The Study of Social Media Usage Behavior to Enhance Japanese Language Skills of Japanese Major Students in Southern Thailand

Main Article Content

Niyoh Chalong

Abstract

This study aimed to investigate social media usage behaviors to enhance Japanese Language Skills and examine factors associated with such behaviors. The sample comprised 148 Japanese language students from Prince of Songkla University, Pattani Campus, and Thaksin University, Songkhla Province. A descriptive analytical research approach was employed, and the data were analyzed utilizing percentage, mean, and standard deviation statistics, along with Crosstabs and Chi-square tests for variable relationship analysis. The findings revealed that students engaged in social media usage for Japanese language development at a "frequent" level. The most prevalent behavior was vocabulary learning through music listening. The most common "sometimes" behavior was participating in online learning groups or activities. The predominant "regular" behavior was practicing Japanese translation skills using specific translation programs or applications. Content creation in Japanese was identified as the least frequent behavior, occurring at a "rarely" level.


Cross Tabulation analysis revealed that academic year, GPA, JLPT proficiency examination, exchange experience, and duration of exchange programs in Japan were significantly associated with social media usage behaviors for Japanese language skill development (p < 0.05). Conversely, gender, usage frequency, duration per session, and timing of use showed no significant relationship with social media usage behaviors for Japanese language development. Regarding learning support needs for Japanese language instruction, students identified two primary requirements: social media platforms for self-directed Japanese language skill development outside the classroom and the integration of social media applications within classroom instruction. These findings provide valuable contributions to Japanese language pedagogy by enhancing educators' understanding of students' purposes and preferences for social media usage in language learning. The results can be applied to the development of Japanese language teaching methodologies and the design of learning activities that promote student engagement both inside and outside the classroom.

Article Details

Section
บทความวิจัย

References

คชาภัช หลิมเจริญ และวลี รุ่งรัตน์ธวัชชัย. (2565).การพัฒนาทักษะความสามารถทางด้านภาษาญี่ปุ่นในยุคดิจิทัล.วารสาร

มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 5(1), 7-15.

จักรกริช ปิยะ. (2557). การศึกษาการใช้สื่อสังคมออนไลน์ (Social media) เพื่อการบริหารงานก่อสร้าง กรณีศึกษาห้าง

หุ้นส่วนจำกัดเทคโนบิวเดอร์ (2001) อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา.[วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี.

จุฑารัตน์ ศราวณะวงศ์, ขจร ฝ้ายเทศ, ดวงแก้ว เงินพูนทรัพย์,และวัลลภา จันทรดี. (2560). พฤติกรรมการใช้สื่อสังคมออนไลน์

ของนิสิตระดับปริญญาตรีมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. วารสารบรรณศาสตร์ มศว, 10(2), 17-31.

ฐปนัท แก้วปาน,วันเพ็ญ แก้วปาน,จุฑาธิป ศีลบุตร, อัญชลี ชนะค้า,อภิวัฒน์ วงค์ณรัตน์, และประยุทธ อินแบน. (2565).

พฤติกรรมการใช้สื่อสังคมออนไลน์เพื่อการเรียนของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์ จังหวัดฉะเชิงเทรา.วารสารศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 14(1), 94-112.

ณรงค์ศักดิ์ พิชญพิศุทธิ์. (2567). ความคิดเห็นของผู้เรียนต่อการใช้คลิปข่าวจาก YouTube ช่องข่าวญี่ปุ่นในการฝึกแปลแบบ

ล่ามพูดตามจากภาษาญี่ปุ่นเป็นภาษาไทย.วารสารเครือข่ายญี่ปุ่นศึกษา, 14(1), 148-166.

ธนารักษ์ สารเถื่อนแก้ว, ขัณธ์ชัย อธิเกียรติ, และทิชพร นามวงศ์. (2567). การใช้สื่อสังคมออนไลน์เพื่อส่งเสริมทักษะการ

เรียนรู้ของผู้เรียนในยุคดิจิทัล. Journal of Applied Education, 2(5), 37-44.

ทรรศนีย์ คีรีศรีและสมิหลา คีรีศรี. (2562).พฤติกรรมการใช้สื่อสังคมออนไลน์ในการพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษของนักเรียน

ระดับปริญญาตรี คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย สงขลา(รายงานผลการวิจัย).มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย.

