การจัดการความรู้ของวัยรุ่นในสังคมดิจิทัล ด้วยการจัดการบุคลิกภาพด้านการใช้ซอฟต์พาวเวอร์ผ่านศักยภาพในการสื่อสาร Knowledge Management of Adolescents in The Digital Society’s Communication Potential of Personality – Soft Power
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาการจัดการบุคลิกภาพด้านการใช้ซอฟต์พาวเวอร์ผ่านศักยภาพในการสื่อสารด้วยการจัดการความรู้ของวัยรุ่นในสังคมดิจิทัลที่มีคะแนนผ่านเกณฑ์ร้อยละ 50 ขึ้นไป 2) กำหนดแนวทางการพัฒนาศักยภาพในการสื่อสารด้วยการจัดการความรู้ของวัยรุ่นในสังคมดิจิทัล กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ วัยรุ่นที่กำลังศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยในพื้นที่ภาคกลางตอนบนแห่งหนึ่ง โดยการเลือกแบบเจาะจงจากการลงทะเบียนเรียนในรายวิชาเทคนิคการพัฒนาบุคลิกภาพเพื่อการทำงาน ภาคการศึกษาที่ 2/2566 จำนวน 84 คน รูปแบบการวิจัยเชิงทดลอง เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวมรวมข้อมูลวิจัย คือ 1) แผนการจัดการเรียนรู้เพื่อการจัดการบุคลิกภาพ จำนวน 13 แผน 39 ชั่วโมง 2) แบบทดสอบวัดความสามารถในการจัดการบุคลิกภาพด้านการใช้ซอฟต์พาวเวอร์ผ่านศักยภาพในการสื่อสารด้วยการจัดการความรู้ของวัยรุ่นในสังคมดิจิทัล แบบปลายเปิด จำนวน 5 ข้อ 3) แบบการสนทนากลุ่ม 4) แบบสังเกตอย่างมีส่วนร่วม 5) แบบสังเกตอย่างไม่มีส่วนร่วม การเก็บข้อมูลมาทําการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณ วิเคราะห์โดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าร้อยละ ส่วนข้อมูลเชิงคุณภาพจะทําการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา ผลการวิจัย พบว่า 1) ผลการจัดการบุคลิกภาพด้านการใช้ซอฟต์พาวเวอร์ผ่านศักยภาพในการสื่อสารด้วยการจัดการความรู้ของวัยรุ่นในสังคมดิจิทัล กลุ่มตัวอย่างที่มีคะแนนผ่านเกณฑ์ร้อยละ 50 ขึ้นไป จำนวน 14 คน คิดเป็นร้อยละ 20 ของกลุ่มตัวอย่างทั้งหมด 2) ผลการศึกษาการกำหนดแนวทางการพัฒนาศักยภาพในการสื่อสารด้วยการจัดการความรู้ของวัยรุ่นในสังคมดิจิทัล สามารถแบ่งออกได้เป็น 4 องค์ประกอบ ได้แก่ (1) การได้มาซึ่งความรู้ด้วยการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ศักยภาพสูง (2) การพัฒนาความรู้และเข้าใจทักษะที่โดดเด่นของตนเองเพื่อจัดเก็บความรู้ (3) การพัฒนาแรงขับภายในตนเองเพื่อแบ่งปันและประยุกต์ใช้ความรู้ (4) การพัฒนาความตระหนักในซอฟต์พาวเวอร์ที่มีผลต่อการสร้างความรู้ ผลการศึกษานี้จะเป็นแนวปฏิบัติที่ดีในการจัดการความรู้ด้วยการจัดการบุคลิกภาพด้านการใช้ซอฟต์พาวเวอร์ผ่านศักยภาพในการสื่อสารของวัยรุ่นไทยในสังคมดิจิทัล และเป็นการเปิดพื้นที่ให้กับทัศนคติที่ดีต่อวัยรุ่นไทยในสังคมดิจิทัลที่มีศักยภาพทุกคนต่อไป
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กฤชพนธ์ ศรีอ่วม, ศราวดี ศรีอ่วม, และ อรุณี ศรีพนมวัน. (2566). การนำเสนอซอฟต์พาวเวอร์ผ่านพันธกิจของสถาบัน อุดมศึกษา. วารสารร่มยูงทอง, 1(3), 63-72.
เขมนิจ มาลาเว. (2567). ซอฟต์พาวเวอร์ไทย: ความเข้าใจ อุปสรรค และ โอกาสการพัฒนาในเวทีโลก. วารสารวิทยาการ จัดการมหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี, 6(1), 141-158.
ชมภูนุช สุนทรนนท์. (2567). การจัดการความรู้ส่วนบุคคลของดุษฎีบัณฑิต แขนงวิชาสารสนเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. อินฟอร์เมชั่น, 31(1), 20-20.
ธนภัทร โสภา, และ พิมพ์นภา ปัญญามี. (2564). ความเป็นพลเมืองในสังคมประชาธิปไตยกับการรู้เท่าทันสื่อ ออนไลน์และดิจิทัล. วารสารสันติสุข ปริทรรศน์, 2(1), 24-35.
ธีวินท์ สุพุทธิกุล. (2567). Soft power ที่คุณฝันถึงและข้อคำนึงบางประการ. https://www.the101.world/soft-power-misconceptions/
ปริณุต ไชยนิชย์, และ สมพงษ์ เกษานุช. (2565). การศึกษาผลการประเมินรูปแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อเสริมสร้างบุคลิกภาพประชาธิปไตยของนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ. Journal of Roi Kaensarn Acadami, 7(1), 221-234.
