การบริหารจัดการเครือข่ายการวิจัย กลุ่มการสำรวจความหลากหลายทาง ชีวภาพในท้องถิ่น : มหาวิทยาลัยราชภัฏและมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลภาคใต้ The Networking Management of Survey Local Biodiversity Research : Rajabhat University and Rajamangala University of T
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการบริหารจัดการเครือข่ายการวิจัย กลุ่มการสำรวจความหลาก
หลายทางชีวภาพในท้องถิ่น โดยมีวิธีดำเนินงานคือ 1) ศึกษารายละเอียดงานวิจัยในโครงการวิจัยความหลากหลายทางชีวภาพ ที่ได้รับทุนสนับสนุนปีงบประมาณ 2558 ของมหาวิทยาลัยราชภัฏและมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลภาคใต้ แล้วคัดเลือกเฉพาะเรื่องที่มีความเกี่ยวข้องกับการสำรวจความหลากหลายทางชีวภาพในท้องถิ่น 2) การจัดกิจกรรมพัฒนานักวิจัยตั้งแต่ในระยะต้น ระยะดำเนินงาน และระยะเสร็จสิ้นการดำเนินงาน และ 3) สังเคราะห์ ถอดบทเรียนกระบวนการบริหารจัดการเครือข่ายการวิจัยแบบมีส่วนร่วม จากโครงการวิจัยทั้งหมด 28 เรื่อง แต่ผู้วิจัยคัดเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง เฉพาะเรื่องที่เกี่ยวกับการสำรวจความหลากหลายทางชีวภาพในท้องถิ่น จำนวน 8 เรื่อง พบว่า การบริหารจัดการเครือข่ายการวิจัยแบบมีส่วนร่วม ด้านการสำรวจความหลากหลายทางชีวภาพท้องถิ่น มีดังนี้
1) การสร้างวัฒนธรรม ซึ่งประกอบด้วย การสร้างจิตวิจัยด้วยสร้างความตระหนักให้แก่บุคลากรว่าการวิจัยเป็นภารกิจที่สำคัญในการจัดการศึกษา ส่งเสริมค่านิยมและทัศนคติที่ดีในการทำวิจัย สร้างเครือข่ายในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ และส่งเสริมกระบวนการมองอนาคต (Foresight) และสร้างภาพอนาคต (Scenario Planning) ของการวิจัย การสร้างบรรยากาศการวิจัย ด้วยการปรับระเบียบ กฎเกณฑ์ที่เกี่ยวกับการวิจัยของแต่ละมหาวิทยาลัยให้เอื้อต่อการทำวิจัย สร้างเครือข่ายการวิจัย (Network/Cluster) การพัฒนาระบบการประชาสัมพันธ์และสื่อสารเกี่ยวกับการวิจัย แหล่งทุนวิจัย การยกย่องเชิดชูอาจารย์ที่ประสบความสำเร็จในการผลิตผลงานวิจัย และการจัดการความรู้ ด้วยการสนับสนุนการเผยแพร่ผลงานวิจัยและงานสร้างสรรค์ทั้งในวงการวิชาการและการนำไปใช้ประโยชน์กับชุมชนท้องถิ่น การสนับสนุนความร่วมมือระหว่างนักวิจัยกับองค์กรภายนอกสถาบันเพื่อการนำผลงานไปใช้ประโยชน์ และการสนับสนุนการจดสิทธิบัตรการซื้อขายทรัพย์สินทางปัญญาตลอดจน การคุ้มครองสิทธิของงานวิจัย หรือสิ่งประดิษฐ์หรือนวัตกรรมให้แก่นักวิจัยเจ้าของผลงาน
2) การพัฒนานักวิจัย ประกอบด้วย การสร้างผู้นำนักวิจัย ด้วยการสร้างความตระหนักให้แก่ผู้บริหารรู้ว่าต้องพร้อมที่จะเรียนรู้และพัฒนาตนเองอย่างต่อเนื่องเพื่อเป็นนักวิจัยอาวุโสถ่ายทอดความรู้ประสบการณ์แก่นักวิจัยรุ่นใหม่ การพัฒนานักวิจัย ด้วยการตั้งกลุ่ม (Forum) เฉพาะทางเพื่อให้มีการแลก
