วัฒนธรรมการแต่งกายบาบ๋าจังหวัดพังงา BABA Dress Culture of Phang-nga Province
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยครั้งนี้มุ่งศึกษาองค์ความรู้วัฒนธรรมการแต่งกายบาบ๋าของจังหวัดพังงา และศึกษาแนวทางในการอนุรักษ์วัฒนธรรมการแต่งกายบาบ๋าจังหวัดพังงา ซึ่งการศึกษาในครั้งนี้เป็นการศึกษาถึงปรากฏการณ์จริงที่ปรากฏในสังคม โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) ในการศึกษาข้อมูลเชิงลึก เป็นการศึกษาค้นคว้า รวบรวมข้อมูลจากหนังสือ งานวิจัยและศึกษาภาคสนาม
วัฒนธรรมการแต่งกายของชาวบาบ๋า มีลักษณะผสมผสาน ระหว่างวัฒนธรรมการแต่งกายแบบจีน วัฒนธรรม การนุ่งผ้าปาเต๊ะอย่างมลายูและวัฒนธรรมการแต่งกายแบบตะวันตก การแต่งกายชายและหญิงชาวบาบ๋า ในอดีตจะเปลี่ยนแปลงไปตามฐานะ เพศและยุคสมัย ส่วนปัจจุบันการแต่งกายบาบ๋าในจังหวัดพังงา ผู้หญิงนิยมสวมเสื้อคอตั้งแขนจีบและสวมผ้าปาเต๊ะ ผู้ชายนิยมสวมชุดนายเหมืองอันถือเป็นเอกลักษณ์การแต่งกายอย่างหนึ่งที่ได้รับการยอมรับในจังหวัดพังงา
แนวทางการอนุรักษ์วัฒนธรรมการแต่งกายบาบ๋าจังหวัดพังงา เกิดจากความร่วมมือของหน่วยงาน ในลักษณะของการบูรณาการความร่วมมือของหน่วยงานและองค์กรทุกภาคส่วนในจังหวัดพังงา
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมส่งเสริมวัฒนธรรม. พระราชบัญญัติวัฒนธรรมแห่งชาติ พ.ศ.2553. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: http://www.culture.go.th/ subculture9/images/stories/files/rule/culture_2553.pdfm. [18 เมษายน 2559].
เกรียงไกร ฮ่องเฮงเล็ง. (2554). การเมืองเรื่องชาติพันธุ์และอัตลักษณ์ของไทยทรงดำ : ศึกษากรณีอำเภอเขา
ย้อย จังหวัดเพชรบุรี. (วิทยานิพนธ์ปริญญาสังคมวิทยามหาบัณฑิต). สาขาวิชาสังคมวิทยา, ภาควิชา
สังคมวิทยาและมานุษยวิทยา, คณะรัฐศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
คณาจารย์ภาควิชาสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. (2553). สังคมและวัฒนธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 12. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชมรมชาวบาบ๋าฝั่งทะเลอันดามัน. อัตลักษณ์และการแต่งกายชาวบาบ๋าฝั่งทะเลอันดามัน. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา :https://andaman365.blogspot.com/2015/10/baba_2.html. [3 กันยายน 2559].
ปัญญา เลิศไกร, ลัญจกร นิลกาญจน์. (2559, กรกฎาคม–ธันวาคม). การเก็บข้อมูลวิจัยชุมชนภาคสนาม.
วารสารนาคบุตรปริทรรศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช. 8(2).
ปราณี สกุลพิพัฒน์ และคณะ. (2555). รายงานผลการจัดเก็บและรวบรวมข้อมูลมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรม “การแต่งกายของชุมชนบาบ๋าเพอรานากัน”. กรมส่งเสริมวัฒนธรรม.
วรดี เลิศไกร, จรุงใจ มนต์เลี้ยง และสุชาดา จิตกล้า. (2559, มกราคม–มิถุนายน). การจัดกิจกรรมของ
เล่นภูมิปัญญาเพื่อพัฒนาเด็กปฐมวัยกรณีเทศบาลตำบลทอนหงส์ อำเภอพรหมคีรี จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารนาคบุตรปริทรรศน์ มหาวิทยาลันราชภัฏนครศรีธรรมราช. 8(1).
พัณณมาศ พิชิตกุล, สมพร จารุนัฎ, สารินทร์ มาศกุล, ศรีสะอาด ตั้งประเสริฐ. (2531). ขอบข่ายภูมิศาสตร์.
กรุงเทพมหานคร: คุรุสภา.
วิมล จิโรจพันธุ์, ประชิด สกุณะพัฒน์, กนิษฐา เชยกีวงศ์. (2551). มรดกทางวัฒนธรรมภาคใต้. กรุงเทพมหานคร: แสงดาว.
วิมล โสภารัตน์. ประวัติความเป็นมาของเมืองพังงา. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: http://www.kuapa.com. [18 สิงหาคม 2559].
. เล่าเรื่องเมืองตะกั่วป่า. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: http://www.kuapa.com. [18 สิงหาคม 2559].
ยศ สันตสมบัติ. (2556). มนุษย์กับวัฒนธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 4. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์.
สำนักงานเลขาธิการคณะรัฐมนตรี. (2557). คำแถลงนโยบายของคณะรัฐมนตรีพลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา
นายกรัฐมนตรี แถลงต่อสภานิติบัญญัติ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์คณะรัฐมนตรีและราชกิจจานุเบกษา.
ศูนย์ข้อมูลอัญมณีและเครื่องประดับ สถาบันวิจัยและพัฒนาอัญมณีและเครื่องประดับแห่งชาติ (องค์การมหาชน). (2558). เรื่องน่ารู้ อัญมณีและเครื่องประดับในอาเซียน. ฉะเชิงเทรา: โรงพิมพ์สิริวัฒนาอินเตอร์พริ้นท์.
อมรา พงศาพิชญ์. (2541). วัฒนธรรม ศาสนา และชาติพันธุ์: วิเคราะห์สังคมไทยแนวมานุษยวิทยา. พิมพ์ครั้งที่ 5.กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อรพรรณ ฐานะศิริพงศ์. (2555). กระแสวัฒนธรรมจีนบาบ๋า ในบริบทการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม: ศึกษาเฉพาะกรณีถนนถลาง อำเภอเมือง จังหวัดภูเก็ต. (วิทยานิพนธ์ปริญญามานุษยวิทยามหาบัณฑิต), สาขาวิชามานุษยวิทยา, ภาควิชาสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา, คณะรัฐศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Nguyen Thi Thuy Chau. (2549). วัฒนธรรมการแต่งกายของคนไทดำในสาธารณรัฐสังคมนิยมเวียดนาม:
กรณีศึกษาหมู่บ้านป๊าน ตำบลเจี่ยงลี่ อำเภอถ่วนเจิว จังหวัดซินลา. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). สาขาสังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร.
