การศึกษาผลตอบแทนทางเศรษฐกิจและสังคมของโครงการพัฒนาทักษะในยุคศตวรรษที่ 21 ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้นในภาคเหนือ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างแบบจำลองมูลค่าทางการเงินตามแนวคิดการประเมินผลตอบแทนทางเศรษฐกิจและสังคมของโครงการพัฒนาทักษะในยุคศตวรรษที่ 21 สำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้น และเพื่อวิเคราะห์ผลตอบแทนทางเศรษฐกิจและสังคมของโครงการพัฒนาทักษะในยุคศตวรรษที่ 21 สำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้น กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วย 4 กลุ่ม คือ (1) ผู้ให้ทุนในการดำเนินโครงการ จำนวน 5 คน (2) ผู้ดำเนินโครงการ จำนวน 11 คน (3) ผู้เข้าร่วมโครงการ แบ่งออกเป็น 3 กลุ่ม คือ กลุ่มที่ 1 เป็นผู้เรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้นของจังหวัดในภาคเหนือตอนบน จำนวน 337 คน ที่เข้าเรียนรู้ด้วยตนเองผ่านระบบ MOOC กลุ่มที่ 2 ผู้เรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้นของจังหวัดในภาคเหนือตอนบน จำนวน 144 คน ที่เข้าร่วมการฝึกอบรมพัฒนาความรู้ และกลุ่มที่ 3 ผู้เรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้นของจังหวัดในภาคเหนือตอนบน จำนวน 345 คน ที่เข้าร่วมกิจกรรมการประกวดผลิตภัณฑ์และนวัตกรรมทางการศึกษา และ (4) ครูผู้สอนระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน จำนวน 69 คน โดยกลุ่มตัวอย่างการวิจัยกลุ่มที่ 1 กับ 2 เก็บรวบรวมข้อมูลจากประชากรทั้งหมด ส่วนกลุ่มตัวอย่างการวิจัยกลุ่มที่ 3 กับ 4 ได้มาโดยการกำหนดขนาดตัวอย่างการวิจัย ด้วยโปรแกรม G*power ที่ระดับความเชื่อมั่นร้อยละ 95 เพื่อให้ได้ขนาดกลุ่มตัวอย่างที่มีความคลาดเคลื่อนต่ำและมีอำนาจการทดสอบสูง การวิจัยนี้ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพที่ใช้ระเบียบวิธีวิจัยตามแนวคิดผลตอบแทนทางสังคมประกอบกับทฤษฎีการเปลี่ยนแปลง เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึก อาศัยการสัมภาษณ์ด้วยแบบสัมภาษณ์เชิงลึกแบบกึ่งโครงสร้าง ประกอบด้วย ข้อคำถามปลายเปิดและปลายปิด ผลการวิจัยพบว่า ผลตอบแทนทางเศรษฐกิจและสังคมของโครงการมีค่าเท่ากับ 1.063 หมายถึงเมื่อลงทุนโครงการนี้ทุก 1 บาท จะสร้างประโยชน์แก่หน่วยงานการศึกษา โรงเรียน ครู นักเรียน ผู้ปกครอง และผู้มีส่วนได้ส่วนเสียอื่น คิดเป็นมูลค่า 1.063 บาท
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1) บทความนี้เป็นลิขสิทธิ์ของสถาบันวิจัยสังคม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย แต่ความคิดเห็นและเนื้อหาเป็นของผู้แต่ง
2) ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารวิจัยสังคมและปริทัศน์ สถาบันวิจัยสังคม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้แต่งบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารวิจัยสังคมและปริทัศน์ สถาบันวิจัยสังคม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์ในการคัดลอก แต่ให้ระบุถึงการอ้างอิง
เอกสารอ้างอิง
Anderson, A. A. (2005). The community builder's approach to theory of change: A practical guide to theory development. The Aspen Institute.
Ariza-Montes, A., Sianes, A., Fernández-Rodríguez, V., López-Martín, C., Ruíz-Lozano, M., & Tirado-Valencia, P. (2021). Social return on investment (SROI) to assess the impacts of tourism: A case study. Sage Open, 11(1), 2158244020988733. https://doi.org/10.1177/2158244020988733
Arvidson, M., Lyon, F., McKay, S., & Moro, D. (2013). Valuing the social? The nature and controversies of measuring social return on investment (SROI). Voluntary Sector Review, 4(1), 3–18. https://doi.org/10.1332/204080513X663712
Buathong, S., Sarakawi, K., & Phanitcharoen, B. (2021). Guide to social impact assessment (SIA) and social return on investment (SROI) [คู่มือการประเมินผลกระทบทางสังคม และผลตอบแทนทางสังคมจากการลงทุน]. Bangkok: Puay Ungphakorn Development Institute. (in Thai)
Cohen, J. (1962). The statistical power of abnormal-social psychological research: A review. The Journal of Abnormal and Social Psychology, 65(3), 145–153. https://doi.org/10.1037/h0045186
Emerson, J., Wachowicz, J., & Chun, S. (2000). Social return on investment: Exploring aspects of value creation in the nonprofit sector. The Box Set: Social Purpose Enterprises and Venture Philanthropy in the New Millennium. The Roberts Foundation.
Funnell, S. C., & Rogers, P. J. (2011). Purposeful program theory: Effective use of theories of change and logic models. Jossey-Bass.
