรรมการศึกษา ผลสัมฤทธิ์โรงเรียนวิถีพุทธ ปัญญาวุฒิธรรม และคุณภาพแผนพัฒนาการศึกษา มีความคิดเห็นอยู่ในระดับมากที่สุด 2) คุณภาพแผนพัฒนาการศึกษา มีอิทธิพลเชิงสาเหตุรวมต่อผลสัมฤทธิ์โรงเรียนวิถีพุทธ มากที่สุด รองลงมาได้แก่ พฤติกรรมการศึกษา ปัญญาวุฒิธรรม และ การบริการศึกษา ตามลำดับ และ 3)ได้แนวทางการบริหารทางการศึกษาผลสัมฤทธิ์โรงเรียนวิถีพุทธในกรุงเทพมหานคร มีลักษณะเป็นภาพแผนภูมิประกอบด้วยคุณภาพแผนพัฒนาการศึกษา ที่มีอิทธิพลรวมมากที่สุดเป็นฐานผลักดันอยู่ล่างสุด ส่วนพฤติกรรมการศึกษา
และปัญญาวุฒิธรรม อยู่ตรงกลาง และการบริการศึกษา ส่งเสริมอยู่ในระดับบนด้วย นอกจากนั้นผลสัมฤทธิ์โรงเรียนวิถีพุทธในกรุงเทพมหานคร ต้องประกอบด้วย ความรู้ ความเข้าใจ การนำไปใช้ การวิเคราะห์ และการสังเคราะห์ ผลการวิจัยมีประโยชน์ต่อ หน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับการบริหารจัดการศึกษาทุกระดับสามารถนำองค์ความรู้ ที่เกิดขึ้นไปกำหนดประเด็นเชิงยุทธศาสตร์ เป้าประสงค์ กลยุทธ์ นโยบาย แผนงาน และโครงการหรือกิจกรรมที่เกี่ยวข้องเพื่อพัฒนาการที่นำไปสู่ผลสัมฤทธิ์ทางการศึกษาของโรงเรียนวิถีพุทธโดยจะเกิดประโยชน์สูงสุด แก่ผู้เรียน ซึ่งประกอบด้วย การเกิดความรู้ความจำ ความเข้าใจ การนำไปใช้ การวิเคราะห์ และการสังเคราะห์ได้
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กิ่งพร ทองใบ. (2559). กลยุทธ์และนโยบายธุรกิจ (พิมพ์ครั้งที่ 5). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
กฎกระทรวงศึกษาธิการ. กำหนดหลักเกณฑ์และวิธีการกระจายอำนาจการบริหารและการจัดการศึกษาพุทธศักราช 2550. ราชกิจจานุเบกษา. 29-39.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2550). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และแก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2)
พ.ศ.2545 และฉบับที่ 3) พ.ศ.2553 พร้อมกฎหมายที่เกี่ยวข้องและพระราชบัญญัติการศึกษาภาคบังคับ พ.ศ.2545. กรุงเทพฯ: องค์กรรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.
Anderson, L.W., et al. (2001). A Taxonomy for Learning, Teaching, and Assessing : A revision of Bloom's Taxonomy of Educational Objectives. New York: Pearson, Allyn & Bacon.
Best, J. W., & Kahn, J. V. (1993). Research in education (7th ed.). Boston: Allyn and Bacon.
Bloom, B.S. (1976). Human Characteristic and School Learning. New York: Mc Graw-Hill.
Bowell, T. & Kemp, G. (2002). Critical thinking: A concise guide. London: Routledge
Bowin, R.B., & Harvey, D. (2001). Human Resource Management: An Experiential Approach.
New Jersey: Prentice-Hall.