เปลี่ยนระหว่างนักวิจัยทั้งภายในและนอกสถาบัน ส่งเสริมให้นักวิจัยไปเสนอผลงานวิจัยทั้งภายในประเทศและต่างประเทศ และการฝึกและอบรมนักวิจัยด้วยการจัดระบบพี่เลี้ยงนักวิจัย (Mentor) เพื่อให้คำปรึกษาและแลกเปลี่ยนเรียนรู้ การจัดประชุม ฝึกอบรม หรือสัมมนาวิทยาการวิจัยทั้งระดับพื้นฐานและระดับดำเนินการ (นิลรัตน์ นวกิจไพฑูรย์, 2557) เป็นการพัฒนานักวิจัยแบบเข้มข้น
3) การจัดสรรทรัพยากรและงบประมาณการวิจัย ประกอบด้วย การอำนวยการ ด้วยการจัดตั้งหน่วยจัดการงานวิจัยด้านความหลากหลายทางชีวภาพของมหาวิทยาลัยจัดหาวัสดุ อุปกรณ์ เครื่องมือที่เอื้อต่อการทำวิจัย กำหนดภาระงานวิจัยในสัดส่วนที่เหมาะสมและสอดคล้องกับการปฏิบัติงานของบุคลากรในมหาวิทยาลัยให้เอื้อต่อการทำวิจัย การประสานงาน ด้วยการประสานงานวิจัยกับหน่วยงานทั้งภายในและภายนอกเครือข่ายภาคใต้ รวบรวมแลกเปลี่ยนข้อมูลและข้อมูลสารสนเทศทางด้านการวิจัยของมหาวิทยาลัยกับหน่วยงานอื่น และการบริหารจัดการงบประมาณ ด้วยการจัดให้มีคณะกรรมการพิจารณาข้อเสนอโครงการวิจัยและรายงานการวิจัยกรรมการตรวจประเมินและติดตามผลงานวิจัย เพื่อสร้างมาตรฐานงานวิจัย การพัฒนาระบบการบริหารจัดการงบประมาณให้มีประสิทธิภาพรวดเร็ว โปร่งใส เป็นธรรม และตรวจสอบได้ เช่น การทำสัญญาสนับสนุนทุนวิจัยแก่นักวิจัยก่อน ในกรณีงบประมาณที่ได้รับจากแหล่งทุนมีความล้าช้า เป็นต้น
4) การติดตามและการประเมินผลประกอบด้วย การจัดการระยะต้นด้วยการประชุมชี้แจ้งสร้างความเข้าใจร่วมกัน การดำเนินกิจกรรมพัฒนาโจทย์วิจัยเพื่อให้ตรงกับความต้องการของแหล่งทุน การจัดการระยะดำเนินงาน ด้วยการติดตามการดำเนินงานและบริหารงบประมาณโครงการ จัดทำรายงานความก้าวหน้าการวิจัยด้านความหลากหลายทางชีวภาพ เพื่อให้ผู้ทรงคุณวุฒิเสนอแนะในระหว่างการทำวิจัย และการจัดการระยะสิ้นสุดการดำเนินงานด้วยการรายงานค่าใช้จ่ายงบประมาณการนำเสนอและเผยแพร่ผลงานวิจัย การกำกับคุณภาพของผลงานการวิจัยและการผลักดันผลงานวิจัยไปใช้ประโยชน์กับชุมชนท้องถิ่น
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ความหลากหลายทางชีวภาพ. (2559). ค้นเมื่อ ธันวาคม 25, 2559. จาก https://sites.google.com/
site/sudathanakit1/khwam-hmaykhwam-hlak-hlay-thang-chiwphaph.
เครือข่ายงานวิจัยมหาวิทยาลัยราชภัฏ. (2547). สรุปผลการดำเนินงาน ชุดโครงการวิจัยและพัฒนาการเรียน
การสอนวิทยาศาสตร์ท้องถิ่น มหาวิทยาลัยราชภัฏ ปี 2547. เชียงราย: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
ฉลาดชาย รมิตานนท์. (2536). ความหลากหลายทางชีวภาพ : ภูมิปัญญาท้องถิ่นกับการพัฒนาใน
สิทธิชุมชนการกระจายอำนาจจัดการทรัพยากร. กรุงเทพมหานคร: สถาบันชุมชนท้องถิ่นพัฒนา.
