Lesson learned from the public management of Japan’s super-aged society: Looking through 3 paradigms in public administration

Main Article Content

Prakorn Siriprakob

Abstract

On account of the fact that Japan is considered one of the “super-aged societies,” Japan’s management of its large aging population therefore draws many countries’ interest. In this paper, the author poses the research question “Is Japanese public management for the super-aged society compatible with the 3 paradigms (OPM, NPM, and NPS) in public administration and how?”. The first is the OPM (old public management) paradigm, reflected in Japan’s Universal Healthcare (UC) from 1961 and the passage of the Welfare Act of Elder in 1963. At this time there was a clear emphasis on “rowing” or having the public sector deliver public services directly. Beginning in 2000, however, a NPM (new public management) paradigm emerges with the implementation of Long-term care insurance (LTCI), in which the central government “steering” by decentralizing its power in favor of local government, which in turn outsourced most of its services to the private sector and non-profit organizations (NPO). Japan’s newest phase of management illuminates yet another paradigm –new public service (NPS), which asks public officials to “serving” by facilitating citizen participation in forming and implementing policy through its Community Based Integrated Care System (CBICS) in order to bring a sense of community back to the community.

Article Details

Section
บทความวิจัยและบทความวิชาการ

References

กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ (2557). ประชากรสูงอายุไทย: ปัจจุบันและอนาคต. เอกสารประมวลสถิติด้านสังคม 1/2558 (พฤศจิกายน). กรุงเทพฯ: ศูนย์เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร สำนักงานปลัดกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.

ปกรณ์ ศิริประกอบ (2558). 3 พาราไดม์ทางรัฐประศาสนศาสตร์: แนวคิด ทฤษฎีและการนำไปปฏิบัติจริง. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุวรรณี คำมั่น และสุจิตราภรณ์ นาคะลักษณ์ (2547). โอกาสสุดท้ายของประเทศไทย: 6 ปีทองของการสร้างรากฐานการพัฒนาคนให้ก้าวไกลอย่างยั่งยืน. การสัมมนาวิชาการประจำปี 2547 ของมูลนิธิสถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย เรื่อง “เหลียวหลังแลหน้า: ยี่สิบปีเศรษฐกิจสังคมไทย” วันที่ 27-28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2547.

สุวัฒนา เลิศมโนรัตน์ (2546). ระบบประกันสังคมของญี่ปุ่น: กรณีศึกษาการดูแลระยะยาว. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์).

Berg, B. L. (2007). Qualitative research methods for the social sciences. (6th ed.). Boston, MA: Pearson.

Campbell, J. C. & Ikegami, N. (2000). Long-term care insurance comes to Japan. Health affairs. 19, 3. pp. 26-39.

Denhardt, R. B. & Denhardt, J. V. (2000). The new public service: Serving rather than steering. Public administration review. 60, 6 November/December, pp. 549-559.

Hatano, Y., Matsumoto, M., Okita, M., Inoue, K., Takeuchi, K., Tsutsui, T., Nishimura, & Hayashi, T. (2017). The vanguard of community-based integrated care in Japan: The effect of a rural town on national policy. International journal of integrated care. pp. 1-9.

Hayashi, M. (2015). Japan’s long-term care policy for older people: The emergence of innovative “mobilisation” initiatives following the 2005 reforms. Journal of aging studies. pp. 11-21.

Ikegami, N. (2008). Providing care for the ageing society. In F. Coulmas, H. Conrad, A. Schad-Seifert, & G. Vogt. (Eds.) The demographic challenge: A handbook about Japan. (pp. 1049-1064). Leiden, The Netherland: Brill

Ikegami, N., Byung-Kwan, Y., Hashimoto, H., Matsumoto, M., Ogata, H., Babazono, A., Watanabe, R., Shibuya, K., Bong-Min, Y., Reich, M. R. & Kobayashi, Y. (2011). Japanese universal health coverage: Evolution, achievements, and challenges. The lancet. 378 (9796). pp.1106-1115.

Ikegami, N., Ishibashi, T., & Amano, T. (2014). Japan’s long-term care regulations focus on structure – rationale and future prospects. In V. Mor, T. Lenone, & A. Maresso (Eds.). Regulating long-term care quality: An international comparison. (pp. 121-143). New York: Cambridge University Press.

Iwana, R. (2017). Super aged society: Japan. เอกสารประกอบการบรรยาย Tokyo, Japan: Mitsubishi-UFJ Research and Consulting.

Matsuda, S. & Yamamoto, M. (2001). Long-term care insurance and integrated care for the aged in Japan. International journal of integrated care. 1, 1 (September), pp. 1-11.

Ministry of Health, Labour and Welfare (2017). Japan 2035: Leading the world through health. Brief summary. ที่มา: http://www.mhlw.go.jp/seisakunitsuite/bunya/hokabunya/shakaihoshou/hokeniryou2035/assets/file/healthcare2035_proposal_150703_slide_en.pdf สืบค้นเมื่อ 25 กันยายน ค.ศ. 2017.

Ministry of Health, Labour and Welfare (2016). Long term care insurance system of Japan. ที่มา: http://www.mhlw.go.jp/english/policy/care-welfare/care-welfare-elderly/dl/ltcisj_e.pdf สืบค้นเมื่อวันที่ 23 กันยายน ค.ศ. 2017.

Miskolczi, M. & Csefalvaiova, K. (2013). Process of population ageing and its dynamic. Paper presented at the 7th International days of statistics and economics. Prage, Czech Republic. ระหว่างวันที่ 19-21 กันยายน ค.ศ. 2013.

Olivares-Tirado, P. & Tamiya, N. (2014). Trends and factors in Japan’s Long-Term care insurance system: Japan’s 10-year experience. New York: Springer.

O’leary, Z. (2017). The essential guide to doing your research project. (3rd ed.). Thousand Oaks, CA: Sage publications.

Osborne, D. & Gaebler, T. (1992). Reinventing government: How the entrepreneurial spirit is transforming the public sector. Reading, MA: Addison-Wesley.

Shimizutani, S. (2013). The future of long-term care in Japan. RIETI discussion paper series 13-E-064. Japan: The Research Institute of Economy, Trade and Industry.

Tamiya N., Noguchi, H., Nishi, A., Reich, M. R., Ikegami, N., Hashimoto, H., Shibuya, K., Kawachi, I. & Campbell, J. C. (2011). Population ageing and wellbeing; Lessons from Japan’s long-term care insurance policy. The lancet. 378 (9797). pp 1183-1192.

Tokoro, M. (2009). Ageing in Japan: Family changes and policy developments. In T. Fu & R. Hughes. (Eds.) Ageing in East Asia: Challenges and policies for the twenty first century. (pp. 54-71). New York, NY: Routledge.

Tokyo metropolitan government (2015). Long-term care insurance system. (April) Tokyo, Japan: Bureau of Social Welfare and Public Health.

Tomufumi, S. (2013). Learning from the approaches in Japan. เอกสารนำเสนอที่ The 11th ASEAN & Japan High Level Officials Meeting on Caring Societies. (5 ธันวาคม ค.ศ. 2013).

Weber, M. (1958) by H. H. Gerth & C. W. Mills (translated, edited, and with an introduction). From Max Weber: Essays in sociology. New York: A Galaxy Book.

Yin, R. K. (2003). Case study research: Design and methods. (3rd ed.). Thousand Oaks, CA: Sage Publications