การศึกษาข้อผิดพลาดและแนวทางการแก้ไขการเขียนเรียงความภาษาญี่ปุ่นชั้นต้นของ นักศึกษาคณะศิลปศาสตร์ หลักสูตรภาษาญี่ปุ่นธุรกิจ สถาบันการจัดการปัญญาภิวัฒน์ ประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาข้อผิดพลาด แนวทางแก้ไขและการป้องกันข้อผิดพลาดในการเขียนเรียงความภาษาญี่ปุ่นระดับต้น กลุ่มเป้าหมายคือนักศึกษาระดับปริญญาตรี ชั้นปีที่ 2 ภาคปกติ ที่ลงทะเบียนเรียนรายวิชา BJ 61248 การเขียนภาษาญี่ปุ่น สถาบันการจัดการปัญญาภิวัฒน์ จำนวน 50 คน โดยใช้วิธีให้เขียนเรียงความคนละ 2 เรื่อง คือ 「私の家族」และ 「私の町」รวม 883 ประโยค ผลการวิจัยพบว่ามีข้อผิดพลาดในการเขียนเรียงความภาษาญี่ปุ่นทั้งหมด 339 จุด แบ่งเป็นข้อผิดพลาดระดับคำศัพท์ปรากฏข้อผิดพลาดมากที่สุดจำนวน 193 จุด รองลงมาคือข้อผิดพลาดระดับโครงสร้างประโยค 133 จุด และข้อผิดพลาดระดับข้อความ 13 จุด ตามลำดับ ลักษณะข้อผิดพลาดมีดังนี้ ระดับคำศัพท์มีการสะกดคำและเขียนตัวอักษรคันจิผิด รวมถึงการเลือกคำภาษาญี่ปุ่นไม่เหมาะสมตามประเภทของคำ ระดับโครงสร้างประโยค มีการใช้คำช่วยและภาคแสดงผิด รวมถึงการเชื่อมประโยคหน้าหลังไม่เหมาะสม และระดับข้อความ มีการใช้ประโยคแสดงคุณลักษณะของคนหรือสิ่งของและใช้ลักษณนามไม่ถูกต้อง เพื่อป้องกันข้อผิดพลาดในการเขียนเรียงความ นอกจากการใช้คำช่วยภาษาญี่ปุ่นที่ผู้เรียนมักใช้ผิดแล้ว การสอนคำศัพท์โดยเน้นการสะกดคำ การเขียนอักษรคันจิ ชนิดของคำและความหมายของคำแล้ว ผู้สอนควรพัฒนาทักษะการเขียนเรียงความโดยเริ่มฝึกจากประโยคความเดียวไล่ระดับไปยังประโยคความซ้อน เพื่อให้ผู้เรียนสามารถถ่ายทอดเรื่องราวและลำดับเหตุการณ์เนื้อหาที่เขียนได้อย่างถูกต้องเชิงโครงสร้างไวยากรณ์และสอดคล้องกับบริบท
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความและข้อคิดเห็นต่างๆ ในบทความเป็นของผู้เขียนบทความนั้นๆ ไม่ใช่ความเห็นของกองบรรณาธิการหรือของวารสาร jsn Journal
เอกสารอ้างอิง
ราชบัณฑิตยสถาน.(2554). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2554. [ออนไลน์]. https://dictionary.orst.go.th/
วรรณี โสมประยูร. (2535). การสอนภาษาไทยระดับประถมศึกษา. ไทยวัฒนาพานิช.
ศิริมา ปุรินทราภิบาล. (2010). ภาษาแม่กับการเรียนภาษาต่างประเทศ. Journal of Humanities and Social Sciences, 6(2), 47-78.
สุณีย์รัตน์ เนียรเจริญสุข. (2551). วิเคราะห์ข้อผิดพลาดด้านการเขียนของนักศึกษาไทยที่เรียนภาษาญี่ปุ่นระดับสูง. วารสารศิลปศาสตร์ 8(1), 109-131.
สนิท ตั้งทวี. (2538). การใช้ภาษาเชิงปฎิบัติ. (พิมพ์ครั้งที่ 2). โอเดียนสโตร์.
เสนีย์ วิลาวรรณ. (2547). ชุดพัฒนาทักษะภาษา ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 เล่ม 4. สำนักพิมพ์วัฒนาพานิช.
สมเกียรติ เชวงกิจวณิช และ ชิซุกุ ยานางิซาวะ. (2560). เทคนิคพื้นฐานการเขียนเรียงความภาษาญี่ปุ่น. (พิมพ์ครั้งที่ 1). สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุ่น).
สมพร มันตะสูตร. (2540). การเขียนเพื่อการสื่อสาร. (พิมพ์ครั้งที่ 2). โอเดียนสโตร์.
สร้อยสุดา ณ ระนอง. (2546). การศึกษาประโยคผิดในเรียงความภาษาญี่ปุ่นขั้นต้นและขั้นกลางของนักศึกษาชาวไทย: ปัญหาการใช้คำช่วย. การประชุมทางวิชาการของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ครั้งที่ 41, 448-455.
小野田亮介 (2012). 初等教育において習慣化可能な作文課題および実施方法の検討—リレー作文を使用して—. 『教育心理学研究』60(4), 402-415.
作文クラブ.「 作文を書く６つの手順」Retrieved from https://service.zkai.co.jp/el/course/sakubun_club/sakubun-kakikata/6steps.html
ちょこまな.「上達する作文の書き方8つ｜基本からワンランク上を目指す書き方まで徹底解説！」 Retrieved from https://b-engineer.co.jp/chokomana/e-s-student/education/1100658
ビアルケ(當山)千咲・柴山真琴・高橋登・ 池上摩希子(2019). 継承日本語学習児における二言語の作文力の発達過程―ドイツの補習校に通う独日国際児の事例から―. 『日本語教育』(172), 102-117.
細川英雄(1993). 留学生日本語作文における格関係表示の誤用について.『早稲田大学日本語研究教育センター紀要』5,70-89.
福田純也・ 石井雄隆 (2016). 中国語を第一言語とする日本語学習者の作文に対する日本語教師の評価―一般化可能性理論を用いた検討―. 『日本教科教育学会誌』39(2),81-89.
楊 帆(2014). 中級日本語学習者の作文における困難点: 文構造の呼応関係について. 『秋田大学国際交流センター紀要』3,15-28.
