การพัฒนาตัวแบบการฟื้นฟูชุมชนอย่างยั่งยืนด้วยทุนทางสังคมและวัฒนธรรม: กรณีศึกษาตลาดน้ำอัมพวา อำเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) สภาพการณ์ปัจจุบันของทุนทางสังคม ทุนวัฒนธรรมและการพัฒนาอย่างยั่งยืนของตลาดน้ำอัมพวา อำเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม (2) พัฒนาตัวแบบการฟื้นฟูชุมชนอย่างยั่งยืนด้วยทุนทางสังคมและวัฒนธรรมของตลาดน้ำอัมพวา อำเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม การวิจัยนี้ใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสมผสาน โดยการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้การสัมภาษณ์เชิงลึก จากผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 16 คน โดยเน้นผู้ที่มีประสบการณ์และมีบทบาทเกี่ยวข้อง รวมทั้งการสังเกตและการบันทึกภาคสนาม และการวิจัยเชิงปริมาณ ที่มีแบบสอบถามที่ผ่านการตรวจสอบคุณภาพว่า มีความเที่ยงตรงและความเชื่อถือได้เป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลตัวอย่างโดยวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นหลายชั้น จากประชากรคือ ประชากรที่อยู่อาศัยในเขตเทศบาลตำบลอัมพวา อำเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม จำนวนประชากร 3,417 คน ตัวอย่างของการวิจัยนี้ จำนวน 402 คน ผลการวิจัย พบว่า (1) ทุนทางสังคมอยู่ในระดับสูง ทุนทางวัฒนธรรมอยู่ในระดับปานกลาง และการพัฒนาที่ยั่งยืนอยู่ในระดับสูง (2) ตัวแบบการฟื้นฟูชุมชนอย่างยั่งยืนของตลาดน้ำอัมพวา อำเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม คือ ผู้นำและภาวะผู้นำ ทุนทางสังคมและทุนวัฒนธรรมเป็นปัจจัยที่ส่งผลต่อการพัฒนาอย่างยั่งยืนของตลาดน้ำอัมพวา อำเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
Amphawa Subdistrict Municipality, Samut Songkhram. (2021). History of Amphawa Subdistrict Municipality. http://amphawa.go.th/page/contents/history/
Arts Council England. (2014). Cultural capital quantitative survey: Final report November 2014. London, England: Arts Council England.
Bhuiyan, S. H. (2004). Unveiling the face of social capital: Evidence from community-based solid waste management initiatives in urban Bangladesh (Unpublished doctoral dissertation). University of Bonn, Bonn, Germany.
Borsdorf, F. (2010). Regional management is social work! Activating social capital as a key task for regional managers – The case of the Biosphere Reserve Wienerwald. In A. Borsdorf, G. Grabherr, K. Heinrich, B. Scott, & J. Stötter (Eds.), Challenges for mountain regions – Tackling complexity (pp. 162–169). Vienna.
Bourdieu, P. (1986). The forms of capital. In J. Richardson (Ed.), Handbook of theory and research for the sociology of education (pp. 241–258). Greenwood.
Bourdieu, P. (2011). The forms of capital. In I. Szeman & T. Kaposy (Eds.), Cultural theory: An anthology (pp. 81–93). Wiley-Blackwell. (Original work published 1986)
Broussine, M. (2005). Public leadership. In T. Bovaird & E. Löffler (Eds.), Public management and governance. Routledge.
Bourdieu, P., & Passeron, J.-C. (1977). Reproduction in education, society, and culture. Sage.
Cochrane, P. (2006). Exploring cultural capital and its importance in sustainable development. Ecological Economics, 57(2), 318–330.
Coleman, J. S. (1988). Social capital in the creation of human capital. American Journal of Sociology, 94, S95–S120.
Committee on Culture, United Cities and Local Governments (UCLG). (2008). Agenda 21 for culture. http://www.agenda21culture.net
Dalziel, P., et al. (2009). Sustainable development and cultural capital (Official Statistics Research Series Vol. 5). Statistics New Zealand.
DeVellis, R. F. (2003). Scale development: Theory and applications (2nd ed.). Sage.
Devine-Wright, P., Fleming, P. D., & Chadwick, H. (2001). Role of social capital in advancing regional sustainable development. Impact Assessment and Project Appraisal, 19(2), 161–167.
Ericksen, E. G. (1954). Urban behavior. Macmillan.
Fukuyama, F. (1995). Trust: The social virtues and the creation of prosperity. Penguin.
Gertenbach, L., et al. (2010). Theorien der Gemeinschaft: Zur Einführung. Junius Verlag.
Grenfell, M. J. (2014). Pierre Bourdieu: Key concepts (2nd ed.). Routledge.
Giska, R., et al. (2021). Identification of cultural capital and sustainable behavior towards sustainable development. IOP Conference Series: Earth and Environmental Science, 764, 012015.
Griswold, W. (2004). Cultures and societies in a changing world (3rd ed.). Pine Forge Press.
Hebbel, E. A. (1949). Anthropology: The study of man (3rd ed.). McGraw-Hill.
Isham, J., & Kähkönen, S. (1999). What determines the effectiveness of community-based water projects? Evidence from Central Java, Indonesia on demand responsiveness, service rules, and social capital (Social Capital Initiative Working Paper No. 14). The World Bank.
Kim, S., & Kim, H. (2009). Does cultural capital matter? Cultural divide and quality of life. Social Indicators Research, 93(2), 295–313.
Kokphon, O. (2003). Best practices of local administrative organizations. King Prajadhipok’s Institute.
