The VN Compounding and Meaning in Japanese and Thai
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aimed to study VN compounding in Japanese and Thai by comparing them to head-initial language and head-final language and by studying the meaning of VN compound nouns in Japanese and Thai. The research used the documentary approach. VN compound nouns were gathered from 20 Japanese textbooks and related researches, with 216 words of VN in Japanese and 790 words of VN in Thai. The findings revealed that the combination of VN compound nouns in Japanese harmonized with head-final language, while the combination of some of the VN compound nouns in Thai harmonized with head-initial language and some did not; and there were 2 types of meanings: lexical meaning and extended meaning. Most extended meanings functioned as the naming of people, things, events, activities, and so on.
Article Details
ข้อความและข้อคิดเห็นต่างๆ ในบทความเป็นของผู้เขียนบทความนั้นๆ ไม่ใช่ความเห็นของกองบรรณาธิการหรือของวารสาร jsn Journal
References
จุฬารัตน์ เดชะโชควิวัฒน์, และคณะ. (2548). พจนานุกรมญี่ปุ่น-ไทย. กรุงเทพฯ: ภาษาและวัฒนธรรม.
ชมพูนุช ธารีเธียร. (2553). คำกริยากลืนความในภาษาไทยถิ่นอีสาน. วารสารมนุษยศาสตร์, 17(2), 89-108.
ณัฏฐิรา ทับทิม. (2557). ภาษาศาสตร์ภาษาญี่ปุ่นเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณัฏฐิรา ทับทิม. (2559). ลักษณะการประสมและความหมายคำประสม NV ในภาษาญี่ปุ่นและภาษาไทย. วารสารเครือข่ายญี่ปุ่นศึกษา, 6(1), 74-94.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์.
ศุภชัย ต๊ะวิชัย. (2556). การขยายความหมายของคำว่า “หลัง” ในภาษาไทย. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ฉบับการประชุมวิชาการมหาวิทยาลัยมหาสารคามวิจัยครั้งที่ 9, หน้า 24-41. เข้าถึงได้จาก http://www.journal.msu.ac.th/upload/articles/article680_48477.pdf
แสงเทียน เพ็งคุ้ม. (2535). วิเคราะห์คำประสมจากพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2526.มหาวิทยาลัยนเรศวร.
อนงค์รุ่งแจ้ง. (2528ก). ความหมายคำประสม. วารสารมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 4(1), 1-13.
อนงค์รุ่งแจ้ง. (2528ข). ความหมายคำประสม. วารสารมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 4(2),179-187.
Lakoff, G. & Johnson, M. (1980). Metaphor we live by. Chiicago: The university of Chicaco Press.
Li, C. N. & Thompson, S. A. (1976). Subject and Topic, A New Typology of Language. New York: Academic Press.
大田垣仁.(2009).「指示的換喩と意味変化―名前転送における語彙化のパターン」『日本語の研究』, 5(4), pp. 31-46.
広辞苑. (2008).新村出編.東京: 岩波書店.
澤田浩子・中川正之.(2004).「中国語における語順と主題化―主題化とその周辺の概念を中心に―」『主題の対照』, pp. 19-42.
島村礼子. (2012).「語の構造と名づけの機能の関係について―「形容詞＋名詞」 形と 「形容名詞（形容動詞）＋名詞」 形の複合語の場合―」 『津田塾大学紀要』(44), pp. 37-67.
陳頴卓. (2012).「「手」 に関する比喩表現について―日本語と中国語における表現の比較―」『山口国文』(35), pp. 68-55.
日本語教育事典. (2000). 日本語教育学会編.東京: 大修館書店.
野田大志. (2011). 『現代日本語における複合語の意味形成―構文論によるアプローチ―』 博士学位論文名古屋大学大学院国際言語文化研究科名古屋大学.
望月通子・船城道雄. (2001).「日英語における語順の対照的研究」 『外国語教育研究』(2), pp. 59-70.