The Establishment of Copyright Fee Collection Organizations Operated by Private and Public Sectors in Thailand and Foreign Countries
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objective of this study is to investigate the management of royalty collection by organizations tasked with such management. This study examines the history of royalty collection management, types of royalty collection organizations and their methods of operation, including governing law so as to be able to analyze the guidelines for management of appropriate royalty collection. Moreover, it examines the benefits of establishing a royalty collection organization in Thailand and proposes a type of law or public sector oversight that would prevent a private sector monopoly.
The study finds that the establishment of an organization for royalty collection in Thailand still faces problems in that there is no law that specifically supports the establishment of an organization for royalty collection. A comparative investigation of royalty collection laws in other countries finds that Japan has a system of laws enforcing the collection of royalties. In the United Kingdom, Royalty Collection Organizations are established based on provisions that specifically define the word “organization.” Australia has neither the specific laws in this area like in Japan nor the United Kingdom, although it does have government agencies that direct and oversee the collection of royalties.
From the issues mentioned above, the author recommends the establishment of a royalty collection organization that is in line with contemporary cultural, economic, and social realities. There should be specific legislation in regards to the collection of royalties that consists of a structure for future legislation or that defines with specificity a collecting organization for the direction, oversight, and determination of relevant penalties as to royalty collection.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
ภาษาไทย
กรมทรัพย์สินทางปัญญา, ‘กระบวนการยื่นคำขอจดแจ้งข้อมูลลิขสิทธิ์’ (DIP, 18 เมษายน 2560) <http://www.ipthailand.go.th/th/copyright-002-1.html/> สืบค้นเมื่อ 6 พฤศจิกายน 2565.
กรมทรัพย์สินทางปัญญา, ‘กฎหมายลิขสิทธิ์สหรัฐอเมริกา’ (DIP, 31 สิงหาคม 2559) <https://www.ipthailand.go.th/> สืบค้นเมื่อ 6 พฤศจิกายน 2565.
กฤตภาส ตั้งสมบูรณ์, ‘ผลกระทบของการคุ้มครองมาตรการทางเทคโนโลยีต่อการใช้งานอันมีลิขสิทธิ์โดยชอบธรรม’ (วิทยานิพนธ์ นิติศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยกรุงเทพ 2553).
จักรกฤษณ์ ควรพจน์, กฎหมายระหว่างประเทศ ว่าด้วยลิขสิทธิ์ สิทธิบัตร และเครื่องหมายการค้า (พิมพ์ครั้งที่ 6, สำนักพิมพ์นิติธรรม 2559).
ชนกนาฐ วงศ์สิรสวัสดิ์, ‘รูปแบบและการดำเนินการขององค์กรบริหารจัดเก็บค่าลิขสิทธิ์การใช้สิทธิของนักแสดง’ (วิทยานิพนธ์ นิติศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 2545).
ไชยยศ เหมะรัชตะ, คำอธิบายกฎหมายลิขสิทธิ์ (พิมพ์ครั้งที่ 4, สำนักพิมพ์นิติธรรม 2549).
ทวียศ ศรีเกต, ‘งานลิขสิทธิ์ในยุคไร้ขอบเขต ใช้ข้อมูลอย่างปลอดภัย’ (บทความใช้เพื่อการนำออกอากาศทางสถานีวิทยุกระจายเสียงรัฐสภารายการเจตนารมณ์กฎหมาย สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร, 2561) <https://www.parliament.go.th/ewtadmin/ewt/elaw_parcy/ewt_dl_link.php?nid=1827&filename=index> สืบค้นเมื่อ 6 พฤศจิกายน 2565.
ธัชชัย ศุภผลศิริ, คำอธิบายกฎหมายลิขสิทธิ์ (สำนักพิมพ์นิติธรรม 2539).
นนทนา เผือกผ่อง, บรรณารักษ์ศาสตร์เบื้องต้น (โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง 2525).
นัยชน ตาทอง, ‘The WIPO Digital Agenda กับการคุ้มครองลิขสิทธิ์ในยุคดิจิทัลของประเทศไทย’ (วิทยานิพนธ์ นิติศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ 2552).
ปริญญา ดีผดุง, คำอธิบายกฎหมายทรัพย์สินทางปัญญา (เนติบัณฑิตยสภา 2546).
พงษ์ศักดิ์ กิติสมเกียรติ, ‘ความรู้ชุดกฎหมายลิขสิทธิ์’ (2525) 2 นิตยสารศิลปากร 1.
วรรษมน แซ่ลี้, ‘หลักสมดุลประโยชน์และการคุ้มครองงานภาพยนตร์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และพระราชบัญญัติภาพยนตร์และวีดิทัศน์ พ.ศ. 2551’ (วิทยานิพนธ์ นิติศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยรามคำแหง 2556).
วันชัย รักษ์สิริวรกุล, ‘การบริหารการจัดเก็บค่าตอบแทนลิขสิทธิ์ในการทําซ้ำงานวรรณกรรม’ (วิทยานิพนธ์ นิติศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 2540).
สมภพ นันทโกวัฒน์, ‘ปัญหาและระบบการจัดเก็บค่าลิขสิทธิ์งานเพลงคาราโอเกะที่เหมาะสมสำหรับประเทศไทย’ (วิทยานิพนธ์ นิติศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ 2552).
สำนักเลขาธิการคณะรัฐมนตรี, บันทึกวิเคราะห์สรุปสาระสำคัญร่างพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (2550).
อำนาจ เนตยสุภา และชาญชัย อารีวิทยาเลิศ, คำอธิบายกฎหมายลิขสิทธิ์ (พิมพ์ครั้งที่ 2, สำนักพิมพ์ วิญญูชน 2558).
ภาษาต่างประเทศ
——, ‘Entrepreneurship : ผู้ประกอบการ คืออะไร?’ (ceochannels, 29 ตุลาคม 2560) <https://www.ceochannels.com/what-is-entrepreneurship/> สืบค้นเมื่อ 6 พฤศจิกายน 2565.
Copyright Designs and Patents Act 1988.
Copyright Research and Information Center (CRIC), Copyright System in Japan 2016 10 <https://www.cric.or.jp/english/csj/doc/20161018_October,2016_Copyright_System_in_Japan.pdf> สืบค้นเมื่อ 6 พฤศจิกายน 2565.
Mihaly Ficsor, Collective Management of Copyright and Related Rights (WIPO 2002) 17 <https://www.wipo.int/edocs/pubdocs/en/copyright/855/wipo_pub_855.pdf> สืบค้นเมื่อ 6 พฤศจิกายน 2565.
Pual Edwad Geller and Melville B. Nimmer (eds), United Kingdom in International Copyright Law and Practice (Vol 1, Lslf edn, Matthew Bender 1997).
Tarja Koskinen-Olsson and Nicholas Lowe, General Aspects of collective Management (WIPO 2014) 45 <https://www.wipo.int/edocs/pubdocs/en/wipo_pub_emat_2014_1.pdf> สืบค้นเมื่อ 6 พฤศจิกายน 2565.
WIPO, Collective Management of Copyright and Related Rights (2000).
