กรอบการพิพากษาเพิ่มเติมโทษจำเลยของศาลสูง : มุมมองจากประเทศสหรัฐอเมริกา

บทคัดย่อ

       ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 212 บัญญัติว่า “คดีที่จำเลยอุทธรณ์คำพิพากษาที่ให้ลงโทษ ห้ามมิให้ศาลอุทธรณ์พิพากษาเพิ่มเติมโทษจำเลย เว้นแต่โจทก์จะได้อุทธรณ์ในทำนองนั้น” เป็นบทบัญญัติที่มุ่งคุ้มครองจำเลยไม่ให้ต้องรับโทษหนักขึ้นถ้าโจทก์ไม่ได้อุทธรณ์ขอให้เพิ่มเติมโทษจำเลย อย่างไรก็ดี การแปลความบทบัญญัติดังกล่าวในบริบทของกระบวนพิจารณาคดีอาญาในประเทศไทยเป็นไปตามแนวคำพิพากษาศาลฎีกา ซึ่งในบางกรณีแม้โจทก์ไม่ได้บรรยายฟ้อง เช่น การบวกโทษที่รอ หรือแม้โจทก์ไม่ได้กล่าวมาในอุทธรณ์หรือฎีกา เช่น การนับโทษต่อ หากศาลชั้นต้นพิพากษาโดยผิดหลงและความปรากฏต่อศาลสูง ศาลสูงก็สามารถแก้ไขให้ถูกต้องได้โดยไม่เป็นการเพิ่มเติมโทษจำเลย ในบทความนี้ ผู้เขียนจึงขอจะกล่าวถึงกรอบการพิพากษาเพิ่มเติมโทษจำเลยของศาลสูงในประเทศสหรัฐอเมริกาเพื่อนำมาเทียบเคียงกับกรณีคำวินิจฉัยของศาลไทย