ดนตรีในพิธีไหว้ครูพิณเพียตราชสำนักกัมพูชา

Main Article Content

โสภณ ลาวรรณ์
จตุพร ศรีม่วง

บทคัดย่อ

          งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประวัติและพัฒนาการ รวมไปถึงระเบียบพิธีกรรมและเพลงประกอบในพิธีไหว้ครูพิณเพียตราชสำนักกัมพูชา ผู้วิจัยใช้กระบวนการวิจัยเชิงคุณภาพโดยการเข้าเก็บข้อมูลภาคสนามในพิธีไหว้ครูประจำปี 2559 ของโรงเรียนมัธยมวิจิตรศิลป์ และข้อมูลเพิ่มเติมจากมหาวิทยาลัยภูมินทร์วิจิตรศิลป์ ณ กรุงพนมเปญ ประเทศกัมพูชา ผลการศึกษา พบว่า วงพิณเพียตมีรากฐานมาจากแนวคิดร่วมสมัยของนักปราชญ์ในพระราชวังของกษัตริย์ร่วมกับวิถีศาสนพิธีของพราหมณ์ ซึ่งในขณะนั้นเรียกว่า เพลงศาสนาหรือเพลงนักปราชญ์ วงพิณเพียตมาจากวงเพลงพิณซึ่งมีกำเนิดตั้งแต่สมัยนครภนม และก่อนยุคประวัติศาสตร์เขมรมีวงดนตรีประเภทหนึ่ง นิยมเรียกว่าวงเพลงคงสฺคร มีเครื่องตีเป็นหลักในการดำเนินทำนอง ดังนั้นวงเพลงพิณเพียตจึงมีที่มาจากวงเพลงพิณกับวงเพลงคงสฺคร ส่วนที่มาของพิธีไหว้ครูนั้น พบว่า กำเนิดจากพิธีโฎนตา ដូនតា จัดขึ้นเพื่อบำเพ็ญกุศลให้กับบรรพบุรุษทางดนตรีเป็นหลัก พิธีนี้มีความชัดเจนในแง่ของพิธีกรรมและเป็นระบบระเบียบชัดเจนหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 และมีการพัฒนารูปแบบมาจนถึงปัจจุบัน เช่น ผู้ประกอบพิธีเดิมนั้นจะเรียกเพลงพิณเพียตสำหรับพรใหญ่ จำนวน 33 เพลง แต่ด้วยสาเหตุปัจจัยทางการเมือง ภัยสงคราม แหล่งทุน ระยะเวลา และสาระความสำคัญ จึงมีการตัดเนื้อหาให้เหลือแต่สาระสำคัญ ที่เรียกว่าเพลงพิณเพียตสำหรับพรเล็ก จำนวน 12 เพลง พิธีไหว้ครูแบ่งออกเป็น 3 ส่วนใหญ่ ได้แก่ 1) พิธีบำเพ็ญกุศลหรือพิธีโฎนตา 2) พิธีคารวะครูดนตรีเขมร  และ 3) พิธีคารวะครูดนตรีผูกแขนรับขวัญ  ผลจากการวิเคราะห์เพลง พบว่า ทำนองหลักในเพลงส่วนใหญ่มีกลุ่มเสียง ฟซล ดร และ ซลท รม โดยลูกตกเป็นไปตามหลักสังคีตลักษณ์ อยู่ในกลุ่มเสียงของทำนองหลัก ส่วนจังหวะ แบ่งออกเป็น 3 กลุ่ม กลุ่มที่ 1 ใช่ฉิ่งเป็นเครื่องประกอบจังหวะอย่างเดียว กลุ่มที่ 2 ใช้ตะโพนบรรเลงประกอบกับฉิ่ง และกลุ่มที่ 3 บรรเลงจังหวะฉิ่ง ตะโพน กลองทัด

Downloads

Download data is not yet available.

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ลาวรรณ์ โ., & ศรีม่วง จ. (2020). ดนตรีในพิธีไหว้ครูพิณเพียตราชสำนักกัมพูชา. โขง-สาละวิน, 11(1), 41–65. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jnuks/article/view/189820
ประเภทบทความ
บทความวิจัย (Research Article)

เอกสารอ้างอิง

Boapim, S. (1995). Thai heritage. Bangkok: Odeon Store Publisher.

Chandara, Y. (2016, March 30). Interview. Ministry of Culture and Fine Arts, Cambodia.

Daravong, R. (2016, March 29). Interview. Director Secondary School of Fine Arts, Cambodia.

Dorivan, K. (2016, March 29). Interview. RUFA- Royal University of Fine Arts, Cambodia.

Khowdee, S. (2016). San Don Ta tradition. Bangkok: Faculty of Arts, Chulalongkorn University.

Pidokrajt, N. (2010). Wai Khru ceremony in Thai traditional music. (Doctoral dissertation).

Mahidol University, Bangkok.

Pikulsri, C. (2011). Pin Peat-Cambodia’s royal court ceremonial music after A.D. 1993. (Master’s thesis).

Khonkaen University, Khonkaen.

Santasombat, Y. (1997). Human and culture. (2nd ed.). Bangkok: Thammasat University Publisher.

Saret, S. (2016, March 31). Interview. Professional Director Secondary School of Fine Arts, Cambodia.

Sarin H. (2005). Khmer Orchestra (វង់ភ្លេងខ្មែរ). Cambodia: Ministry of Culture and Fine Arts.

Sokhatiyanurak, N. (1999). Musical Form and Analysis. Bangkok: Chulalongkorn University Language

Institute.

Wansiri, N. (2007). Social and cultural anthropology. Bangkok: Expernetbooks.

Wongthes, S. (2010). Ancient Cambodian musical instruments. Bangkok: College of Music Publishing

Mahidol University.