Goggins, R. W., Spielholz, P., & Nothstein, G. L. (2008). Estimating the effectiveness of ergonomics interventions through case studies: Implications for predictive cost-benefit analysis. Journal of Safety Research, 39(3), 339-344. https://doi.org/10.1016/j.jsr.2008.02.008
Goldenberg, M., Kamoji, W., Orton, L., & Williamson, M. (2009). Social innovation in Canada: An update. Canadian Policy Research Networks.
Hopkins, G., Winrow, E., Davies, C., & Seddon, D. (2023). Beyond social prescribing-The use of social return on investment (SROI) analysis in integrated health and social care interventions in England and Wales: A protocol for a systematic review. PLOS ONE, 18(2), e0277386. https://doi.org/10.1371/journal.pone.0277386
Kanjanawasee, S. (2016). The evaluation of educational investment return on educational measurement and evaluation in the 21st century [การประเมินผลตอบแทนการลงทุนการศึกษาด้านการวัดประเมินผลการศึกษาในศตวรรษที่ 21]. In the proceedings of the 24th Annual Conference on Evaluation and Research, Thailand (pp. 15-22). (in Thai)
Lombardo, G., Mazzocchetti, A., Rapallo, I., Tayser, N., & Cincotti, S. (2019). Assessment of the economic and social impact using SROI: An application to sport companies. Sustainability, 11(13), 3612. https://doi.org/10.3390/su11133612
Martins, J., Branco, F., Gonçalves, R., Au-Yong-Oliveira, M., Oliveira, T., Naranjo-Zolotov, M., & Cruz-Jesus, F. (2019). Assessing the success behind the use of education management information systems in higher education. Telematics and Informatics, 38, 182-193. https://doi.org/10.1016/j.tele.2018.09.004
Millar, R., & Hall, K. (2013). Social return on investment (SROI) and performance measurement. Public Management Review, 15(6), 923–941. https://doi.org/10.1080/14719037.2013.804763
Ministry of Finance. (2012, October 1). Announcement of the Ministry of Finance on training expenses, job placement, and domestic and international conferences, B.E. 2555 [ประกาศกระทรวงการคลังเรื่องค่าใช้จ่ายในการฝึกอบรม การจัดหางานการประชุมภายในและต่างประเทศ พุทธศักราช 2555]. Royal Gazette, 119 (Special Part 1Ng), 3-45. (in Thai)
Moody, M., Littlepage, L., & Paydar, N. (2015). Measuring social return on investment: Lessons from organizational implementation of SROI in the Netherlands and the United States. Nonprofit Management and Leadership, 26(1), 19-37. https://doi.org/10.1002/nml.21132
Moro"n" ́, D., & Klimowicz, M. (2021). Using the social return on investment (SROI) as a measure of the effectiveness of social innovation projects implemented under public policies. Social Enterprise Journal, 17(2), 302-327. https://doi.org/10.1108/SEJ-03-2020-0123
Nicholls, J., Lawlor, E., Neitzert, E., & Goodspeed, T. (2012). A guide to social return on investment. The SROI Network.
Office of the Basic Education Commission. (2023). Regulation of the Ministry of Education on further study, training, field trips, or conducting research within the country [ระเบียบกระทรวงศึกษาธิการว่าด้วยการไปศึกษาเพิ่มเติม ฝึกอบรม ดูงานหรือปฏิบัติการวิจัยภายในประเทศ]. Ministry of Education. (in Thai)
Olsen, S., & Nicholls, J. (2005). A framework for approaches to SROI analysis. University of California.
Phasiphon, C. (2017). Opening the issues of social return on investment [เปิดประเด็นการประเมินผลตอบแทนทางสังคม]. Journal of Education, 45(4), 342-352. (in Thai)
Rotheroe, N., & Richards, A. (2000). Social return on investment and social enterprise: Transparent accountability for sustainable development. Social Enterprise Journal, 3(1), 31–48. https://doi.org/10.1108/08270100080000202
Ruksamphus, P., Samanthong, K., Chandee, S., & Sukkaew, D. (2023). Breakeven analysis for curriculum management at Rajamangala University of Technology Rattanakosin toward Industry 4.0. [การวิเคราะห์จุดคุ้มทุนเพื่อการจัดการหลักสูตรของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์สู่อุตสาหกรรม 4.0] Rattanakosin Social Sciences and Humanities Journal, 5(1), 34-48. (in Thai)
Salvatore, D. (2004). Managerial economics in a global economy (5th ed.). Oxford University Press.
Vicente, F. R., Zapatera Llinares, A., & Montes Sanchez, N. (2021). Curriculum analysis and design, implementation, and validation of a STEAM project through educational robotics in primary education. Computer Applications in Engineering Education, 29(1), 160-174. https://doi.org/10.1002/cae.22496
Weiss, C. H. (1995). Nothing as practical as good theory: Exploring theory-based evaluation. Evaluation Practice, 16(2), 145-157. https://doi.org/10.1016/0886-1633(95)00108-X
Wood, C., & Leighton, D. (2010). Measuring social value: The gap between policy and practice. Demos.
Wutthimongkolpanit, S. (2016). Factors affecting the decision to purchase additional courses from tutoring institutions by students in grades 1-6 [ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อคอร์สเรียนพิเศษจากสถาบันกวดวิชาของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1-6] (Master’s thesis). Faculty of Commerce and Accountancy, Thammasat University. (in Thai)
Zappalà, G., & Lyons, M. (2009). Recent approaches to measuring social impact in the third sector: An overview. Australian Journal of Social Issues, 44(2), 221-235. https://doi.org/10.1002/j.1839-4655.2009.tb00135.x