Löffler, E. (2005). Governance and government: Networking with external stakeholders. In T. Bovaird & E. Löffler (Eds.), Public management and governance. Taylor & Francis.
Lamont, M., & Lareau, A. (1988). Cultural capital: Allusions, gaps, and glissandos in recent theoretical developments. Sociological Theory, 6(2), 153–168.
Marsden, T., & Hines, F. (2008). Unpacking the quest for community: Some conceptual parameters. In T. Marsden (Ed.), Sustainable communities: New spaces for planning, participation and engagement (pp. 21–44). Elsevier.
Meadowcroft, J. (2004). Participation and sustainable development: Modes of citizen, communal and organisational involvement. In W. M. Lafferty (Ed.), Governance for sustainable development: The challenge of adopting form to function (pp. 162–190). Edward Elgar.
McRobbie, A. (2005). The uses of cultural studies: A textbook. Sage.
Narayan, D., & Pritchett, L. (1999). Cents and sociability: Household income and social capital in rural Tanzania. Economic Development and Cultural Change, 47(4), 871–897.
Organisation for Economic Co-operation and Development (OECD). (2001). The well-being of nations: The role of human and social capital. OECD Publishing.
Organisation for Economic Co-operation and Development (OECD). (2006). OECD’s experience in the measurement of sustainable development (Working Paper No. 18). First meeting of the Joint UNECE/OECD/Eurostat Working Group on Statistics for Sustainable Development, Luxembourg, 3–4 April.
Office of the National Economic and Social Development Council. (2007). Strengthening social capital for sustainable development in the 10th National Economic and Social Development Plan. Office of the National Economic and Social Development Council.
Office of the National Economic and Social Development Council. (2016). NESDC and national development: From past to present. Office of the National Economic and Social Development Council.
Office of the National Economic and Social Development Council. (2020). Economic and social rehabilitation plan from the impact of COVID-19 and projects under the 400-billion-baht budget framework according to the 1-trillion-baht loan decree (Round 1). Screening Committee for Loan Expenditures. Office of the National Economic and Social Development Council.
Office of the National Economic and Social Development Board. (2005). Components of social capital. Office of the National Economic and Social Development Council.
Osborne, S. P. (2010). Introduction: The (new) public governance: A suitable case for treatment? In S. P. Osborne (Ed.), The new public governance? Emerging perspectives on the theory and practice of public governance. Routledge.
Peerapan, W., et al. (2003). Final report: Pilot project for the conservation and development of Amphawa Canal environment. Academic Services Center, Faculty of Architecture, Chulalongkorn University. Submitted to Amphawa Subdistrict Municipality, Samut Songkhram Province.
Pestoff, V. (2010). New public governance, co-production & third sector social services. Institute of Civil Society Studies, Ersta Sköndal University College.
Piamphongsant, P. (2012). Dismantling sustainable development: Ecology and social justice. Burapha Political Economy Group.
Pinitpuvadol, K., et al. (2016). Complete research report: Quick research on urgent issues of the ASEAN community regarding sustainable development. Under the project on developing domestic law to support ASEAN community operations, International Institute for Trade and Development (Public Organization). Submitted to the Secretariat of the House of Representatives.
Pootrakool, K. (2017). Building a strong foundation to lead the country toward sustainable development. Journal of Economic and Social Affairs, 54(4), October–December.
Putnam, R. D. (1993). Making democracy work: Civic traditions in modern Italy (Graduate thesis). Princeton University.
Ratthaʻammarit, N. (2015). Political equilibrium, social equilibrium. King Prajadhipok's Institute.
Ratthaʻammarit , N., et al. (2020). Study on poverty in China compared to Thailand. King Prajadhipok's Institute.
Robbins, D. (2005). The origins, early development and status of Bourdieu's concept of ‘cultural capital’. The British Journal of Sociology, 56(1), 13–30.
Rossteutscher, S. (2008). Social capital and civic engagement: A comparative perspective. In D. Castiglione, J. W. van Deth, & G. Wolleb (Eds.), The handbook of social capital (pp. 208–240). Oxford University Press.
Samut Songkhram Provincial Office of Tourism and Sports. (2021). Travel Thailand, travel Samut Songkhram. Samut Songkhram Provincial Office of Tourism and Sports.
Schuurman, F. J. (2003). Social capital: The politico-emancipatory potential of a disputed concept. Third World Quarterly, 24(6), 991–1010.
Srisatisnarakul, B. (2007). The Methodology in Nursing Research. U&I Inter Media Publishing.
Storey, J. (1999). Cultural consumption and everyday life. Arnold.
Termpittayapaisith, A. (2014). Vision and strategies for sustainable national development. Office of the National Economic and Social Development Council.
Throsby, D. (1999). Cultural capital. Journal of Cultural Economics, 23(1–2), 3–12.
Throsby, D. (2001). The environment, sustainable development and the Australian economy. In J. Nieuwenhuysen et al. (Eds.), Reshaping Australia’s economy: Growth with equity and sustainability (pp. 111–129). Cambridge University Press.
UNESCO. (2014). UNESCO culture for development indicators: Bosnia & Herzegovina’s analytical brief. UNESCO.
United Nations. (2019). World urbanization prospects: The 2018 revision. United Nations.
Vimolsiri, P. (2017). The path of Thailand toward sustainable development goals. Journal of Economic and Social Affairs, 54(4), October–December.
Wattanavrangkul, K. (2015). Inclusive and sustainable tourism. Journal of Economic and Social Affairs, 52(1), January–March.
World Bank Group. (2004). World development report 2004: Making services work for poor people. https://documents.worldbank.org/curated/en/832891468338681960
Yamane, T. (1967). Elementary sampling theory. Prentice-Hall.