ฉัตรชัยสิงโต. (2554). รูปแบบการสร้างเครือข่ายและการมีส่วนร่วมในการแก้ไขปัญหายาเสพติดในพื้นที่
ตำบลร่องเคาะอำเภอวังเหนือจังหวัดลำปาง. (วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรบัณฑิต). สาขาวิชารัฐ
ประศาสนศาสตร์, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
เทวิล ศรีสองเมือง. (2551). การพัฒนารูปแบบเครือข่ายการเรียนการสอนตามปรัชญาของเศรษฐกิจ พอเพียง
ในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). สาขาวิชาวิจัยการศึกษา, คณะครุ
ศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิลรัตน์ นวกิจไพฑูรย์. (2557, กรกฎาคม-ธันวาคม). การพัฒนาสมรรถนะการวิจัยในชั้นเรียนและผลสัมฤทธิ์
ทางการเรียนวิชาการวิจัยเพื่อพัฒนาการเรียนรู้โดยใช้กระบวนการสอนแบบมีส่วนร่วม 4 P. วารสารนาคบุตรปริทรรศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช, 6(2).
ประหยัด มะโนพะเส้า. (2555). กระบวนการพัฒนาเครือข่ายการเรียนรู้เพื่อเพิ่มศักยภาพกลุ่มวิสาหกิจชุมชน
แปรรูปลำไยอบแห้ง จังหวัดลำพูน. (วิทยาศาสตรดุษฎีบัณฑิต). สาขาวิชาส่งเสริมการเกษตรและพัฒนา
ชนบท, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ภาสกร นันทพานิช. (2550). การประเมินการดำเนินงานของเครือข่ายบริหารการวิจัยและถ่ายทอดเทคโนโลยีสู่
ชุมชน. อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
ลัญจกร นิลกาญจน์. (2557, กรกฎาคม-ธันวาคม). การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้. วารสารนาคบุตรปริทรรศน์
มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช. 6(2).
วรัญญา จีระวิพูลวรรณ, สุรัชนี เคนสุโพธิ์, รุ่งทิวา จันทน์วัฒนวงษ์ และณรรฐวรรณ์ พูลสน. (2558). การติดตาม
ประเมินผล และเสริมหนุนโครงการวิจัยความหลากหลายทางชีวภาพและภูมิปัญญาท้องถิ่นของ
เครือข่ายวิจัยกลุ่มมหาวิทยาลัยราชภัฏภาคอีสานตอนบน. อุดรธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี.
วสันต์ แสงหล้า. (2555). การพัฒนารูปแบบองค์การแห่งการเรียนรู้ในโรงเรียนประถมศึกษาขนาดเล็กในจังหวัด
ชัยภูมิ. (ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). สาขาวิชาการบริหารการศึกษา, มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จ
เจ้าพระยา.
วิเชียร มันแหล่. (2559, มกราคม–มิถุนายน). แนวทางการพัฒนาเครือข่ายครูบรรณารักษ์เพื่อพัฒนาการเรียนรู้
ด้วยตนเองของนักเรียนในจังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารนาคบุตรปริทรรศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช. 8(1).
วิวัฒน์ คลังวิจิตร. (2556). การพัฒนารูปแบบการบริหารเครือข่ายมหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มภาคกลางตอนบน.
(วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตร์อุตสาหกรรมดุษฎีบัณฑิต). สาขาวิชาการบริหารอาชีวศึกษา, คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง.
วิสุทธิ์ ใบไม้. (2548). ความหลากหลายทางชีวภาพ วัฒนธรรมและสังคมไทย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชวนพิมพ์.
สรัญญา จุฑานิล. (2556). การบริหารเครือข่ายของสถาบันพัฒนาองค์กรชุมชนสำนักงานปฏิบัติการภาค
ตะวันออกเฉียงเหนือ. (วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
สุพรรษา สมโพธิ์. (2554). การจัดการความรู้ท้องถิ่นและการสร้างเครือข่ายการเรียนรู้ในการจัดการทรัพยากร
น้ำด้วยระบบเหมืองฝายโดยกลุ่มผู้ใช้น้ำฝายวังไฮตำบลเชียงดาว อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่.
(วิทยานิพนธ์ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). สาขาวิชาการจัดการมนุษย์กับสิ่งแวดล้อม, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
เสรี พงศ์พิศ. (2548). เครือข่าย : ยุทธวิธีเพื่อประชาคมเข้มข้นชุมชนเข้มแข็ง. กรุงเทพมหานคร: สถาบันส่งเสริมวิสาหกิจ
ชุมชน .
Oliver, Amalya L. &Ebers, Mark. (1998). Networking Network Studies : An Analysis Of Conceptual
Configurations in the Study of Inter-organizational Relationships. Organization Studies, 19 (4),
P.549-583.