ปฎิยุทธ์ ธันวานนท์. (2560) การสำรวจเพื่อพัฒนาแบบเรียนภาษาญี่ปุ่นให้สอดคล้องกับพฤติกรรมการเรียนรู้ผ่านสื่อออนไลน์

ของนักศึกษามหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์(รายงานผลการวิจัย). มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.

ภัทราวรรณ กวาวสามและพระมหาสุริยาแซ่ย่าง. (2566).การศึกษาพฤติกรรมการใช้สื่อออนไลน์เพื่อพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษ

ของนิสิตวิทยาลัยสงฆ์เชียงราย, 5(2), 439-444.

โรสลีน่า สุมาลี. (2563). การใช้สื่อสังคมออนไลน์ของนักเรียนที่มีความสามารถด้านการพูดภาษาอังกฤษในระดับสูงและปัจจัยที่

ส่งเสริมความสามารถด้านการพูด. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

นฤมล บุญส่ง. (2561).สื่อสังคมกับการเรียนการสอนในศตวรรษที่ 21. Veridian E-Journal, Silpakorn University สาขา

มนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์และศิลปะ. 11(1), 2873-2885.

วิกรม จันทรจิตร, จิราวรรณ สุทธิธรรมและปธกร ทองบุญยัง. (2563).พฤติกรรมการอ่านภาษาอังกฤษบนสื่อสังคมออนไลน์

ของนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต. การประชุมวิชาการระดับชาติมหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต

ครั้งที่ 14“การพัฒนางานวิจัยและนวัตกรรมในยุคโควิด-19” (รายงานผลการวิจัย). มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต.

วราพร ดำจับ. (2562). สื่อสังคมออนไลน์กับการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21.วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่โจ้, 7(2), 143-

สุมนต จิตตสาคร และประภาส พาวินันท์. (2561). การรับสารสนเทศดานทักษะภาษาอังกฤษจากสื่อสังคมออนไลนของ

นักศึกษามหาวิทยาลัยรามคําแหง. อินฟอรเมชั่น. 25(2), 31-42.

สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2567).การสำรวจการมีการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในครัวเรือน พ.ศ. 2567 (ไตร

มาส 4 เดือนตุลาคม–ธันวาคม 2567) : สำนักงานสถิติแห่งชาติ กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม.

สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2567).การสำรวจการใช้และการเข้าถึงโทรคมนาคม พ.ศ. 2567: สำนักงานสถิติแห่งชาติ กระทรวง

ดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม

หยกขาว สมหวัง. (2562).การพัฒนาทักษะทางภาษาจีนจากประโยชน์ของการใช้เฟซบุ๊กในกลุ่มนักศึกษาสาขาวิชาภาษาจีน

มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี.วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี, 8(2), 157-171.

เรืองริน เจนวิทยารักษ์, กิตติพงศ์ เยี่ยมกร,ศรอนงค์ มากชู, สโรชา แสงอนนท์,และชุติมา เนินพลอย. (2562). พฤติกรรมการ

ใช้สื่อออนไลน์ในการพัฒนาภาษาอังกฤษนอกชั้นเรียนของนักศึกษาสาขาวิชาภาษาอังกฤษธุรกิจ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฎนครศรีธรรมราช(รายงานผลการวิจัย). มหาวิทยาลัยราชภัฎนครศรีธรรมราช

ระวิ แก้วสุกใสและชัยรัตน์ จุสาโล. (2556). เครือข่ายสังคมออนไลน์: กรณีเฟสบุ๊ค (Facebook) กับการพัฒนาผู้เรียน.

Princess of Naradhiwas University Journal, 5(4), 195–205.

อรุณรัตน์ ศรีชูศิลป์. (2554). พฤติกรรมการใช้เครือข่ายสังคมออนไลน์ของนักศึกษาปริญญาบัณฑิต คณะครุศาสตร์

ศึกษาศาสตร์ในมหาวิทยาลัยของรัฐ.[วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต] มหาวิทยาลัยศิลปากร.

村上正行 (2012).「ソーシャルメディアを活用した大学教育」.『リメディアル教育研究』7(2), 189-

三國喜保子・谷口美穗・岩下智彦・川崎タルつぶら・張世襲・岩本尚希 (2011). 「日本語学習者の教

室外におけるメディア使用の実態─ 6カ国におけるアンケート調査から─」.『桜美林言語教育論叢』7, 147-162.

望月良浩・森祐太 (2014).「日本語学習者のソーシャルメディア利用に関する意識調査:デジタル世代

の実状と教室を繋ぐクラス活動を目指して」.University of Michigan, 167-181.