โลกาภิบาลการคุ้มครองสิทธิของผู้ให้บริการทางเพศ

บทคัดย่อ

บทความชิ้นนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา โลกาภิบาลการคุ้มครองสิทธิมนุษยชนผู้ให้บริการทางเพศ (sex worker) ซึ่งมุ่งเน้นศึกษาถึงความเป็นมาและความร่วมมือของตัวแสดงต่างๆ ที่นอกเหนือจากรัฐแล้ว ยังมีตัวแสดงที่ไม่ใช่รัฐอย่างภาคประชาสังคม กลุ่มองค์กรนอกภาครัฐ (NGOs) ที่มีบทบาทต่อการพัฒนาการการคุ้มครองสิทธิมนุษยชนของผู้ให้บริการทางเพศ โดยอธิบายผ่านกรอบกระบวนการโลกาภิบาลการคุ้มครองสิทธิมนุษยชน ทั้ง 3 ขั้นตอน  ขั้นตอนแรก คือการสร้างความตระหนักรู้ร่วมกันของประชาชนถึงประเด็นปัญหาที่เกิดขึ้น ขั้นตอนต่อมาเป็นการกำหนดกรอบแนวคิด และแนวทางการเรียกร้องที่ชัดเจนเพื่อผลักดันประเด็นดังกล่าวผ่านตัวแสดงทั้งในและนอกประเทศ เช่น ภาคประชาสังคม สถาบัน และองค์การระหว่างประเทศ เป็นต้น  และขั้นตอนสุดท้าย คือ การทำให้แนวทางและกรอบความคิดในการแก้ปัญหาการคุ้มครองสิทธิของผู้ให้บริการทางเพศมีความเป็นสถาบัน ผ่านการใช้นโยบาย กฎเกณฑ์ และกฎหมายที่เกี่ยวข้อง โดยข้อสรุปของการศึกษาในครั้งนี้พบว่าแม้กระบวนการโลกาภิบาลในการคุ้มครองสิทธิผู้ให้บริการทางเพศจะส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงกฎหมายและนโยบายในหลายประเทศ แต่ในอีกหลายประเทศ อุปสรรคที่สำคัญเกิดขึ้นตั้งแต่ในขั้นตอนแรกของกระบวนการ คือการสร้างความตระหนักรู้ เนื่องจากความเชื่อทางศาสนา และวัฒนธรรมดั้งเดิม ยังมองว่าการให้บริการทางเพศคือการกระทำที่ชั่วร้าย และไม่ควรได้รับการคุ้มครอง ฉะนั้นกระบวนการโลกาภิบาลในประเด็นนี้จึงยังจำเป็นต้องดำเนินการต่อไป