Academic Article การประพันธ์เพลง: โหมโรงศรีสุโขทัย การประพันธ์เพลง: โหมโรงศรีสุโขทัย

Main Article Content

นิติ เอมโอด

บทคัดย่อ

          เพลงโหมโรงศรีสุโขทัย เป็นผลงานการประพันธ์ของนิติ เอมโอด เพื่อใช้เป็นเพลงโหมโรงประจำวงปี่พาทย์เสภาวิทยาลัยนาฏศิลปสุโขทัย มีหลักการประพันธ์เพลงตามอย่างคีตลักษณ์ของไทย โดยนำเพลงระบำสุโขทัยอัตราจังหวะสองชั้น มาแต่งขยายขึ้นเป็นอัตราจังหวะสามชั้น บรรเลงต่อด้วยเพลงมหาชัยโดยแปรเป็นทางเดี่ยวเครื่องดนตรีและทางเปลี่ยน แล้วตัดลงท้ายแบบเพลงวา แนวคิดในการคัดเลือกเพลงที่จะนำมาประพันธ์ขึ้นเป็นเพลงประเภทเพลงโหมโรง คือ 1) ชื่อเพลง คำว่า “สุโขทัย” มีความหมายว่า รุ่งอรุณแห่งความสุข คำว่า “มหาชัย” เป็นชื่อของฤกษ์ทางโหราศาสตร์ เพลงมหาชัยเป็นเพลง  หน้าพาทย์ที่ใช้บรรเลงประกอบในพิธีกรรมอันเป็นมงคล  2) เพลงทั้งสองเพลงมีระดับเสียงทางในเหมือนกัน คือ เสียงที่เป็นเสียงหลักของระดับเสียง (Tonic) ตรงกับเสียงซอล การบรรเลงเชื่อมต่อระหว่างเพลงสามารถทำได้สนิทสนมกลมกลืนกัน และ3) สำนวนเพลงเป็นไปในแนวทางเดียวกัน เมื่อนำมาประพันธ์ขึ้นเป็นเพลงโหมโรงแล้วมีความสอดคล้องและสัมพันธ์กันเป็นอย่างดี  เพลงโหมโรงศรีสุโขทัย ได้ใช้หลักวิธีการประพันธ์ทั้งหมด 3 วิธี คือ 1) ใช้ลักษณะวิธีการประพันธ์แบบทวีคูณเพิ่มอัตราขึ้น โดยยืดขยายจากอัตราจังหวะสองชั้นเดิม ขึ้นมาเป็นอัตราจังหวะสามชั้น 2) ใช้ลักษณะวิธีการประพันธ์แบบแต่งทำนองเพลงขึ้นใหม่ โดยแปรจากทางพื้นมาเป็นทางเดี่ยว และ 3) ใช้ลักษณะวิธีการประพันธ์แบบแต่งทำนองเพลงขึ้นใหม่ โดยแปรจากทางพื้นมาเป็นทางเปลี่ยน ในการยืดขยายเพลงจากเพลงระบำสุโขทัยจากอัตราจังหวะสองชั้นเดิม ขึ้นมาเป็นอัตราจังหวะสามชั้น ได้ใช้ลักษณะทวีคูณ คือยืดขยายจากจำนวนห้องโน้ต 32 ห้อง มาเป็น 64 ห้อง โดยยึดเอาตัวโน้ตที่เป็นลูกตกเดิมของห้องโน้ตที่  4, 8, 12, 16, 20, 24, 28, 32  เป็นสำคัญ

Downloads

Download data is not yet available.

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
เอมโอด น. (2021). Academic Article การประพันธ์เพลง: โหมโรงศรีสุโขทัย: การประพันธ์เพลง: โหมโรงศรีสุโขทัย. โขง-สาละวิน, 12(2), 286–308. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jnuks/article/view/253154
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ (Academic Article)

เอกสารอ้างอิง

Pidkrach, N. (2020). Theory for Research and the Essence of Music. Lopburi: Natduriyang Printing Press.

Srisombat, R. (2011). Encyclopedia of Thai Dramatic Arts. Bangkok: ThanaThat Printing Co., Ltd.

Tramot, M. (1995). Duriyasarn. Bangkok: Kasikorn Bank Public Co., Ltd.

Tramot, M. (1997). Thai Music Studies, Academic Department. 2nd ed. Bangkok: Pikanate Printing Center.