โรคระบาดกับคุณค่าความเป็นมนุษย์ใน เมะมุฌิริ โคะอุชิ

บทคัดย่อ

ความป่วยไข้และโรคภัยเป็นประเด็นที่ถูกนำเสนอในวรรณกรรมชาติต่างๆมาเป็นเวลานาน นอกจากเอกสารทางวิชาการและหลักฐานทางประวัติศาสตร์อื่นๆแล้ว  เรายังสามารถเรียนรู้และรับทราบถึงความเป็นไปในอดีตเกี่ยวกับเรื่องความเจ็บป่วย ความเจ็บไข้ โรคภัยและโรคระบาดต่างๆผ่านวรรณกรรม การเล่าเรื่องโรคภัยต่างๆผ่านวรรณกรรมนี้ไม่เพียงเป็นการเอื้อให้ผู้อ่านสามารถจินตนาการถึงสภาพความเป็นไปของสังคมในขณะที่เกิดโรคภัยต่างๆเท่านั้น แต่ยังสะท้อนให้เห็นถึงแนวคิดของผู้เขียนที่มีต่อประเด็นปัญหาสังคมอื่นๆบางประการที่ดำรงอยู่ในขณะนั้น สำหรับนวนิยายร่วมสมัยของญี่ปุ่นเรื่อง เมะมุฌิริ โคะอุชิ『芽むしり仔撃ち』ที่รังสรรค์ขึ้นโดยโอเอะ เค็นสะบุโร ใน ค.ศ. 1958 ก็เช่นกัน ผู้เขียนได้ใช้ “โรคระบาด” （疫病）ที่มีลักษณะอาการคล้ายโรคห่า เป็นองค์ประกอบสำคัญในการนำเสนอประเด็นปัญหาต่างๆในสังคมญี่ปุ่นในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่สอง  ในบทความวิจัยชิ้นนี้ผู้วิจัยมีวัตถุประสงค์ที่จะศึกษาว่าผู้เขียนได้ใช้ “โรคระบาด” ในฐานะที่เป็นองค์ประกอบสำคัญในนวนิยายเรื่อง   เมะมุฌิริ โคะอุชิ อย่างไร อีกทั้งการใช้โรคระบาด ในฐานะที่เป็นองค์ประกอบสำคัญในเรื่อง ได้สะท้อนให้เห็นถึงปัญหาสังคมหลังสงครามโลกครั้งที่สองและแนวคิดที่เกี่ยวกับมนุษย์ในสังคมร่วมสมัยอย่างไร จากการศึกษาพบว่าผู้เขียนได้ใช้องค์ประกอบสำคัญคือ “โรคระบาด”ในการสร้างกระบวนการลดทอนคุณค่าความเป็นมนุษย์ของกลุ่มตัวละครเอก และถ่ายทอดปัญหาเรื่องคุณค่าความเป็นมนุษย์ เช่น ความเหลื่อมล้ำในสังคม และปัญหาการถูกกดทับทางอำนาจในสังคมญี่ปุ่นในช่วงเวลาดังกล่าว อันเป็นภาพสะท้อนของมนุษย์ในแง่ลบ แต่ในขณะเดียวกัน “โรคระบาด” เป็นองค์ประกอบสำคัญของเรื่องในการนำเสนอประเด็นเรื่องคุณค่าความเป็นมนุษย์ในแง่บวก เช่น ความมีอิสรภาพเป็นเอกเทศของมนุษย์ มิตรภาพระหว่างเพื่อนมนุษย์ ซึ่งตอกย้ำแนวคิดเรื่องความเป็นสองนัย （両義性）ของสรรพสิ่งที่โอเอะ เค็นสะบุโรยึดถือ