ปริณุต ไชยนิชย์, สมพงษ์ พิพัฒน์เอกสกุล, และ จักกเมธ พวงทอง. (2567). การศึกษาความพึงพอใจของอาจารย์และนักศึกษาที่มีต่อสื่อการเรียนการสอนออนไลน์แบบเปิดตามหลักการเรียนรู้โดยใช้สมองเป็นฐานในรายวิชาการพัฒนาบุคลิกภาพเพื่อการทำงานของนักศึกษาระดับปริญญาตรี. วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 50(1), 115-132.
ปวริศ อนุสรณ์พานิช. (2567). หลักการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในด้านการฝึกอบรมการเจรจาต่อรองขั้นพื้นฐานเพื่อการจัดการความขัดแย้งที่มีประสิทธิภาพ. วารสารการจัดการโซ่คุณค่าและกลยุทธ์ธุรกิจ, 3(2), 65-80.
ปิยะพล ทรงอาจ. (2563). Active Learning: การจัดการเรียนรู้เชิงรุกเทคนิคการสอนในศตวรรษที่ 21. วารสารวิทยาลัยบัณฑิตเอเชีย, 9(1), 136-143.
พิพัฒน์ ตันวิบูลย์วงศ์, ไพญาดา สังข์ทอง, และ อนันต์ มาลารัตน์. (2565). การศึกษาองค์ประกอบและตัวชี้วัด สมรรถนะหลักผู้เรียนสาขาวิชาพลศึกษาระดับปริญญาตรีในมหาวิทยาลัยกำกับของรัฐ. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 7(1), 164-177.
มงคลชัย วิริยะพินิจ (2567). การบุกเบิกการประยุกต์ใช้กิจกรรมทางการละครในการส่งเสริมการจัดการความรู้. วารสารไทยคดีศึกษา, 21(1), 173-215.
วิชิต อาษากิจ, นิตินัย เทพเทียน และ อัศว์ณุต แสงทองดี. การจัดการความรู้สำหรับการพัฒนาเครือข่ายเยาวชนเพื่อป้องกัน การกระทำความผิดและตกเป็นเหยื่ออาชญากรรมด้วยกระบวนการสื่อสังคมออนไลน์. วารสารวิชาการอาชญาวิทยาและนิติวิทยาศาสตร์, 9(2), 135-157.
วันวิสาข์ พันธ์สกูล. (2567). การใช้กิจกรรมศิลปะเพื่อส่งเสริมความภาคภูมิใจในตนเองสำหรับวัยรุ่นในสถานสงเคราะห์เด็กบ้านเวียงพิงค์. วารสารจิตวิทยาคลินิกไทย, 55(2), 13-24.
ศิรประภา มุงบัง, พรนภา หอมสินธุ์, และ รุ่งรัตน์ ศรีสุริยเวศน์. (2567). ผลของโปรแกรมการเสริมสร้างพลังอำนาจการสื่อสารเรื่องเพศต่อการสื่อสารเรื่องเพศในผู้ปกครองของวัยรุ่นหญิง. วารสารคณะพยาบาลศาสตร์มหาวิทยาลัยบูรพา, 32(2), 1-15.
ศรีเรือน แก้วกังวาล. (2550). บุคลิกภาพในจิตวิทยาทั่วไป . (พิมพ์ครั้งที่ 5). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สมเดช รุ่งศรีสวัสดิ์. (2567). กระบวนการสื่อสารเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิตของมหาวิทยาลัยบูรพาจังหวัด ชลบุรี. วารสารรัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 7(1), 40-49.
อัญมณี ภักดีมวลชน. (2566). บุคลิกภาพที่ส่งผลต่อความเป็นพลเมืองดิจิทัลมิติด้านการสื่อสารและมิติด้านมารยาทดิจิทัลของ กลุ่มวัยรุ่นและวัยทำงานในเขตพื้นที่จังหวัดเชียงใหม่. วารสารการสื่อสารและสื่อบูรณาการ, 11(1), 1-32.
อรัญญา พงศ์สะอาด, และ ปฐมาพร เนตินันทน์. (2567). การสื่อสารซอฟต์พาวเวอร์ผ่านสื่อวัฒนธรรมเซ่นสรวงปู่ตาของชุมชนกูย-เขมร. วารสารสังคมศาสตร์และวัฒนธรรม, 8(2), 23-35.
เอกรงค์ ปั้นพงษ์. (2566). พลังการสื่อสารผ่านแนวคิดอํานาจละมุน (Soft power) ของประเทศญี่ปุ่นในหนังสือการ์ตูนยอดตีพิมพ์อันดับ 1ของโลก “วันพีช”. วารสารนิเทศศาสตรปริทัศน์, 27(2), 51-64.
เฮ็นดริคส์, ฮาเวิร์ด จี. (2552). การสอนที่มีอานุภาพเปลี่ยนชีวิต. (กนกบรรณสาร, ผู้แปล). กนกบรรณสาร.
Alavi, Maryam., & Leidner, Dorothy. E. (2001). Review: Knowledge management and knowledge management systems: Conceptual foundations and research issues. MIS quarterly, 1(10), 107-136.
Jarche, Harold. (2014). The Seek> Sense> Share Framework Inside Learning Technologies January 2014. Posted Monday, 14.
Nye, J. S. (1990). Soft power. Foreign policy, (80), 153-171.
Spielberger, C.D. and Starr, L.M. (1994). Curiosity and Exploratory Behavior. Motivation: Theory and Research. Lawrence Erlbaum Associates.
